Αν μια συγκεκριμένη διαδρομή γίνει ''μη διαθέσιμη'', οι υπάρχοντες [[Κόμβος (Επιστήμη Υπολογιστών)|κόμβοι]] πρέπει να αποφασίσουν μια εναλλακτική διαδρομή που θα χρησιμοποιήσουν για να στείλουν τα δεδομένα στον προορισμό τους. Συχνά το πετυχαίνουν αυτό μέσω της χρήσης πρωτοκόλλων δρομολόγησης που χρησιμοποιούν μία από τις δυο ευρείες κλάσεις [[Αλγόριθμος|αλγορίθμων]] δρομολόγησης: ''αλγορίθμους διανύσματος απόστασης'' και ''αλγορίθμους κατάστασης συνδέσμων'', οι οποίες περιέχουν σχεδόν το κάθε [[Αλγόριθμος δρομολόγησης|αλγόριθμο δρομολόγησης]] που χρησιμοποιείται σήμερα στο [[Ίντερνετ]].
Όταν εφαρμόζονται αλγόριθμοι κατάστασης συνδέσμων, ο κάθε κόμβος χρησιμοποιεί σαν αρχικά δεδομένα ένα [[χάρτη]] του δικτύου με την μορφή [[Γράφος (μαθηματικά)|γράφου]]. Για να παραχθεί αυτός, κάθε κόμβος ''πλημμυρίζει'' ολόκληρο το δίκτυο με πληροφορίες σχετικά με το με ποιούς άλλους κόμβους μπορεί να συνδεθεί, εν συνεχεία κάθε κόμβος συγκεντρώνει όλες αυτές τις πληροφορίες και σχηματίζει έναν χάρτη. Χρησιμοποιώντας αυτό το χάρτη, κάθε [[δρομολογητής]] αποφασίζει ανεξάρτητα την καλύτερη διαδρομή από τον εαυτό του προς κάθε άλλο κόμβο.
Ο αλγόριθμος που χρησιμοποιείται για να επιλεγεί η βέλτιστη διαδρομή, ο [[αλγόριθμος του Dijkstra]], το κάνει αυτό δημιουργώντας μια [[δομή δεδομένων]], ένα [[Δέντρο (Θεωρία γράφων)|δέντρο]], με τον τρέχοντα κόμβο σαν ρίζα του δέντρου, που περιέχει όλους τους υπόλοιπους κόμβους του δικτύου. Ξεκινάει με ένα δέντρο που περιέχει μόνο τον εαυτό του. Μετά, έναν ένα τη φορά, από το [[σύνολο]] των κόμβων που δεν έχουν προστεθεί στο δέντρο, προσθέτει τον κόμβο που έχει το μικρότερο κόστος για να ''φτάσει'' έναν γειτονικό κόμβο ο οποίος ήδη υπάρχει στο δέντρο. Αυτό συνεχίζεται μέχρις ότου όλοι οι κόμβοι να υπάρχουν στο δέντρο.
Αυτό το δέντρο εξυπηρετεί στην κατασκευή του πίνακα δρομολόγησης του κάθε κόμβου, δείχνοντας το καλύτερο επόμενο βήμα (hop), για να φτάσει από τον εαυτό του σε οποιονδήποτε άλλο κόμβο στο δίκτυο.
