Γιάννης Σπάρτακος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 8:
Γεννήθηκε στις [[7 Ιανουαρίου]] [[1914]] στην [[Αθήνα]].{{πηγή}} Διδάχθηκε πιάνο από μικρή ηλικία. Σπούσασε στο [[Ελληνικό Ωδείο]] με τη [[Σοφία Σπανούδη]] και θεωρητικά με τον [[Αλέκος Κόντης|Αλέκο Κόντη]].<ref name=Chairopoulos/> Ως έφηβος συνόδευε τις προβολές βουβών ταινιών σε κινηματογράφο των Αθηνών. Τη δεκαετία του 1930 ξεκίνησε την καθαρά επαγγελματική του καριέρα ως πιανίστας στα βαριετέ και στα καμπαρέ της εποχής. Το 1940 γνώρισε τη [[Ρένα Βλαχοπούλου]], με την οποία συνεργάστηκε για πρώτη φορά, αλλά η καλλιτεχνική επαφή τους διακόπηκε λόγω του [[Ελληνοϊταλικός Πόλεμος|Ελληνοϊταλικού πολέμου]] και της επιστράτευσης. Συναντήθηκαν πάλι στη διάρκεια της [[Κατοχή]]ς και συνεργάστηκαν σε επιθεωρήσεις του [[Αλέκος Σακελλάριος|Αλέκου Σακελλάριου]] και του [[Χρήστος Γιαννακόπουλος|Χρήστου Γιαννακόπουλου]], με μεγάλη επιτυχία. Ο Σπάρτακος άσκησε μεγάλη επίδραση στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της Βλαχοπούλου ως τραγουδίστριας, η οποία κέρδισε τότε από το κοινό τον τίτλο «βασίλισσα της τζαζ» και ο Σπάρτακος τον αντίστοιχο του «βασιλιά».<ref name=Vlachop/>
Ο Σπάρτακος συνέχισε την καλλιτεχνική παρουσία του στις δεκαετίες 1940-1960, κυρίως ως επικεφαλής μουσικών σχημάτων σε διάσημα κέντρα των Αθηνών, όπως τα «Αστέρια» (όπου η [[Νανά Μούσχουρη]] τραγούδησε το 1957 για πρώτη φορά συνοδευόμενη από ορχήστρα) και το «Κing's Palace», το ξενοδοχείο «Ακροπόλ», αλλά και το κέντρο «Κάστρα» της [[Θεσσαλονίκη]]ς. Παράλληλα, περιόδευε τακτικά και για μεγάλα χρονικά διαστήματα εκτός Ελλάδος, στις [[ΗΠΑ]], στην [[Ευρώπη]] και στη [[Μέση Ανατολή]], παίζοντας ακόμη κι ενώπιον του βασιλιά της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]] [[Φαρούκ της Αιγύπτου|Φαρούκ]] και του [[Μοχάμεντ Ρεζά Παχλαβί|Σάχη]] της [[Περσία]]ς.<ref name=Philarmoniki>Βλ. βιογραφικό στο: {{cite web|author=Δημοτική Φιλαρμονική [[Αιγείρα Αχαΐας|Αιγείρας]] [[Ιωάννης Κοκονέτσης|“Ιωάννης Κοκονέτσης”]]|title=Γιάννης Σπάρτακος, 1999|website=youtube-κανάλι “Δημοτική Φιλαρμονική”|date=28 Μαρτίου 2012|url=https://www.youtube.com/watch?v=URF1sEbFD7M|accessdate=24-01-2018}}</ref><ref name=Chairopoulos/> Την περίοδο 1946-1951 περιόδευσε με τη Βλαχοπούλου, η οποία είχε πρωτοτραγουδήσει στην Κατοχή την μετέπειτα παγκόσμια επιτυχία του «Θα σε πάρω να φύγουμε» (
Στις γνωστές συνθέσεις του συγκαταλέγονται τα τραγούδια «Εσένα» (1959), τρίτο βραβείο στο [[Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης|Α΄ Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού]] (Αθήνα, 1959), με το οποίο καθιερώθηκε ως ερμηνευτής ο [[Γιάννης Βογιατζής (τραγουδιστής)|Γιάννης Βογιατζής]], τα «Τι κρίμα αγάπη μου», «Ένα φιλάκι να σού 'δινα», «Αν είχατε τα μάτια τα δικά μου», «Σιγοψιχαλίζει» κ.άλ.<ref name=Mic/> Στον Σπάρτακο ανήκει και το τραγούδι «Θα γυρίσεις ξανά», που υπήρξε η πρώτη ηχογράφηση της [[Σοφία Βέμπο|Σοφίας Βέμπο]] το 1935. Ο Σπάρτακος προτίμησε να το δώσει σε εκείνην, παρά στη [[Σούλα Καραγιώργη]], που τότε μεσουρανούσε.<ref name=Chairopoulos/> Στους παλιότερους καλλιτέχνες που ερμήνευσαν συνθέσεις του περιλαμβάνεται η γνωστή τραγουδίστρια [[Ροζίτα Σεράνο|Ροζίτα (Ροσίτα) Σεράνο]] από τη [[Χιλή]],<ref name=Philarmoniki/> καθώς και οι Σούλα Καραγιώργη, Πάνος Παπαθανασίου, [[Δανάη Στρατηγοπούλου|Δανάη]], [[Zωή Kουρούκλη (τραγουδίστρια)|Ζωίτσα Κουρούκλη]]. Από τη νεώτερη γενιά, τραγούδια του ερμήνευσαν -μεταξύ άλλων- οι [[Μαρινέλλα]], [[Τάνια Τσανακλίδου]], [[Μπέσσυ Αργυράκη]], ο [[Δάκης]] και ο Γιάννης Πετρόπουλος.<ref name=ingr>{{cite web|title=Μεγάλη απώλεια. Έφυγε ο συνθέτης και πιανίστας Γιάννης Σπάρτακος|website=in.gr|url=http://news.in.gr/culture/article/?aid=138788|date=1 Αυγούστου 2001|accessdate=24-01-2018}}</ref>
| |||