Έντερο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Έχουν γραφτεί ανάποδα οι χιτώνες. Είχαν λάθος σειρά.
Esslet (συζήτηση | συνεισφορές)
μ μΔιευκρίνηση + σήμανση
Γραμμή 1:
{{Πηγές|28|10|2010}}{{Χωρίς παραπομπές|19|01|2018}}[[Αρχείο:Πεπτικός Σωλήνας.PNG|right|thumb|300px|το Έντερο]]
{{Πηγές|28|10|2010}}
 
[[Αρχείο:Πεπτικός Σωλήνας.PNG|right|thumb|300px|το Έντερο]]
 
'''Έντερο''' ονομάζεται το τμήμα του πεπτικού σωλήνα μετά από τον [[στομάχι|στόμαχο]] (2) ως τον [[πρωκτός|πρωκτό]].
Γραμμή 37 ⟶ 35 :
Τα αγελαία λεμφοζίδια τα οποία σχηματίζονται από συνάθροιση πολλών λεμφοζιδίων, αποτελούν λευκόφαια επάρματα του βλεννογόνου με σχήμα είτε ελλειψοειδές είτε ωοειδές και εντοπίζονται κυρίως στον ειλεό και στο κάτω μέρος της νηστίδας.
===Το τοίχωμα του λεπτού εντέρου===
Το τοίχωμα του λεπτού εντέρου αποτελείται από τέσσερις χιτώνες οι οποίοι από έξω προς τατον μέσααυλό είναι οι ακόλουθοι: ορογόνος, μυϊκός, υποβλεννογόνιος και βλεννογόνος.
====Ορογόνος χιτώνας====
Ο ορογόνος χιτώνας είναι μια λεπτή στιβάδα χαλαρού συνδετικού και λιπώδους ιστού με αιμοφόρα και λεμφικά αγγεία, ο οποίος επενδύεται από μια συνεχή στιβάδα αποπλατυσμένων μεσοθηλιακών κυττάρων και αποτελεί τον εξωτερικό χιτώνα του λεπτού εντέρου.
====ΜυϊκόςΜυϊκή χιτώναςστοιβάδα====
ΟΗ μυϊκόςμυϊκή χιτώναςστοιβάδα αποτελείται από την έξωεξωτερική επιμήκη και την έσωεσωτερική κυκλοτερή στιβάδα λείων μυϊκών ινών. Η σύσταση του έχει ως αποτέλεσμα την ανάμειξη και προώθηση του περιεχομένου του λεπτού εντέρου προς το παχύ.
====Υποβλεννογόνιος ====
Ο υποβλεννογόνιος χιτώνας αποτελείται από μετρίως πυκνό ινώδη συνδετικό ιστό, πλούσιο σε ελαστικές ίνες.
Γραμμή 47 ⟶ 45 :
Ο βλεννογόνος χιτώνας παρουσιάζει τις λάχνες, το καλυπτήριο επιθήλιο, τους αδένες, το χορίο, τα λεμφοζίδια και τη βλεννογόνια μυϊκή στιβάδα. Η ειδική κατασκευή του πολλαπλασιάζει την απορροφητική του επιφάνεια. Οι λάχνες είναι προσεκβολές του βλεννογόνου, όπου μέσα στο σώμα της κάθε μιας υπάρχουν αιμοφόρα και λεμφοφόρα αγγεία καθώς και λείες μυϊκές ίνες. Οι λάχνες επικαλύπτουν το καλυπτήριο επιθήλιο το οποίο είναι ένα μονόστιβο κυλινδρικό επιθήλιο που παρουσιάζει τρία είδη κυττάρων: τα απορροφητικά, τα καλυκοειδή και τα νευροενδοκρινικά κύτταρα. Οι αδένες του βλεννογόνου (κρύπτες του Lieberkuhn) είναι καταδύσεις του βλεννογόνου που φτάνουν σχεδόν μέχρι τη βλεννογόνια μυϊκή στιβάδα. Το χορίο το οποίο αποτελείται από χαλαρό, ινώδη, συνδετικό ιστό, πλούσιο σε δικτυωτές ίνες καταλαμβάνει το χώρο ανάμεσα στις κρύπτες του Lieberkuhn και σχηματίζει το μίσχο τω λαχνών. Τα ελεύθερα κύτταρα του χορίου περιλαμβάνουν λεμφοκύτταρα, πλασματοκύτταρα, μαστοκύτταρα και ηωσινόφιλα λευκοκύτταρα. Οι πλάκες του Peyer αποτελούνται από μεγάλες συναθροίσεις λεμφοζιδίων τα οποία ονομάζονται αγελαία λεμφοζίδια. Η βλεννογόνια μυϊκή στιβάδα είναι μια λεπτή στιβάδα λείων μυϊκών ινών σε δίκτυο ελαστικών ινών. Η περιοδική σύσταση τους συμβάλλει στην εκκένωση των χυλοφόρων και στην προώθηση του περιεχομένου τους στους μεσεντερικούς λεμφαδένες και στο θωρακικό πόρο. Στο δωδεκαδάκτυλο, η βλεννογόνια μυϊκή στιβάδα δεν είναι ευδιάκριτη, διότι διασπάται από τους αδένες του Brunner.
==Ασθένειες – διαταραχές του λεπτού εντέρου==
===Κοιλιοκάκη (δυσανεξία στη γλουτένη)===
Η κοιλιοκάκη αφορά παθολογικά συμπτώματα του βλεννογόνου του λεπτού εντέρου. Το λεπτό έντερο των πασχόντων ατόμων εμφανίζει παθολογική ευαισθησία στη γλουτένη. Τα συμπτώματα που παρουσιάζονται αφορούν διάρροια, διάταση, κολικοειδή άλγη κοιλίας, ναυτία, τάση για έμετο, ωχρότητα, ανορεξία, καταβολή και απώλεια βάρους. Άλλα συμπτώματα είναι αφθώδη στοματικά έλκη, μυϊκοί πόνοι, πόνοι στις αρθρώσεις, οιδήματα, τετανία, δερματικές και αναπνευστικές λοιμώξεις, ατροφική γλωσσίτιδα, γωνιακή στοματίτιδα και κοιλονυχία. Η μοναδική και πλήρως αποτελεσματική θεραπεία της νόσου αποτελεί η ελεύθερη γλουτένης δίαιτα.
===Κοκκιωματώδης κολίτιδα (νόσος του Crohn)===
Χρόνια νόσος που προκαλεί φλεγμονώδη κοκκιωμάτωση του πεπτικού σωλήνα με αιτιολογία άγνωστη. Τα συμπτώματα είναι συνεχής ή επεισοδιακή διάρροια η οποία μπορεί να συνοδεύεται από κολικοειδή κοιλιακά άλγη, πυρετό, απώλεια βάρους και αιμορραγικές κενώσεις. Η θεραπεία για την κοκκιωματώδη κολίτιδα είναι είτε συντηρητική με δίαιτα, αντιδιαρροϊκά φάρμακα, αντιμικροβιακά, κορτικοστεροειδή, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία είτε χειρουργική η οποία δεν προτιμάται γιατί δεν υπάρχει θεραπευτική εγχείρηση με την έννοια της πλήρης ίασης.
Γραμμή 119 ⟶ 117 :
===Παθήσεις της σκωληκοειδούς απόφυσης===
* Οξεία σκωληκοειδίτιδα
Ο αυλός της σκωληκοειδούς απόφυσης μπορεί να αποφραχθεί από υπολείμματα τροφής ή κοπρόλιθους, βάριο, όγκους, παράσιτα, ξένα σώματα. Η απόφραξη της σκωληκοειδούς απόφυσης οδηγεί σε φλεγμονή της η οποία είναι γνωστή ως σκωληκοειδίτιδα. Η φλεγμαίνουσα σκωληκοειδής απόφυση συχνά διογκώνεται και γεμίζει με πύον. Μετά από φαινομενική ύφεση του πόνου, ο οποίος έχει διαρκέσει τουλάχιστον εικοσιτετράωρο γίνεται πάλι διαχυτόςδιάχυτος και έντονος. Ακόμα παρατηρείται υψηλός πυρετός, ταχυσφυγμία, ευαισθησία των κοιλιακών τοιχωμάτων και λευκοκυττάρωση.
* Νεοπλάσματα σκωληκοειδούς απόφυσης
Το συχνότερο νεόπλασμα είναι το καρκινοειδές.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Έντερο"