Ιάκωβος Β΄ Κρίσπος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο Cplakidas μετακίνησε τη σελίδα Τζιάκομο Β΄ Κρίσπο στην Τζάκομο Β΄ Κρίσπο
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
|μέγεθος_εικόνας = 150px
|λεζάντα = Οικόσημο των Κρίσπι
|τίτλος = [[Δουκάτο της Νάξου|δούκαςΔούκας της Νάξου]]
|περίοδος_εξουσίας = 1433 - 1447
|προκάτοχος = [[ΤζιοβάνιΤζοβάνι Β΄ Κρίσπο|ΤζιοβάνιΤζοβάνι Β'Β΄]]
|διάδοχος = [[ΤζιανΤζαν-ΤζιάκομοΤζάκομο Κρίσπο|ΤζιανΤζαν-ΤζιάκομοΤζάκομο]]
|σύζυγος = Τζινέβρα Γκατιλούζιο
|επίγονοι = [[ΤζιανΤζαν-ΤζιάκομοΤζάκομο Κρίσπο|ΤζιανΤζαν-ΤζιάκομοΤζάκομο]]<br>Ελιζαβέτα
|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος των Κρίσπι|Κρίσπι]]
|πατέρας = [[ΤζιοβάνιΤζοβάνι Β΄ Κρίσπο|ΤζιοβάνιΤζοβάνι Β'Β΄]]
|μητέρα = ΦραντζέσκαΦραντσέσκα Μοροζίνι
|ημ_γέννησης =
|τόπος_γέννησης =
Γραμμή 21:
}}
 
Ο '''ΤζιάκομοΤζάκομο Β'Β΄ Κρίσπο''', εξελληνισμένα Ιάκωβος Β'Β΄ Κρίσπος, ήταν [[Δουκάτο της Νάξου|δούκας της Νάξου]] από το 1433 ως το 1447.
 
Ο πατέρας του [[ΤζιοβάνιΤζοβάνι Β΄ Κρίσπο|ΤζιοβάνιΤζοβάνι Β'Β΄]] απεβίωσε το 1433 και έτσι τον διαδέχθηκε ο ανήλικος ΤζιάκομοΤζάκομο Β'Β΄ με κηδεμόνα τη μητέρα του Φραντσέσκα Μοροζίνι και επίτροπο του δουκάτου τον θείο του [[Γουλιέλμος Β΄ Κρίσπο|Γουλιέλμο Β'Β΄]].
 
Στην εποχή του λύθηκε η χρονίζουσα υπόθεση της Άνδρου: το νησί ανήκε στη Μαρία Σανούδο, αλλά δόθηκε αυθαίρετα στην Πετρονέλα Κρίσπι και τον ικανότατο σύζυγό της Πιέτρο Ζένο. Η Μαρία διεκδικούσε το νησί και η υπόθεση αναβαλλόταν. Ο γιος της Κρουσίνο Σομμαρίπα συνέχισε τις αξιώσεις της από τον γιο της Πετρονέλας, Αντρέα Ζένο, που απεβίωσε το 1437 αφήνοντας μια 13ετή κόρη. Η Βενετία σχεδίαζε από καιρό να καταλάβει το νησί με το θάνατο του Αντρέα Ζένο, αλλά το σχέδιό της μαθεύτηκε. Έτσι το 1437 οι θείοι του Τζιάκομο Β' πρόλαβαν τη Βενετία, περιορίζοντας τη σύζυγο του Αντρέα Ζένο στο κάστρο της και αναγκάζοντάς την να υπογράψει ότι θα πάντρευε την κόρη της με το νεαρό δούκα. Οι Βενετοί αντέδρασαν στέλνοντας μια γαλέρα που κατέλαβε την Άνδρο. Το 1440 στο δικαστήριο οι δύο μεριές εξέθεσαν τις απόψεις τους και αποφασίσθηκε το νησί να δοθεί στον Κρουσίνο Σομαρίπα.<ref>ο Κρουσίνο ήταν μορφωμένος και έκανε ανασκαφές στην Πάρο, όπου βρήκε αγάλματα</ref> Έτσι το νησί επέστρεψε έπειτα από 50 έτη στο γιο της νόμιμης κυριάρχου του Μαρίας.
 
Τότε επισκέφθηκε την Πάρο ο αρχαιοδίφης [[Κυριακός Αγκωνίτης]], που είδε στην Πάρο τμήματα αγάλματος και στη Μύκονο τμήματα από άγαλμα της Δήλου.<ref>Είδε το εμπόριο Πάριου μαρμάρου που το έκαναν εξαγωγή στους πλούσιους Χιώτες, για να το χρησιμοποιήσουν στις επαύλεις τους</ref> Ο ΤζιοβάνιΤζοβάνι Κουιρίνι της ''Σταμπαλίας'' (Αστυπάλαιας) απέκτησε την Αμοργό και οι Μικέλι τη Σέριφο. Οι Γκοζαντίνι από τη Βερόνα, αυθέντες των ''Θερμιών'' (Κύθνου) και ο ντα Κορόνια από την Ισπανία, αυθέντης της Σίφνου, αν και δεν είχαν Βενετική καταγωγή, άφησαν τη Γαληνότατη Δημοκρατία να τους περιλάβει στη συνθήκη ειρήνης με τους Οθωμανούς ως Βενετούς πολίτες. Ο [[Μουράτ Β΄]] είχευπέστη στη Ναϊσό φοβερή ήττα από τον [[Ιωάννης Ουνιάδης|Ιωάννη Ουνιάδη]] το 1442 και δεν ενοχλούσε το Αιγαίο. Έτσι ο δούκας μπόρεσε να ενισχύσει το στόλο του και να προσφέρει γαλέρες στο Βενετικό στόλο. Μετά από δύο έτη ο Μουράτ Β' νίκησε στη [[Μάχη της Βάρνας|Βάρνα]] το στρατό του ΟυνυάδηΟυνιάδη και του συμμάχου του βασιλιά της Πολωνίας· έπειτα η Βενετία έκανε συνθήκη ειρήνης το 1446 περιλαμβάνοντας και το δουκάτο της Νάξου.
 
Το επόμενο έτος ο ΤζιάκομοΤζάκομο Β'Β΄ απεβίωσε. Η σύζυγός του Τζινέβρα Γκατιλούζιο γέννησε έξι εβδομάδες μετά τον γιο τους [[ΤζιανΤζαν-ΤζιάκομοΤζάκομο Κρίσπο|ΤζιανΤζαν-ΤζιάκομοΤζάκομο]]. Οι θείοι του αποθανόντος δούκα [[Γουλιέλμος Β΄ Κρίσπο|Γουλιέλμος]] της Ανάφης και Νικολό της Σύρου ανέλαβαν επίτροποι.
==Οικογένεια==
Νυμφεύτηκε τη Τζινέβρα Γκατιλούζιο, κόρη του [[Ντορίνο Α΄ Γκαττιλούζιο|Ντορίνο Γκαττιλούζιο]], ηγεμόνα της Λέσβου. Είχαν δύο παιδιά:
* [[ΤζιανΤζαν-ΤζιάκομοΤζάκομο Κρίσπο|ΤζιανΤζαν-ΤζιάκομοΤζάκομο]], δούκας της Νάξου, απεβίωσε 6ετής
* Ελιζαβέτα, σύζυγος του [[Ντορίνο Β΄ Γκατιλούζιο|Ντορίνο Γκαττιλούζιο]], ηγεμόνα της Αίνου.
 
==Πηγές==
* W. Miller ''Η Φραγκοκρατία στην Ελλάδα 1204-1566'' , Γ' έκδοση 1997
==Βιβλιογραφία==
* Κωνσταντίνου Σάθα ''Μνημεία Ελληνικής Ιστορίας'', Παρίσι 1880
 
==Υποσημειώσεις==
[[Κατηγορία:Δούκες της Νάξου]]