Ιωάννης Βουλπιώτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Α΄ Γυμνάσιο Αθηνών, όπου σύμφωνα με την κόρη του, Ιζαμπέλλα Παλάσκα, είχε καθηγητή τον [[Δημήτρης Γληνός|Δημήτρη Γληνό]].<ref>{{cite book|author=Ιζαμπέλλα Παλάσκα|title=Άγγελος ή δαίμονας: ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου …|pages=339-340|publisher=A.A. Λιβάνης|location=Αθήνα|isbn=987-960-14-2376-4|year=2012|others=[Μυθιστορηματική βιογραφία]}}</ref> Mετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο, ο Βουλπιώτης εγκαταστάθηκε στο [[Μόναχο]], όπου σπούδασε φιλοσοφία και ψυχολογία, με καθηγητή τον [[Καρλ Γιουνγκ]], ενώ στη συνέχεια έλαβε και πτυχίο ηλεκτρονικής μηχανολογίας. Κατά την παραμονή του στη Γερμανία προσελήφθη ως στέλεχος του συγκροτήματος [[AEG]] - Siemens - [[Telefunken]]. Στη συνέχεια ανέλαβε το ερευνητικό τμήμα της Siemens, το οποίο και εκπροσώπησε σε διάφορες χώρες.
 
Ο Βουλπιώτης έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα. Το 1938 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα με τις ιδιότητες του εκπροσώπου της Siemens και της Telefunken<ref>{{cite journal|author=Γιάννης Μπαζός|title=Προικισμένος τυχοδιώκτης: Ναζιστής προπολεμικά, γκεσταπίτης στην Κατοχή, θεμελιωτής της διαπλοκής μεταπολεμικά|journal=Hot Doc History, ό.π.|date=28 Μαΐου 2017|page=σελ. 33}}</ref>{{efn|Κατά το [[Μεσοπόλεμος|Μεσοπόλεμο]], μέχρι και το 1938, χρονιά του θανάτου του, αντιπρόσωπος της Telefunken στην Ελλάδα υπήρξε ο Αλέξανδρος Ζαχαρίου. Ο ίδιος είχε και την αντιπροσωπεία της Siemens μέχρι το 1931. Το 1939 οι δυο εταιρείες απέκτησαν και πάλι κοινή εκπροσώπηση στην Ελλάδα. Βλ. {{cite book|author=Μαρία Δημητριάδου-Λουμάκη|title=Η γερμανική οικονομική και πολιτική διείσδυση στην Ελλάδα τη δεκαετία 1920-1930|others=Διδακτορική διατριβή|publisher=[[Πάντειο Πανεπιστήμιο]] |location=Αθήνα|year=2010|pages=262-263|url=http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26738#page/1/mode/2up|doi=10.12681/eadd/26738}} }} και έδρασε προς την κατεύθυνση σύναψης συμβάσεων για μεγάλες προμήθειες από το Ελληνικό Δημόσιο. Στην Κατοχή ανέλαβε τη γενική διεύθυνση της νεοϊδρυθείσας Ανώνυμου Ελληνικής Ραδιοφωνικής Εταιρείας (''ΑΕΡΕ'', που υπήρξε ο προπομπός του [[ΕΙΡ]] και της [[ΕΡΤ]]), την οποία μετέτρεψε σε προπαγανδιστικό όργανο του [[Τρίτο Ράιχ|Τρίτου Ράιχ]].<ref>Κουσουρής (2014), σελ. 60.</ref> Υπήρξε ένας από τους βασικούς παράγοντες, μαζί με τον πρώην δικτάτορα [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατιωτικός)|Θεόδωρο Πάγκαλο]] και τον [[Στυλιανός Γονατάς|Στυλιανό Γονατά]], που κινήθηκαν παρασκηνιακά για τη διεύρυνση των μηχανισμών καταστολής του ελληνικού δοσιλογικού κράτους και τη συγκρότηση των [[Τάγματα Ασφαλείας|Ταγμάτων Ασφαλείας]].<ref>Κουσουρής (2014), σελ. 63.</ref> Σε αυτό το πλαίσιο, η δράση του Βουλπιώτη συμπλέχτηκε το 1943 με την κρίση στην οργάνωση του [[ΕΔΕΣ]] στην Αθήνα και τη δημιουργία του λεγόμενου ''«προδοτικού» ΕΔΕΣ Αθηνών'',{{efn|Η διάσπαση της οργάνωσης προκλήθηκε στο πλαίσιο της προσπάθειας της δοσιλογικής Κυβέρνησης του Ράλλη, του Στ. Γονατά και του Θ. Πάγκαλου, να στρατολογήσουν άνδρες και αξιωματικούς του ΕΔΕΣ στα Τάγματα Ασφαλείας. Βλ. {{cite book|author=Μενέλαος Χαραλαμπίδης|title=Η εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα|publisher=Αλεξάνδρεια|year=2012|location=Αθήνα|page=230-232|isbn=978-960-221-562-3}} }} ο οποίος αποκηρύχτηκε από το [[Ναπολέων Ζέρβας|Ναπολέοντα Ζέρβα]], αρχηγό του ΕΔΕΣ.<ref>{{cite journal|author=Αγγελική Λάζου|title=''O πράκτορας των Γερμανών Βουλπιώτης'' και οι σχέσεις του με τον ΕΔΕΣ Αθηνών|journal=Hot Doc History, ό.π.|date=28 Μαΐου 2017|page=σελ. 42}}</ref> Το επίσημο όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΔΕΣ, η εφημερίδα ''Δημοκρατική Σημαία'', κατήγγηλε τον Βουλπιώτη ως «σύνδεσμο των Γερμανών» με την «προδοτική [[Κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη 1943|Κυβέρνησι]]» του [[Ιωάννης Ράλλης|Ιωάννη Ράλλη]].<ref>Βλ. ''Δημοκρατική Σημαία'', περ. Β΄, αρ. φύλ. 4 (26 Νοεμβρίου 1943), σελ. 1· στο: Λάζου (2017), σελ. 43.</ref> Μετά την [[Απελευθέρωση]] ο Βουλπιώτης συνελλήφθη και παραπέμφθηκε σε δίκη ως δοσίλογος, αλλά αθωώθηκε και αφέθηκε ελεύθερος.
 
Μετά την [[Απελευθέρωση]] ο Βουλπιώτης συνελλήφθη και παραπέμφθηκε σε δίκη δυο φορές. Κατηγορήθηκε ως προπαγανδιστής του εχθρού και ότι με τη δράση του είχε παρασύρει μέλη αντιστασιακών οργανώσεων. Για πρώτη φορά δικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων το Νοέμβριο του 1947. Απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες και του αποδόθηκαν πίσω τα περιουσιακά στοιχεία του, που είχαν στο μεταξύ κατασχεθεί. Για δεύτερη φορά δικάστηκε τον Φεβρουάριο του 1948, μετά από αναθεώρηση της δίκης που ζήτησε ο Ειδικός Επίτροπος του δικαστηρίου, χαρακτηρίζοντας την απαλλαγή «εσφαλμένη». Στη νέα δίκη, από την οποία απουσίαζαν πολλοί από τους μάρτυρες κατηγορίας, αν και ο Επίτροπος ζήτησε πάλι να ανακυρηχτεί ο Βουλπιώτης «ένοχος εθνικής αναξιότητος», αυτός απαλλάχτηκε λόγω αμφιβολιών.<ref>Κουσουρής (2014), σελ. 433-434· Λάζου (2017), σελ. 44-45.</ref>
 
Πέθανε στις 7 Σεπτεμβρίου 1999 στην Αθήνα.<ref name=Isabelle-379>Παλάσκα (2012), σελ. 379.</ref> Τον Σεπτέμβριο του 1940 είχε νυμφευθεί τη [[Θεσσαλονίκη|Θεσσαλονικιά]] Έλεν Ευγενίδη.<ref>Παλάσκα (2012), σελ. 379· Μαυρέλης (2017), σελ. 8.</ref>{{efn| Από την κόρη του Βουλπιώτη και της Ευγενίδη, Ιζαμπέλλα Παλάσκα, αναφέρεται ένας προγενέστερος γάμος του πατέρα της -στα μέσα της δεκαετίας του 1920- με «τη μικρότερη κόρη» (σελ. 12) του Γερμανού εργοδότη του, του [[Καρλ Φρίντριχ φον Ζήμενς]], η οποία -σύμφωνα πάντα με τη διήγηση της Παλάσκα- λεγόταν Χέρτα, με την οποία χώρισε τυπικά το 1938 και απέκτησαν μαζί μια κόρη ονόματι Αννίτα. Βλ. Παλάσκα (2012), σελ. 12 κ.εξ. και σελ. 379 («Μετά την πρώτη του Γερμανίδα γυναίκα …»)· πρβ. Μαυρέλης (2017), σελ. 7-8. Όπως επισημαίνεται από τον Μαυρέλη (2017), σελ. 8, τα βιογραφικά στοιχεία του Βουλπιώτη που παρέχονται από την κόρη του πρέπει να αντιμετωπίζονται «με όλες τις επιφυλάξεις».}}