Φερδινάνδος Α΄ της Βουλγαρίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 33:
Γιος του [[Αύγουστος πρίγκιπας της Σαξονίας-Κόμπουρκ & Γκότα|Αύγουστου]] πρίγκιπα της Σαξονίας-Κόμπουρκ & Γκότα]] και η σύζυγός του Κλημεντίνη των Βουρβόνων-Ορλεάνης, κόρη του [[Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας|Λουδοβίκου Φιλίππου Α΄]] των Γάλλων, ο Φερδινάνδος ήταν μικρανεψιός του Ερνέστου Α΄ δούκα της Σαξονίας-Κόμπουρκ & Γκότα και του [[Λεοπόλδος Α΄ του Βελγίου|Λεοπόλδου Α΄]] πρώτου βασιλιά των Βέλγων. Ο πατέρας του Αύγουστος ήταν αδελφός του [[Φερδινάνδος Β΄ της Πορτογαλίας|Φερδινάνδου Β΄ της Πορτογαλίας]] και επίσης πρώτος εξάδελφος της [[Βασίλισσα Βικτώρια|Βασίλισσας Βικτωρίας]], του συζύγου της [[Αλβέρτος του Σαξ-Κόμπουργκ και Γκότα|Αλβέρτου]] Πρίγκιπα Συζύγου, της Καρλόττας αυτοκράτειρας του Μεξικού και του αδελφού της [[Λεοπόλδος Β΄ του Βελγίου|Λεόπολδου Β΄ του Βελγίου]]. Οι τελευταίοι δύο, ο Λεοπόλδος Β΄ και η Καρλότα, ήταν επίσης πρώτα εξαδέλφια του Φερδινάνδου Α΄ μέσω της μητέρας του, πριγκίπισσας της Ορλεάνης. Στην πραγματικότητα η οικογένεια των δουκών της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα είχε καταφέρει να καταλάβει, είτε με γάμο είτε με άμεση εκλογή, αρκετούς ευρωπαϊκούς θρόνους κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Ακολουθώντας την οικογενειακή τάση, ο ίδιος ο Φερδινάνδος επρόκειτο να ιδρύσει τη βασιλική δυναστεία της Βουλγαρίας.
[[File:The Nine Sovereigns at Windsor for the funeral of King Edward VII.jpg|thumb|left|Οι Εννέα Μονάρχες στο [[Παλάτι του Γουίνδσωρ|Γουίνδσωρ]] για την κηδεία του [[Εδουάρδος Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου|
==Πρίγκιπας της Βουλγαρίας==
▲[[File:The Nine Sovereigns at Windsor for the funeral of King Edward VII.jpg|thumb|left|Οι Εννέα Μονάρχες στο [[Παλάτι του Γουίνδσωρ|Γουίνδσωρ]] για την κηδεία του [[Εδουάρδος Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου|Βασιλιά Εδουάρδου Ζ΄]], σε φωτογραφία της 20 Mαίου 1910. Ορθιοι από αριστερά: [[Χάακον Ζ´ της Νορβηγίας|Βασιλιάς Χάακον Ζ´ της Νορβηγίας]], [[Φερδινάνδος Α΄ της Βουλγαρίας|Τσάρος Φερδινάνδος των Βουλγάρων]], [[Εμμανουήλ Β΄ της Πορτογαλίας|Βασιλάς Εμμανουήλ Β΄ της Πορτογαλίας και του Αλγκάρβε]], [[Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας|Κάιζερ Γουλιέλμος Β΄ της Γερμανίας και της Πρωσίας]], [[Γεώργιος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ των Ελλήνων]] και [[Αλβέρτος Α΄ του Βελγίου|Βασιλιάς Αλβέρτος Α΄ των Βέλγων]]. Κάθιστοι από αριστερά: [[Αλφόνσος ΙΓ΄ της Ισπανίας|Βασιλιάς Αλφόνσος ΙΓ΄ της Ισπανίας]], [[Γεώργιος Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου|Βασιλιάς Γεώργιος Ε΄ του Ηνωμένου Βασιλείου]] και [[Φρειδερίκος Η΄ της Δανίας|Βασιλιάς Φρειδερίκος Η΄ της Δανίας]].]]
Ο πρώτος Πρίγκιπας του Τρίτου Βουλγαρικού κράτους (1878 - σήμερα), Αλέξανδρος του [[Οίκος του Μπάττενμπεργκ|Μπάττενμπεργκ]], παραιτήθηκε το 1886 μετά από ένα φιλορωσικό [[πραξικόπημα]], μόλις επτά χρόνια μετά την εκλογή του. Ο Φερδινάνδος, που ήταν αξιωματικός του [[Αυστροουγγαρία|Αυστροουγγρικού]] στρατού, εξελέγη Πρίγκιπας της αυτόνομης [[Βουλγαρία]]ς από τη Μεγάλη της Εθνοσυνέλευση στις 7 Ιουλίου 1887 με το [[Γρηγοριανό ημερολόγιο]] (το "Νέο" που χρησιμοποιείτο στο εξής). Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποτραπεί η Ρωσική κατοχή της Βουλγαρίας, ο θρόνος είχε προηγουμένως προσφερθεί, πριν από την αποδοχή του Φερδινάνδου, σε πρίγκιπες από τη Δανία μέχρι τον Καύκασο, ακόμη και στο Βασιλιά της Ρουμανίας. Ο ίδιος ο τσάρος της Ρωσίας είχε προτείνει τον αυλικό αξιωματικό του, Νικόλοζ Νταντιάνι της Μινγκρέλια, από τη Γεωργία, αλλά η υποψηφιότητά του απορρίφθηκε από τους Βούλγαρους. Η ανάρρηση του Φερδινάνδου χαιρετίστηκε με δυσπιστία σε πολλούς από τους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης. Η [[Βασίλισσα Βικτώρια]], πρώτη ξαδέρφη του πατέρα του, δήλωσε στον Πρωθυπουργό της ότι «είναι εντελώς ακατάλληλος ... ντελικάτος, εκκεντρικός και θηλυπρεπής... Πρέπει να τον σταματήσουμε αμέσως». Προς έκπληξη της αρχικής δυσφήμησής του, ο Φερδινάνδος γενικά πέτυχε τις δύο πρώτες δεκαετίες της βασιλείας του.
| |||