Ferrari 575M Maranello: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η [[καμπριολέ]] εκδοχή της προκατόχου, γνωστή ως '''Ferrari 550 Barchetta''', διακόπηκε όταν άρχισε να παράγεται η Ferrari 575M Maranello. Μόνο κατά το τελευταίο έτος παραγωγής της Ferrari 575, το [[2005]], κατασκευάστηκε τελικώς μια διάδοχος ανοικτή σειρά, που ονομάστηκε '''Ferrari 575 Superamerica'''. Η περιορισμένη αυτή έκδοση, σε μόλις 559 αντίτυπα, έφερε μια ειδική δομή οροφής targa, από ηλεκτροχρωμικό [[γυαλί]]. Ήταν στερεωμένη σε σταθερό άξονα πίσω από τα προσκέφαλα και μπορούσε να περιστραφεί κατά 180 μοίρες, καθώς και να αποθηκεύεται πίσω στο πορτμπαγκάζπορτ-μπαγκάζ. Ειδικά για την 575 Superamerica, ο κινητήρας V12 είχε επαναρυθμιστεί, έτσι ώστε να αποδίδει 533 hp (397 kW; 540 PS). Μάλιστα η Ferrari την προώθησε τότε επίσημα ως το ταχύτερο [[καμπριολέ]] παγκοσμίως, με τελική [[ταχύτητα]] 320 km/h (199 mph).

Από το [[2003]], επίσης, η Ferrari 575 διατέθηκε και με έξτρα κιβώτιο ταχυτήτων F1. Το κιβώτιο αυτό προέρχεται από την [[Φόρμουλα 1]] και το σύστημα επιτρέπει την εναλλαγή μέσω «paddles» πίσω από το τιμόνι. Ανάλογα και με το πρόγραμμα προσαρμογής, για την άνεση ή τις επιδόσεις, οι χρόνοι αλλαγής ταχυτήτων ήταν πολύ σύντομοι. Οι αλλαγές σχέσεων της '''Maranello F1''' με το ημι-αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων ήταν κατά 5 δέκατα του δευτερολέπτου ταχύτερες από αυτές με το χειροκίνητο κιβώτιο.

Από το [[2004]], η 575 διατέθηκε προαιρετικά και με ένα ειδικό πακέτο [[Ανάρτηση αυτοκινήτου|ανάρτησης]], γνωστό ως '''575 GTC''', δηλαδή Gran Τurismo Competizione. Αυτό το είδος ανάρτησης είχε σχεδιαστεί ειδικά για χρήση σε αγώνες και συνοδεύτηκε από ένα πακέτο πιο σπορ εμφάνισης, που έφερε, για παράδειγμα, νέα εξάτμιση, αν και στην πράξη η ιπποδύναμη του κινητήρα παρέμεινε αμετάβλητη.