Ποίηση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 9:
Η ποίηση είναι το αρχαιότερο λογοτεχνικό είδος. Πριν την ανακάληψη της γραφής, ο άνθρωπος ήταν αδύνατο να αναπτύξει την τέχνη του πεζού λόγου και να απομνημονεύσει ένα πεζογράφημα. Ποιήματα όμως (όπως επιφωνηματικές επικλήσεις και ύμνους στους θεούς, θρήνους και ξεσπάσματα χαράς) έπλασε πολύ νωρίς ο πρωτόγονος άνθρωπος, συνδυασμένα με μουσική και χορό.
==Ποιητικά
# Η '''επική ποίηση''' είναι το αρχαιότερο είδος ποίησης. Τα έπη ασχολούνται με την '''περιγραφή και αφήγηση''' λόγων, πράξεων και κατορθωμάτων θεών (θρησκευτικό έπος) και ηρώων (ηρωικό έπος). Στο έπος, ο ποιητής αφηγείται σε τρίτο πρόσωπο μια ιστορία, την οποία δανείζεται από τον μύθο, έχει εκτεταμένο μέγεθος (μπορεί να αποτελείται από χιλιάδες στίχους) και συνήθως γράφεται και απαγγέλλεται σε στίχους εξάμετρους. Η [[Ιλιάδα]] και η [[Οδύσσεια]] του [[Όμηρος|Ομήρου]] είναι τα αρχαιότερα ελληνικά έπη. Από τα σύγχρονα ξεχωρίζει ο Διάκος του [[Αριστοτέλης Βαλαωρίτης|Αριστοτέλη Βαλαωρίτη]].
# Στη '''λυρική ποίηση''', ο ποιητής περιγράφει σε πρώτο πρόσωπο μία εικόνα ή μία κατάσταση, αποφεύγοντας συνήθως την εξιστόρηση μύθου. Χρησιμοποιεί διηγηματικά στοιχεία για να παραδειγματίσει, να φρονηματίσει ή να εξωτερικεύσει προσωπικά συναισθήματα, σκέψεις και εντυπώσεις και μάλιστα με τη χρήση άφθονων εκφραστικών μέσων (π.χ. σχήματα λόγου: πλεονασμούς, παρομοιώσεις, ομοιοκαταληξίες, μεταφορές κ.ά.). Είναι η ποίηση της καθημερινότητας, του ανθρώπου που ζει κοινωνικοπολιτικές μεταβολές και δεν επιμένει σε ακλόνητες αξίες και υψηλούς χαρακτήρες, στοιχεία τα οποία συναντάμε στο έπος, αλλά ασχολείται με τα απλά προβλήματα καθημερινής ζωής. Το μέγεθος του λυρικού ποιήματος είναι σύντομο (μπορεί να περιορίζεται σε μόνο δύο στίχους). Η λυρική ποίηση είναι αδόμενη (τραγουδιέται) και έχει μεγάλη ποικιλία μέτρων κάτι που διευκολύνει τη συνοδεία της από μουσικό όργανο. <br />
# Η '''δραματική ποίηση''' συνταιριάζει έπος και λυρισμό σε μορφή '''θεατρική'''. Στο δράμα, ο ποιητής γράφει σε δεύτερο πρόσωπο. Διηγείται και παρουσιάζει (συνήθως επί σκηνής) ιστορίες οι οποίες έχουν αντλήσει το θέμα τους από κάποιον μύθο. Έχει μεσαίο μέγεθος, όχι πάνω από 1000-1600 στίχους και αποτελείται από μεικτά μέτρα. Τέτοια είναι η [[Τραγωδία|αρχαία τραγωδία]], κωμωδία και σάτιρα, οι τραγωδίες του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ|Σαίξπηρ]] κλπ και από τα νεότερα οι τραγωδίες του [[Άγγελος Σικελιανός|Σικελιανού]] και του [[Νίκος Καζαντζάκης|Καζαντζάκη]].▼
▲# Η '''δραματική ποίηση''' συνταιριάζει έπος και λυρισμό σε μορφή θεατρική. Τέτοια είναι η [[Τραγωδία|αρχαία τραγωδία]], κωμωδία και σάτιρα, οι τραγωδίες του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ|Σαίξπηρ]] κλπ και από τα νεότερα οι τραγωδίες του [[Άγγελος Σικελιανός|Σικελιανού]] και του [[Νίκος Καζαντζάκης|Καζαντζάκη]].
==Ποιητικές σχολές==
Ανάλογα πάλι με το περιεχόμενο και την τεχνοτροπία του ποιητή η ποίηση χωρίζεται σε ''σχολές''.
| |||