'''Αντικομμουνισμός''' ονομάζεται η [[πολιτική]] ιδεολογία που στηρίζεται στην αντιπαράθεση μεκαι τονστην εναντίωση στον [[κομμουνισμός|κομμουνισμό]]. Η ιδεολογία αυτή αναπτύχθηκε κυρίως στις χώρες του [[ΝΑΤΟ]], στο πλαίσιο της [[Ψυχρός Πόλεμος|ψυχροπολεμικής]] ρητορικής της [[Δυτικός Κόσμος|Δύσης]] εναντίον του [[ανατολικό μπλοκ|ανατολικού μπλοκ]] (του αποκαλούμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού»). Αυτού του τύπου ο αντικομμουνισμός, ένα γεωστρατηγικό ιδεολογικό εργαλείο, κατέληγε συνήθως στον πολιτικό [[συντηρητισμός|συντηρητισμό]] και στόχευε στην ανάσχεση της επιρροής των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού. Όπου επικράτησε ο αντικομμουνισμός (π.χ. στη [[Ελληνικός Εμφύλιος 1946 - 1949|μετεμφυλιακή]] και [[Χούντα των Συνταγματαρχών|χουντική]] [[Ελλάδα]], στις [[ΗΠΑ]] της [[Μακαρθισμός|μακαρθικής]] περιόδου και στην [[Ισπανία]] του [[Φρανθίσκο Φράνκο|Φράνκο]]), πολλοί [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστές]] υπέστησαν σοβαρές διώξεις από το επίσημο κράτος λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων και οι [[συνδικαλισμός|συνδικαλιστικές]] ελευθερίες περιορίστηκαν. Όσοι ήταν ύποπτοι για [[Αριστερά (πολιτική)|φιλοκομμουνιστικές]] συμπάθειες, κινδύνευαν επίσης να διωχθούν ως ''συνοδοιπόροι'' του κομμουνισμού. Η κριτική στον υπαρκτό σοσιαλισμό ήρθε στο προσκήνιο με την εγκαθίδρυση της κομμουνιστικής κυβέρνησης στην Ρωσία με το ξέσπασμα της Οκτωβριανής επανάστασης σε τέτοιο βαθμό που την περίοδο του μεσοπολέμου, ο αντικομμουνισμός και η αντίθεση στην Σοβιετική ένωση έγιναν έννοιες ταυτόσημες.
Ο αντικομμουνισμός έχει συνήθως [[εθνικισμός|εθνικιστική]], [[Συντηρητισμός | συντηρητική]] ή [[φιλελευθερισμός|φιλελεύθερη]] χροιά.
