Μυθιστόρημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 17:
== Οι πρώτες μορφές μυθιστορηματικής αφήγησης ==
Στις αρχαιότερες παραδόσεις των λαών μπορούμε να βρούμε δείγματα του είδους του μυθιστορήματος, αν και όχι με την σύγχρονη μορφή του. <br />
'''Από την αρχαιοελληνική γραμματεία''' συναντάμε μυθιστορήματα από το τέλος του 2ου αιώνα π. Χ. που όμως δεν έχουν διασωθεί. Αντίθετα, σωζόμενα έργα έχουμε κατά τους Ελληνορωμαϊκούς χρόνους. Τα έργα αυτά είναι συνήθως μακροσκελείς αφηγήσεις περιπετείων των ηρώων. Το κύριο θέμα συχνά, είναι ο έρωτας και τα προβλήματα που δημιουργεί. Δείγμα αυτής της θεματολογίας είναι το μυθιστόρημα '''«Τὰ περὶ Χαιρέαν καὶ Καλλιρρόην»''' του Χαρίτωνα από την [[Αφροδισιάδα]] της [[Καρία|Καρίας]]. Το έργο τοποθετημένο την περίοδο του [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελλοπονησιακού πολέμου]] παρουσιάζει την ιστορία του έρωτα της Καλλιρόης (κόρης του στρατηγού [[Ερμοκράτης|Ερμοκράτη]] των Συρακουσών) και του Χαιρέα (γιός πολιτικού αντιπάλου του στρατηγού).<br />
Προς το τέλος του 1ου μ.Χ., γράφεται ένα ακόμα γωνστό σε εμάς μυθιστόρημα, το '''«Τὰ κατ΄ Ἄνθειαν καὶ Ἁβροκόμην ἐφεσιακά»''' του [[Ξενοφών ο Εφέσιος|Ξενοφώντα]] από την [[Έφεσος|Έφεσο]], που πάλι με βάση τον έρωτα δημιουργούνται οι καταστάσεις που εξιστορούνται.<br />
Σημαντικός μυθιστοριογράφος της εποχής του τέλους του 2ου αι. μ.Χ. είναι ο [[Αχιλλεύς Τάτιος|Αχιλλέας Τάτιος]] από την [[Αλεξάνδρεια]] που έγραψε δημοφιλή (τον καιρό του) μυθιστορήματα. Αυτό που διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας είναι το έργο '''«[[Τὰ κατὰ Λευκίππην καὶ Κλειτοφώντα]]»'''. Το μυθιστόρημα παρουσιάζει την πρωτοτυπία να διηγείται την ιστορία του έρωτα των δυο νέων, έμμεσος αφηγητής, (ένας νέος ο οποίος εξιστορεί στον συγγραφέα την ιστορία που διαβάζουμε).<br />
Το πιο γνωστό μυθιστόρημα εκείνης της περιόδου ωστόσο, είναι τα '''«Αἰθιοπικά»''', του [[Ηλιόδωρος ο Εμεσηνός|Ηλιόδωρου]] από την Έμεσα. Η ιστορία αφηγείται και πάλι τον έρωτα δυο νέων, της Χαρίκλειας κόρης του βασιλιά της Αιθιοπίας (μαύρη) και του Θεσσαλού αθλητή Θεαγένη, που ύστερα από πολλές περιπέτειες, δυστυχίες και ανατροπές μέχρι το αίσιο τέλος. ''«Αναμφισβήτητα, ο Ηλιόδωρος είχε ταλέντο: επινόησε την πλοκή, ταχτοποίησε την ύλη, ζωντάνεψε τα πρόσωπα, δημιούργησε δραματικές καταστάσεις - όλα με αξιοπρόσεχτη αφηγηματική μαστοριά. Είναι πραγματικά κρίμα που η αττικιστική γλώσσα και το συνακόλουθο επίπλαστο ύφος εμείωναν την αξία ενός έργου που ωστόσο η επιτυχία του και η επίδρασή του ήταν για πολλούς αιώνες μεγάλη.»''<br /><ref>http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/history/grammatologia/page_084.html</ref>
Άλλα μυθιστορήματα που έχουν διασωθεί είναι τα :<br />
* '''«Τὰ ὑπὲρ Θούλην»''' του Αντώνιου Διογένη, 1ος ή 2ος αιώνας μ.Χ.
* '''«Βαβυλωνιακά»''' του Ιάμβλιχου από τη Συρία (σε περίληψη), τέλη 2ου αι. μ .Χ.
* '''«Τα κατὰ Δάφνιν καὶ Χλόην»''' του Λόγγου από τη Μυτιλήνη, 2ος ή 3ος αι.
== Το μεσαιωνικό και αναγεννησιακό μυθιστόρημα ==
| |||