Καταστροφή της Σμύρνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 6845529 από τον 2.49.175.111 (Συζήτηση) Ετικέτα: Αναίρεση |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 5:
Μετά την κατάρρευση του μετώπου, και την άτακτη υποχώρηση και αναδίπλωση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος από το [[Αφιόν Καραχισάρ]], (στα μέσα Αυγούστου του 1922), άρχισε και ο ξεριζωμός ενός μεγάλου μέρους του χριστιανικού πληθυσμού (Ελλήνων και Αρμενίων) προς τη μικρασιατική ακτή, που, κατά τους υπολογισμούς του [[Οικουμενικό Πατριαρχείο|Οικουμενικού Πατριαρχείου]]<ref>Αρχείο Ελευθερίου Βενιζέλου, Μουσείο Ελ. Βενιζέλου Αθήνα, Φάκ.317 "Έκθεση Οικουμενικού Πατριαρχείου - Η καταστροφή της Σμύρνης κατά τας εις Οικουμενικόν Πατριαρχείον μέχρι 11ης/[[24 Σεπτεμβρίου]] πληροφορίας σ.1 </ref>, έφτανε τις 250.000. Επίσης, στη Σμύρνη είχαν βρει καταφύγιο και 15.000 Αρμένιοι που συνωστίζονταν στα διάφορα ιδρύματα και σπίτια της Αρμενικής Κοινότητας<ref>Α. Κουρτιάν "Τα τετράδια της Αντζέλ Κουρτιάν - Αθήνα 1980</ref>.
Η αδιάκοπη όμως άφιξη των τρένων που μετέφεραν στρατιωτικά υπολείμματα και πρόσφυγες (υπολογίστηκε ότι έφταναν με ρυθμό 30.000 ατόμων την ημέρα) στη Σμύρνη, καθώς και οι έντονες φήμες της γενικής κατάρρευσης του μετώπου μεγάλωναν την ένταση και την ανησυχία του πληθυσμού, ενώ η προετοιμασία της ελληνικής διοίκησης για αναχώρηση δεν άφηναν πλέον τις παραμικρές αμφιβολίες για τη μετέπειτα εξέλιξη<ref>Βικτωρία Σολωμονίδου Δρ του King College Λονδίνου "Ο καυτός Αύγουστος" (Η Μικρασιατική Καταστροφή - 15 συγκλονιστικές μαρτυρίες Αφιέρωμα ΤΑ ΝΕΑ σ.51 2008</ref>. Έναντι της έντρομης εκείνης κατάστασης που εξελισσόταν, χαρακτηριστική υπήρξε η απάντηση του Έλληνα Υπάτου Αρμοστή [[Αριστείδης Στεργιάδης|Αριστείδη Στεργιάδη]] στον πρώην Νομάρχη Λέσβου και Διοικητή Χίου [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεώργιο Παπανδρέου]], όταν ο δεύτερος του συνέστησε να ενημερώσει άμεσα τον ελληνογενή πληθυσμό για να φύγει. Ο Στεργιάδης φέρεται να δήλωσε στον Παπανδρέου:
Στις 24 Αυγούστου/[[6 Σεπτεμβρίου]] αναχωρεί και το τελευταίο ελληνικό στρατιωτικό τμήμα. Την επομένη οι χιλιάδες των προσφύγων [[Έλληνες]] και [[Αρμένιοι]] που κατέκλυζαν όλο το μήκος της περίφημης προκυμαίας
Η αντίστροφη μέτρηση για την πόλη της Σμύρνης είχε πλέον φθάσει.
== Ο ελληνικός στόλος ==
Στις [[11 Σεπτεμβρίου]] του [[1922]], δηλαδή δύο ημέρες πριν από την έναρξη της καταστροφής της πόλης, είχε εκδηλωθεί στρατιωτικό κίνημα στη [[Χίος|Χίο]] και τη [[Μυτιλήνη]]. Τούτο είχε ως συνέπεια όλος σχεδόν ο ελληνικός στόλος με το σύνολο των επίτακτων πλοίων να τεθεί υπό τους κινηματίες για τη μεταγωγή του ελληνικού στρατού προς το [[Λαύριο]], προκειμένου να επικρατήσει η επανάσταση στην Αθήνα.<ref>Γεωργίου Ρούσσου, ''Νεώτερη ιστορία του ελληνικού έθνους (1826-1974)'', τόμος ΣΤ, σελ.302</ref>
Στις [[15 Σεπτεμβρίου]] [[1922]] κατά την τρίτη ημέρα της καταστροφής της Σμύρνης το θωρηκτό Κιλκίς απέπλευσε και ενώθηκε με το [[Γεώργιος Αβέρωφ (θωρηκτό)|θωρηκτό Αβέρωφ]], μεταξύ Χίου και Σάμου, που κατερχόταν ολοταχώς το Αιγαίο προς Πειραιά, προερχόμενο από την Κωνσταντινούπολη, αφού προηγουμένως είχε σημειωθεί ανταρσία και είχε αποχωρήσει από τη Διασυμμαχική Ανταντική Ναυτική Δύναμη, που ναυλοχούσε στο Βόσπορο,
==Παραπομπές==
|