Ως '''Μελόδραμα''' χαρακτηρίζεται ένα [[θέατροΘέατρο|θεατρικό έργο]] ([[Δράμα (λογοτεχνία)|δράμα]]) που έχει μελοποιηθεί, δηλαδή η απόδοση μιας δράσης ή ενός γεγονότος που γίνεται με [[ενορχήστρωση]] της μουσικής φωνής (τραγουδιού) και ηθοποιΐας. Πρόκειται δηλαδή για το μουσικό θεατρικό είδος εκείνο που στη [[γαλλικήΓαλλική γλώσσα|γαλλική]] και στην [[ιταλική γλώσσα]] αποδίδεται με τον όρο [[Όπερα]]. Κατ΄ επέκταση, με τον αυτό όρο χαρακτηρίζεται επίσης ο [[θίασος]] και όλη η οργάνωση της απόδοσής του, καθώς και το [[θέατρο]] που προορίζεται γι΄γι' αυτήν. Συνεπώς το μελόδραμα είναι η ελληνική απόδοση του διεθνούς όρου Όπερα.
Το είδος αυτό παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην [[Ελλάδα]] τον [[Απρίλιος|Απρίλιο]] του [[1900]], με το έργο "«Μποέμ"» του [[Πουτσίνι]], από τον [[Διονύσιος Λαυράγκας|Δ. Λαυράγκα]], έπειτα από προετοιμασίες 2 ετών. Σε αυτό το έργο, καθώς δεν υπήρχαν τότε Ελληνίδες υψίφωνοι, τις θέσεις κάλυψαν (επ' αμοιβή, ενώ τα υπόλοιπα μέλη του θιάσου εργάσθηκαν αφιλοκερδώς) δυο Ιταλίδες καλλιτέχνιδες. Ακολούθως ο Λαυράγκας παρουσίασε μια δική του δημιουργία ("«Οι Αδελφοί"»). Άλλοι βασικοί συντελεστές του ελληνικού μελοδράματος ήταν ο Λ. Σπινέλης (διευθυντής ορχήστρας) και ο Κ. Γεράκης, ο οποίος μετέφρασε στην ελληνική γλώσσα τους "«Μποέμ"».
