Ιωάννης Γ΄ Κρίσπος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο Cplakidas μετακίνησε τη σελίδα Τζοβάνι Γ΄ Κρίσπο στην Ιωάννης Γ΄ Κρίσπος: καθιερωμένη ελληνική απόδοση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες μονάρχη
|όνομα = ΤζοβάνιΙωάννης Γ΄
|εικόνα = Crispi Coat of Arms.jpg
|μέγεθος_εικόνας = 200px
|λεζάντα = Οικόσημο των ΚρίσπιΚρίσπων
|τίτλος = [[Δουκάτο της Νάξου|δούκαςΔούκας της Νάξου]]
|περίοδος_εξουσίας = 1480 - 1494
|προκάτοχος = [[ΤζάκομοΙάκωβος Γ΄ ΚρίσποΚρίσπος|ΤζάκομοΙάκωβος Γ΄]]
|διάδοχος = [[ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Γ΄ ΚρίσποΚρίσπος|ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Γ΄]]
|σύζυγος = Μοροζίνι
|επίγονοι = ΦιορέντζαΦιορέντσα<br>Πετρονέλα
|βασιλικός_οίκος = [[Οίκος των Κρίσπι|ΚρίσπιΚρίσπων]]
|πατέρας = [[ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Β΄ ΚρίσποΚρίσπος|ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Β΄]]
|μητέρα = Πετρονίλα Μπέμπο
|ημ_γέννησης =
Γραμμή 21:
}}
 
Ο '''ΤζοβάνιΙωάννης Γ΄ ΚρίσποΚρίσπος''', εξελληνισμένα Ιωάννης Γ΄ Κρίσπος (;Giovanni -III 1494Crispo), ήταν [[Δουκάτο της Νάξου|δούκας της Νάξου]] από το 1480 ως τον θάνατό του το 1494. Στην άμεση κυριότητά του ήταν η Μήλος, η Σύρος, η Σαντορίνη και η Ίος.<ref>η Άνδρος και η Πάρος ανήκαν στους Σομμαρίπα, η Αντίπαρος στους Λορεντάνι, η Σέριφος στους Μικέλι, η Σίφνος, η Κύθνος και το ήμισυ της Κέας στους Γκοζαντίνι, το άλλο ήμισυ της Κέας στους Πρεμαρίνι, η Ανάφη στη Φιορέντζα, κόρη του [[Γουλιέλμος Β΄ ΚρίσποΚρίσπος|Γουλιέλμου Β΄]], η Αμοργός και η Αστυπάλαια στους Κουιρίνι, η Τήνος, η Μύκονος και η Κύπρος άμεσα στους Βενετούς</ref> Συμπεριφέρθηκε άσχημα στην ανιψιά του ΦιορέντζαΦιορέντσα και στους υπηκόους του, πράγμα που προκάλεσε την επέμβαση των Βενετών.
 
==Η Σαντορίνη στην άμεση κυριότητά του==
Ήταν γιος του [[ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Β΄ ΚρίσποΚρίσπος|ΦραντσέσκοΦραγκίσκου Β΄]] και της 2ηςδεύτερης συζύγου του Περονίλα Μπέμπο. Τον πατέρα του διαδέχθηκε πρώτα ο μεγαλύτερος αδελφός του [[ΤζάκομοΙάκωβος Β΄ ΚρίσποΚρίσπος|ΤζάκομοΙάκωβος Β΄]], που όμως απεβίωσε το 1480 χωρίς γιο· θα μπορούσε να τον διαδεχθεί η κόρη αυτού ΦιορέντζαΦιορέντσα, κυρία της Σαντορίνης, με το σύζυγό της Ντομένικο Πιζάνο. Είχε καθιερωθεί όμως το δουκάτο να δίνεται σε άρρενες, έτσι τον διαδέχθηκε ο νεότερος αδελφός ΤζοβάνιΙωάννης Γ΄. Ο νέος δούκας της Νάξου αποβιβάστηκε στη Σαντορίνη, στο Σκαρό (Ημεροβίγλι) και αντικατέστησε τη σημαία των Πιζάνι με τη δική του, των Κρίσπι. Ο πατέρας του Ντομένικο και [[δούκας της Κρήτης]], διαμαρτυρήθηκε στη Βενετία που έστειλε στόλο, όμως από τον απόρθητο Σκαρό έριχναν λιθάρια και ο στόλος έφυγε. Η Βενετία με αυστηρή επιστολή διέταξε τον δούκα να επιστρέψει τη Σαντορίνη, αλλά ο ΤζοβάνιΙωάννης Γ΄ απάντησε στο Ντομένικο να κοιτάξει να σωθεί. Στο δικαστήριο εξετάσθηκε ο φεουδαλικός νόμος στις «[[Συνήθειες της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας]]» και το γενεαλογικό δένδρο των δουκών της Νάξου. Η λύση ήταν συμβιβαστική: ο δούκας θα κρατούσε το νησί και θα αποζημίωνε τον Ντομένικο.
 
==Προβλήματα με τους Τούρκους==
Όταν ο [[Μωάμεθ Β΄]] έγινε για δεύτερη φορά σουλτάνος (1451-81) επιτέθηκε στη Ρόδο και το Αιγαίο πλημμύρισε Τούρκους, που γέμιζαν τα πλοία τους με αιχμαλώτους, Κυκλαδίτες ή προσκυνητές των Αγίων Τόπων. Ο σουλτάνος διαμαρτυρήθηκε στη Βενετία πως πειρατές εφιλοξενούντο σε λιμάνια της Νάξου και της Πάρου· αν και είχε υποσχεθεί στη Βενετία πως δεν θα ζητούσε φόρο από το δουκάτο, ζήτησε καθυστερημένες πληρωμές από τη Νάξο και ετοίμαζε στόλο να διώξει τον Νικολό Σομμαρίπα από την Πάρο.
 
==Υπαγωγή στη Βενετία==
Ο ΤζοβάνιΙωάννης Γ΄ ήταν τόσο πιεστικός προς τους υπηκόους του, που εξεγέρθηκαν και τον πολιόρκησαν στο κάστρο του· σώθηκε με την επέμβαση των [[Ιωαννίτες ιππότες|Ιωαννιτών ιπποτών]]. Η εκτέλεση του αρχηγού των εξεγερμένων τον έκανε μισητό στους κατοίκους του δουκάτου. Απεβίωσε το 1494 έχοντας ένα νόθο γιο, τον [[ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Γ΄ ΚρίσποΚρίσπος|ΦραντσέσκοΦραγκίσκο Γ΄]]. Τότε ο Τζάκομο<ref>ήταν εξάδελφος του πατέρα του, Φραντσέσκο Β΄. Ο Τζάκομο είχε κληρονομήσει τα κτήματα του πατέρα του στη Νάξο</ref>Ιάκωβος, νόθος γιος του [[Γουλιέλμος Β΄ ΚρίσποΚρίσπος|Γουλιέλμου Β΄]], ανέλαβε από μόνος του τη διακυβέρνηση της Νάξου· όμως οι κάτοικοι ζήτησαν να τεθούν υπό τη διοίκηση των Βενετών.<ref>Η ΒενετίαΑυτό είδεέγινε κατάλληλημάλλον τηόχι στιγμήχωρίς ναΒενετική επέμβει για να προσαρτήσει το δουκάτοπαρότρυνση: οΒενετός ναύαρχός τηςναύαρχος ήταν με έξι πλοία στο λιμάνι όταν απεβίωσε ο δούκας και μάλλον παρακίνησε τους κατοίκους να ζητήσουν τη Βενετική προστασία</ref>. Στάλθηκαν αντιπρόσωποι των κατοίκων στη Γαληνότατη και συμφωνήθηκε μέρος των εσόδων να πηγαίνουν στη σύζυγο και το γιο του δούκα<ref>οι πρόσοδοικαι της500 Νάξου</ref> και μέροςδουκάτα στον Βενετό διοικητή<ref>500 δουκάτα</ref>. Τέτοιος ορίστηκε το 1494 ο Πιέτρο Κονταρίνι, που καθάρισε -αν και προσωρινά- τις Κυκλάδες από τους πειρατές. Το 1500 ενηλικιώθηκε ο γιος του θανόντος δούκα, ο [[ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Γ΄ ΚρίσποΚρίσπος|ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Γ΄]] και η Βενετία του απέδωσε το δουκάτο.
 
==Οικογένεια==
Γραμμή 36:
 
Είχε ένα εκτός γάμου τέκνο:
* (νόθος) [[ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Γ΄ ΚρίσποΚρίσπος|ΦραντσέσκοΦραγκίσκος Γ΄]], δούκας της Νάξου, σύζυγος της Κατερίνας Λορεντάνο.
 
==Πηγές==