Μανουήλ Βερνάρδος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε το 1777 και τα πρώτα του γράμματα τα διδάχτηκε στη γενέτειρά του από τον Επίσκοπο Λάμπης Μεθόδιο που ήταν θείος του. Το 1812 ίδρυσε στο [[Ιάσιο]] ελληνικό τυπογραφείο το οποίο λειτούργησε μέχρι το 1821 και πραγματοποίησε τουλάχιστον 21 εκδόσεις ελληνικών βιβλίων, μεταξύ των οποίων και το βιβλίο ''Άσματα και πονήματα διαφόρων'' με στιχουργήματα του Ρήγα Φεραίου και δικά του καθώς και φιλελληνικά κείμενα. Παράλληλα εργάστηκε ως οικοδιδάσκαλος σε φαναριώτικες οικογένειες της πόλης και ο ηγεμόνας της [[Μολδαβία|Μολδαβίας]] [[Μιχαήλ Σούτσος]] εκτιμώντας την ευφυΐα, τις γνώσεις και το ήθος του του απένειμε τον τίτλο του άρχοντα Καμινάρη. Υπήρξε συνεργάτης του περιοδικού [[Λόγιος Ερμής]] και το 1818 μυήθηκε, από τον ιατρό Ρίζο Καρεάδη, στη Φιλική Εταιρία. Εργάστηκε για την προετοιμασία του απελευθερωτικού αγώνα μαζί με άλλους Φιλικούς και μετά την έναρξη της επανάστασης στην Μολδοβλαχία αγωνίστηκε υπό τις διαταγές του Υψηλάντη. Μετά την αποτυχία της επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες διέφυγε αρχικά στην [[Οδησσός|Οδησσό]] και από εκεί μετέβη στη [[Βενετία]]. Το Σεπτέμβριο του 1824 πήγε στο Ναύπλιο και ανέλαβε τη γραμματεία του υπουργείου δικαίου (1824-1825). Έλαβε μέρος στη Γ' και στη Δ' Εθνοσυνέλευση ως πληρεξούσιος των Κρητών και κατά την περίοδο του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] διορίστηκε πρόεδρος του Πρωτόκλητου Δικαστηρίου Κυκλάδων. Κατά την περίοδο του Όθωνα υπηρέτησε επίσης ως δικαστικός στην [[Αθήνα]] και στην [[Λαμία]]. Το 1834 τύπωσε στη Σύρο στιχουργήματά του με τον τίτλο ''Δεινολογία''. Μετέφρασε από τα γαλλικά τα έργα ''Ακριβής περιγραφή της νήσου Κρήτης'' (Αθήνα 1836), ''Ο διατηρητής της νηπιότητος και της νεότητος'' (Ερμούπολη 1836), Ιστορία της Κρήτης (Αθήνα 1846) και ''Γενικαί αρχαί της δημοσίας και βιομηχανικής οικονομίας''.