|
[[Αρχείο:Métiers-Dentiste, humour-années 20.JPG|thumb|200px|Από Γαλλική κάρτα του 1920 που αναπαριστά το επάγγελμα του οδοντίατρου]]
'''Οδοντίατρος''' είναι ο [[επιστήμες υγείας|επιστήμονας υγείας]] που ασχολείται με τη στοματική κοιλότητα και γενικότερα τη γναθοπροσωπική περιοχή του ανθρωπίνου σώματος.
'''Ορισμός:''' Ο χειρουργός οδοντίατρος ασχολείται με τη διάγνωση, τη θεραπεία και την πρόληψη ασθενειών των δοντιών, των ιστών που τα περιβάλλουν και ολόκληρης της στοματικής κοιλότητας.
Εργάζεται σε [[οδοντιατρείο]], συνήθως ως ελεύθερος επαγγελματίας και/ή μισθωτός, εγγράφεται στον οικείο σύλλογο και ασφαλίζεται υποχρεωτικά στο [[Ταμείο Συντάξεων και Αυτασφάλισης Υγειονομικών|Τ.Σ.Α.Υ.]] Επίσημα αναγνωρισμένες οδοντιατρικές ειδικότητες στη χώρα μας και γενικότερα στην Ε.Ε. είναι αυτές του [[ορθοδοντικός|ορθοδοντικού]] και του [[στοματικός χειρουργός|στοματικού χειρουργού]]. ΠΔ 240/2004 - ΦΕΚ 222/Α'/16.11.2004,Αρθρο 7β
'''Περιγραφή:''' Οι εργασίες που μπορεί να κάνει ένας οδοντίατρος είναι: α) Σφραγίσματα, όπου αφαιρεί το χαλασμένο μέρος του δοντιού χρησιμοποιώντας τον οδοντιατρικό τροχό και διαμορφώνει κατάλληλα την κοιλότητα του δοντιού, ώστε να συγκρατηθεί το σφράγισμα και να μην ερεθιστούν οι ιστοί. β) Εξαγωγές, όπου αφαιρεί ολόκληρο το χαλασμένο δόντι από τη ρίζα του και όταν κρίνει απαραίτητο, μικροχειρουργικές επεμβάσεις σε δύσκολες περιπτώσεις αφαίρεσης δοντιών ή ριζών. γ) Ενδοδοντικές θεραπείες, όπου είναι κυρίως οι απονευρώσεις, δηλαδή αφαίρεση των νεύρων από τα χαλασμένα δόντια. δ) Ορθοδοντικές θεραπείες (που γίνονται από εξειδικευμένους οδοντιάτρους) κυρίως σε εφήβους για την καλή εμφάνιση και υγιεινή των δοντιών. ε) Περιοδοντικές θεραπείες, όπου αντιμετωπίζει τις ασθένειες των ούλων και των καλυμμένων τμημάτων των δοντιών και στ) Προσθετικές εργασίες, όπου τοποθετεί κινητές οδοντοστοιχίες (μασέλες), ή ακίνητες γέφυρες, στεφάνες, μεταλλοκεραμικές προσθέσεις και άλλα. Στην περίπτωση των κινητών προσθετικών εργασιών, σημαντικό ρόλο παίζει ο σωστός σχεδιασμός της δουλειάς και η καλή λήψη των αποτυπωμάτων. Αυτά δίνονται στη συνέχεια στον οδοντοτεχνίτη για την κατασκευή.
==Πηγές==
Ο οδοντίατρος χρησιμοποιεί αρκετά μηχανήματα και εργαλεία. Στο οδοντιατρείο υπάρχει η ειδική καρέκλα που κάθεται ο ασθενής, ο τροχός, η σιελαντλία, ο σωλήνας αέρος-νερού, οι σύριγγες, οι τσιμπίδες και άλλα οδοντιατρικά εργαλεία και υλικά. Απαραίτητη είναι η συσκευή των υπέρηχων, η συσκευή πολυμερισμού, ο αποστειρωτήρας άλατος, ο κλίβανος και το ακτινογραφικό μηχάνημα.
<references />
'''Προϋποθέσεις άσκησης:''' Ο οδοντίατρος με την απόκτηση του πτυχίου, αποκτά άδεια άσκησης επαγγέλματος από τη Νομαρχία.
'''Εκπαίδευση:''' Για να γίνει κανείς χειρουργός οδοντίατρος, πρέπει να έχει σπουδάσει στα πανεπιστημιακά Τμήματα Οδοντιατρικής, που λειτουργούν στις Σχολές Επιστημών Υγείας. Στη συνέχεια, μπορεί να εξειδικευτεί σε ειδικότητες όπως η γναθοχειρουργική και η ορθοδοντική.
'''Σπουδαιότητα:''' Η δουλειά του οδοντίατρου απαιτεί υπομονή, συστηματικότητα, συνέπεια και ψυχραιμία. Απαραίτητη επίσης είναι η ικανότητα της επικοινωνίας, ώστε να συναλλάσσεται ικανοποιητικά με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και να τους αντιμετωπίζει σε συνθήκες άγχους και πόνου. Ο λόγος του πρέπει να είναι κατανοητός από τους ασθενείς του, ώστε να τους καθησυχάζει και να εξασφαλίζεται η εμπιστοσύνη και η συνεργασία τους.
Είναι σημαντικό για τον οδοντίατρο να μπορεί να χειρίζεται με επιδεξιότητα λεπτά εργαλεία και γενικότερα τα μηχανήματα της δουλειάς του, να μετρά με ακρίβεια μικρές επιφάνειες και να φροντίζει για την τήρηση των κανόνων υγιεινής. Επίσης, θα πρέπει να έχει τη δεξιότητα να παίρνει αποφάσεις για το καλό των ασθενών του με βάση τις γνώσεις, την εμπειρία και την κρίση του. Τέλος, οφείλει να ενημερώνεται συνεχώς για τις εξελίξεις στην επιστήμη του.
'''Μέλλον:''' Το επάγγελμα αυτό έχει μεγάλη ζήτηση από τους νέους και υπάρχει πληθώρα πτυχιούχων, ενώ οι ανάγκες δεν αυξάνονται με τους ίδιους ρυθμούς. Οι προοπτικές ένταξης και εξέλιξης στο επάγγελμα είναι μέχρι σήμερα, μάλλον αρνητικές.
Οι αμοιβές του οδοντίατρου είναι ικανοποιητικές, αν και παρουσιάζουν μεγάλη διακύμανση ανάλογα με τον τομέα στον οποίο εργάζεται (ιδιωτικό ή δημόσιο), την εμπειρία και τη φήμη του, την εξειδίκευσή του.
'''Επαγγελματικές συνθήκες:''' Το επάγγελμα του οδοντίατρου είναι δύσκολο και απαιτητικό, καθώς συνδυάζει τη λεπτή χειρωνακτική με την επιστημονική εργασία. Είναι κουραστικό λόγω ορθοστασίας, η άσκησή του απαιτεί υπευθυνότητα και ευσυνειδησία και ο επαγγελματίας οφείλει να προσφέρει τις υπηρεσίες του εκτάκτως σε επείγοντα περιστατικά, οποιαδήποτε ημέρα και ώρα.
Το επάγγελμα είναι ανθυγιεινό και υπάρχει πιθανότητα μετάδοσης διαφόρων ασθενειών, αν δεν τηρούνται τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης και προστασίας (μάσκες, γάντια, ειδικά γυαλιά, μέσα απολύμανσης). Παράλληλα, εκτός τις αντικειμενικές δυσκολίες των περιπτώσεων κάθε φορά, έχει να αντιμετωπίσει και τη δυστροπία, το φόβο και πολλές φορές τη μη συνεργασία των πελατών του, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται στο έργο του.
Ο οδοντίατρος εκτελεί την εργασία του εντός ιατρείου ή εργαστηρίου, σε καθαρό και ευχάριστο περιβάλλον. Εργάζεται κυρίως ατομικά και έχει στενή συνεργασία με τον οδοντοτεχνίτη. Το ωράριο εργασίας του ποικίλει. Όταν διατηρεί δικό του ιατρείο, εργάζεται συνήθως με ραντεβού και με ωράριο που εκείνος ρυθμίζει. Στο νοσοκομείο ή στη κλινική ακολουθεί το ωράριο της βάρδιας στην οποία εντάσσεται.
'''Γενικά σχόλια:''' Ο οδοντίατρος φροντίζει για την πρόληψη και αντιμετώπιση προβλημάτων που σχετίζονται με την οδοντοστοιχία ή με τη στοματική κοιλότητα του ανθρώπου από τα παιδικά του χρόνια ως τη γεροντική ηλικία.
Ο οδοντίατρος χρειάζεται να διαθέτει ευχάριστη προσωπικότητα, σταθερότητα στις κινήσεις, να είναι ψύχραιμος, καθησυχαστικός και να δημιουργεί φιλικό περιβάλλον, ώστε να βοηθά τον ασθενή να ξεπερνά το φόβο του μπροστά στην οδοντιατρική καρέκλα.
== <strong>Αγορά Εργασίας</strong> ==
Τομείς Απασχόλησης και Προοπτικές Αγοράς Εργασίας: Μπορεί να εργαστεί ως ελεύθερος επαγγελματίας λειτουργώντας ατομικό οδοντιατρείο, ή ως μισθωτός σε δημόσιες υπηρεσίες - ασφαλιστικά ταμεία, σε ιδιωτικές κλινικές και θεραπευτήρια, σε εργαστήριο ως ερευνητής, ή τέλος ως εκπαιδευτικός, διδάσκοντας μαθήματα της ειδικότητάς του (Πανεπιστήμιο, Τ.Ε.Ι., Ι.Ε.Κ.).<references />
| 