Τεπελένι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 7:
 
==Ιστορία==
Στα παρακείμενα Στενά του Αώου ένας [[Μακεδονικό βασίλειο|Μακεδονικός]] στρατός έφραξε το δρόμο προς την [[Ήπειρος|Ήπειρο]] και το 198 π.Χ. έγινε μια αποφασιστική μάχη, η [[Μάχη του ποταμού Αώου]], μεταξύ ενός Ρωμαϊκού στρατού, υπό τη διοίκηση του Υπατου Τίτου Κουίνκτιου Φλαμίνιου, και των Μακεδόνων υπό τη διοίκηση του [[Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας|Φιλίππου Ε']]. Μετά από μια προσπάθεια για ανακωχή και μιά μάχη χωρίς αποτέλεσμα, τελικά ο Ρωμαϊκόςρωμαϊκός στρατός οδηγήθηκε από έναν βοσκό σε ένα σημείο από όπου μπορούσε να επιτεθεί στους Μακεδόνες και έτσι οι Ρωμαίοι νίκησαν.
 
Οι [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινοί]] έκτισαν στην περιοχή αμυντικό πύργο ο οποίος επισκευάστηκε από τους Τούρκους τον [[15ος αιώνας|15ο αιώνα]] και αργότερα από τον Αλή Πασά στις αρχές του 19ου αιώνα. Tο Φεβρουάριο του 1909 oι [[Νεότουρκοι]] επαναστάτες συναντήθηκαν στο Τεπελένι σε μια προσπάθεια να πάρουν με το μέρος τους τους Αλβανούς εθνικιστές.
 
Κατά τη διάρκεια των [[Βαλκανικοί Πόλεμοι|Βαλκανικών Πολέμων]], το Τεπελένι κατελήφθη στις 4 Μαρτίου του 1913 από τον [[Ελληνικός Στρατός Ξηράς|ελληνικό στρατό]]. Το 1920 ένας σεισμός κατέστρεψε την πόλη, που ανοικοδομήθηκε εξ ολοκλήρου στη συνέχεια. Τότε αναπτύχθηκε μια τοπική παράδοση (μάλλον προληπτική σε τυχόν επανάληψη) που λέει πως αν το Τεπελένι ξεπερνά κάθε φορά τα 100 κτήρια τότε θα καταστρέφεται. Την ίδια χρονιά 400 Ιταλοί στρατιώτες παραδόθηκαν στους Αλβανούς, κατά τον Πόλεμο του [[Αυλώνας|Αυλώνα]].
 
Στις 7 Απριλίου 1939 [[Ιταλία|Ιταλικές]] δυνάμεις αποβιβάσθηκαν στην Αλβανία και ανέλαβαν τον έλεγχο της χώρας καθώς και του Τεπελενίου. Μετά την αποτυχημένη Ιταλική επίθεση στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1940, τα Αλβανικάαλβανικά στρατεύματα εγκατέλειψαν το μέτωπο με εντολή του διοικητή τους Συνταγματάρχη Πρενκ Περβίζι. Ο Συνταγματάρχης διαμαρτυρήθηκε και είπε στον Ιταλό διοικητή ότι οι ΑλβανοιΑλβανοί δεν θα γίνονταν κρέας για τα κανόνια. Ο Συνταγματάρχης Περβίζι με άλλους αξιωματικούς και Αλβανούς στρατιώτες μεταφέρθηκαν σε απομόνωση στα βουνά της βόρειας Αλβανίας. Οι Ιταλοί υπέστησαν βαρειά ήττα, γεγονός που δικαίωσε την "προδοσία" των Ιταλικών στρατευμάτων. Αυτό ήταν το πρώτο δείγμα εξέγερσης κατά της Ιταλικήςιταλικής κατοχής.
 
Οι Ελληνικές δυνάμεις αντεπιτέθηκαν και προχώρησαν προς το Τεπελένι, σε μια γενική επίθεση στον Αυλώνα. Παρά τις αρκετές επιθέσεις και τη βοήθεια από τη [[Βρετανική Βασιλική Αεροπορία]] οι Ιταλοί κατάφεραν να κρατήσουν την πόλη και τον Απρίλιο του 1941, μετά τη Γερμανική εισβολή στη [[Γιουγκοσλαβία]] , ο Ελληνικός στρατός υποχρεώθηκε να αποχωρήσει.