Μυθιστόρημα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 20:
'''Από την αρχαιοελληνική γραμματεία''' συναντάμε μυθιστορήματα από το τέλος του 2ου αιώνα π. Χ. που όμως δεν έχουν διασωθεί. Αντίθετα, σωζόμενα έργα έχουμε κατά τους Ελληνορωμαϊκούς χρόνους. Τα έργα αυτά είναι συνήθως μακροσκελείς αφηγήσεις περιπετείων των ηρώων. Το κύριο θέμα συχνά, είναι ο έρωτας και τα προβλήματα που δημιουργεί. Δείγμα αυτής της θεματολογίας είναι το μυθιστόρημα '''«Τὰ περὶ Χαιρέαν καὶ Καλλιρρόην»''' του Χαρίτωνα από την [[Αφροδισιάδα]] της [[Καρία|Καρίας]]. Το έργο τοποθετημένο την περίοδο του [[Πελοποννησιακός Πόλεμος|Πελλοπονησιακού πολέμου]] παρουσιάζει την ιστορία του έρωτα της Καλλιρόης (κόρης του στρατηγού [[Ερμοκράτης|Ερμοκράτη]] των Συρακουσών) και του Χαιρέα (γιός πολιτικού αντιπάλου του στρατηγού).<br />
Προς το τέλος του 1ου μ.Χ., γράφεται ένα ακόμα γωνστό σε εμάς μυθιστόρημα, το '''«Τὰ κατ΄ Ἄνθειαν καὶ Ἁβροκόμην ἐφεσιακά»''' του [[Ξενοφών ο Εφέσιος|Ξενοφώντα]] από την [[Έφεσος|Έφεσο]], που πάλι με βάση τον έρωτα δημιουργούνται οι καταστάσεις που εξιστορούνται.<br />
Σημαντικός μυθιστοριογράφος της εποχής του τέλους του 2ου αι. μ.Χ. είναι ο [[Αχιλλεύς Τάτιος|Αχιλλέας Τάτιος]] από την [[Αλεξάνδρεια]] που έγραψε δημοφιλή (τον καιρό του) μυθιστορήματα. Αυτό που διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας είναι το έργο '''«[[ΤὰΤα κατὰκατά Λευκίππην καὶκαι Κλειτοφώντα]]»'''. Το μυθιστόρημα παρουσιάζει την πρωτοτυπία να διηγείται την ιστορία του έρωτα των δυο νέων, έμμεσος αφηγητής, (ένας νέος ο οποίος εξιστορεί στον συγγραφέα την ιστορία που διαβάζουμε).<br />
Το πιο γνωστό μυθιστόρημα εκείνης της περιόδου ωστόσο, είναι τα '''«Αἰθιοπικά»''', του [[Ηλιόδωρος ο Εμεσηνός|Ηλιόδωρου]] από την [[Έμεσα]]. Η ιστορία αφηγείται και πάλι τον έρωτα δυο νέων, της Χαρίκλειας κόρης του βασιλιά της Αιθιοπίας (μαύρη) και του Θεσσαλού αθλητή Θεαγένη, που ύστερα από πολλές περιπέτειες, δυστυχίες και ανατροπές μέχρι το αίσιο τέλος. ''«Αναμφισβήτητα, ο Ηλιόδωρος είχε ταλέντο: επινόησε την πλοκή, ταχτοποίησε την ύλη, ζωντάνεψε τα πρόσωπα, δημιούργησε δραματικές καταστάσεις - όλα με αξιοπρόσεχτη αφηγηματική μαστοριά. Είναι πραγματικά κρίμα που η αττικιστική γλώσσα και το συνακόλουθο επίπλαστο ύφος εμείωναν την αξία ενός έργου που ωστόσο η επιτυχία του και η επίδρασή του ήταν για πολλούς αιώνες μεγάλη.»''<br /><ref>http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/history/grammatologia/page_084.html</ref>
Άλλα μυθιστορήματα που έχουν διασωθεί είναι τα :<br />
*'''«Νίνος»''' ανωνύμου, (έχουν διασωθεί αποσπάσματα), 1ος αι. π.Χ.
* '''«Τὰ ὑπὲρ Θούλην»''' του Αντώνιου Διογένη, 1ος ή 2ος αιώνας μ.Χ.
*'''«Μητίοχος και Παρθενόπη»'' ανωνύμου, (αποσπάσματα), 1ος αι. μ.Χ.
* '''«Βαβυλωνιακά»''' του Ιάμβλιχου από τη Συρία (σε περίληψη), τέλη 2ου αι. μ .Χ.
*'''«Ιόλαος», ανωνύμου, (αποσπάσματα), 1ος αι. μ. Χ.
* '''«Τα κατὰ Δάφνιν καὶ Χλόην»''' του Λόγγου από τη Μυτιλήνη, 2ος ή 3ος αι.
* '''«Τὰ ὑπὲρ Θούλην άπιστα»''' του [[Αντώνιος Διογένης|Αντώνιου Διογένη]], 1ος ή 2ος αιώνας μ.Χ.
* '''«Βαβυλωνιακά»''' του [[Ιάμβλιχος|Ιάμβλιχου]] από τη Συρία (σε περίληψη), τέλη 2ου αι. μ .Χ.
[[File:Petronius Arbiter.JPG|thumb|right|Πετρώνιος: «Σατυρικόν», έκδοση του [[1709]]]]
* '''«[[Δάφνις και Χλόη|Τα κατὰ Δάφνιν καὶ Χλόην]]»''' του [[Λόγγος|Λόγγου]] από τη Μυτιλήνη, 2ος ή 3ος αι.<br />
Παράλληλα με την ελληνική, και η '''λατινική γραμματεία''', έδωσε σημαντικά δείγματα του είδους, με κορυφαία το '''«Σατυρικόν»''' του [[Πετρώνιος|Πετρώνιου]], που σε 16 βιβλία περιέγραψε τη ζωή και τους ανθρώπους της εποχής του [[Νέρων|Νέρωνα]] και ο [[Απουλήιος]] που έγραψε τις «Μεταμορφώσεις» (μεταγενέστερος τίτλος «Ο χρυσός γάιδαρος»), ένα πολύ δημοφιλές έργο την εποχή του, το μόνο λατινικό μυθιστόρημα που έχει διασωθεί ολόκληρο.
 
== Το μεσαιωνικό και αναγεννησιακό μυθιστόρημα ==