Κρασί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 10:
[[Αρχείο:White Wine Glas.jpg|150px|thumb|right|Λευκό κρασί]]
Η διαδικασία της αμπελουργίας εικάζεται πως έχει τις ρίζες της στην αγροτική επανάσταση και τη μόνιμη εγκατάσταση πληθυσμών με σκοπό την καλλιέργεια, χρονολογείται δηλαδή γύρω στο 5000 π.Χ. Από τους πρώτους γνωστούς αμπελοκαλλιεργητές θεωρούνται οι αρχαίοι [[Πέρσες]], οι Σημιτικοί λαοί και οι [[Ασσύριοι]]. Τα παλαιότερα ευρήματα κρασιού τα οποία βρέθηκαν στη σημερινή [[Γεωργία]] χρονολογούνται από τις αρχές της [[6η χιλιετία π.Χ.|6ης χιλιετίας π.Χ.]].<ref>{{cite journal|authors=P. McGovern et al.|first=http://www.bbc.com/news/world-europe-41977709|date=November 13, 2017|title='World's oldest wine' found in 8,000-year-old jars in Georgia|url=|journal=Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America|volume=|pages=|doi=10.1073/pnas.1714728114|via=}}</ref> Μεταγενέστερα οι γνώσεις αμπελουργίας και οινοποιίας μεταφέρθηκαν στους [[Αίγυπτος|Αιγύπτιους]], τους λαούς της Φοινίκης και τους πληθυσμούς της Μικρασίας και του Ελλαδικού χώρου. {{πηγή}}
Οι [[Αρχαία Ελλάδα|Αρχαίοι Έλληνες]] έπιναν το κρασί αναμειγνύοντας το με [[νερό]], σε αναλογία συνήθως 1:3 (ένα μέρος οίνου προς τρία μέρη νερού). Διέθεταν ειδικά σκεύη τόσο για την ανάμειξη ([[Κρατήρας (αγγείο)|κρατήρες]]) όσο και για την ψύξη του. Η πόση κρασιού που δεν είχε αναμειχθεί με νερό ("άκρατος οίνος") θεωρείτο βαρβαρότητα και συνηθιζόταν μόνο από αρρώστους ή κατά τη διάρκεια ταξιδιών ως τονωτικό. Διαδεδομένη ήταν ακόμα η κατανάλωση κρασιού με μέλι καθώς και η χρήση μυρωδικών. Η προσθήκη [[Άψινθος|αψίνθου]] στο κρασί ήταν επίσης γνωστή μέθοδος (αποδίδεται στον [[Ιπποκράτης|Ιπποκράτη]] και αναφέρεται ως "Ιπποκράτειος Οίνος") όπως και η προσθήκη ρητίνης.
| |||