Νίκλοτ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Νίκλοτ''' ή '''Νύκλοτ''' (1090 – Αύγουστος 1160) ήταν [[Παγανισμός|παγανιστής]] αρχηγός ή πρίγκιπας των [[Σλάβοι|Σλάβων]] [[Οβοτρίτες|Οβοτριτών]] και πρόγονος του [[Οίκος του Μεκλεμβούργου|Οίκου του ΜέκλενμπουργκΜέκλενμπουρκ]]. Από το 1130 ή το 1131 και έως τον θάνατό του, ήταν αρχηγός της ομοσπονδίας των Οβοτριτών, η οποία αποτελείτο από τους [[Κισίνοι|Κισίνους]] και τους [[Κιρκιπάνοι|Κιρκιπάνους]]. Την ίδια εκείνη περίοδο, ήταν Κύριος των (Herr zu) [[Σβέριν]], Κέτζιν και [[Μάλχοβ]]. Για σχεδόν 30 χρόνια, κατάφερε να αντισταθεί απέναντι στους [[Σάξωνες]] πρίγκιπες, και ειδικότερα τον [[Ερρίκος ΙΒ΄ της Βαυαρίας|Ερρίκο τον Λέοντα]] στην διάρκεια της [[Βενδική Σταυροφορία|Βενδικής Σταυροφορίας]]. Αντιτάχθηκε, επίσης, στον προσηλυτισμό των [[Σλαβικός παγανισμός|Παγάνων]] [[Πολάβιοι Σλάβοι|Πολάβιων Σλάβων]] στον [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Ρωμαιοκαθολικό]] [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]].

Το 1158, ο Βασιλέας [[Βαλντεμάρ Α΄ της Δανίας|Βαλντεμάρ ο Μέγας]] της [[Δανίας]] άρχισε να πληρώνει το Ερρίκο τον Λέοντα, προκειμένου ο τελευταίος να του παρέχει στρατιωτική υποστήριξη, κάτι που οδήγησε τον Νίκλοτ να προβεί σε αντίποινα για την σύναψη αυτής της συμμαχίας. Ως αποτέλεσμα, ο Δανός βασιλέας και ο Σάξωνας δούκας συμμάχησαν το 1160. Ενόσω οι Δανοί λεηλατούσαν τις ακτές, αποσπώντας την προσοχή των [[Ράνοι (Σλαβική φυλή)|Ράνων]], οι Σάξωνες σκότωσαν τον Νίκλοτ στο φρούριό του του Μπουργκ. Μετά τον θάνατό του, τα εδάφη των Οβοτριτών διαμοιράστηκαν σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των Χριστιανών ηγεμόνων.<ref>Christiansen, p. 66</ref> Ο θάνατος του Νίκλοτ έθεσε ένα τέλος στην κυριαρχία των Σλάβων στην περιοχή του [[Μέκλενμπουργκ]] έως τον Ποταμό [[Πέενε]]. Ο υιός του, [[Πριβισλάβος του Μέκλενμπουργκ|Πριβισλάβος]], ανέκτησε τα δικαιώματα του Νίκλοτ ως Πρίγκιπα του ΜέκλενμπουργκΜέκλενμπουρκ το 1167 ως βασάλος των Σαξόνων.