Αλή Ντίνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αθηνών
Γραμμή 3:
 
==Βιογραφικό==
Γεννήθηκε το 1890 στην [[Πρέβεζα]] και καταγόταν από οικογένεια αξιωματούχων της τουρκοκρατίας. Γιος του Ρασίχ Ντίνο και της Σαφέτ Γκαζί Τουρχάν. Ο παππούς του, Αμπιντίν Ντίνο πασάς, διετέλεσε υπουργός εξωτερικών των Οθωμανών και κυβερνήτης (βαλής) του αρχιπελάγους των Δωδεκανήσων επί [[Αμπντούλ Χαμίτ Β΄|Αβδούλ Χαμίτ]]. Ο Αλή Ντίνο σπούδασε στη [[Σορβόνη]] πολιτικές επιστήμες και δούλεψε ως σκιτσογράφος σε αρκετά έντυπα όπως στον ''Σατανά'', στο ''Φλιτ'', στον ''Φανό των Συντακτών'', στον ''Ελεύθερο Τύπο'' και κυρίως στην ''Πρωία'', όπου εργαζόταν μέχρι το θάνατό του, το 1938. Διετέλεσε πρόεδρος της ''Ένωσης Σκιτσογράφων'' (ήταν από τα ιδρυτικά της μέλη), ταμίας της ''Ένωσης Σωματείων Εικαστικών Τεχνών'' και γενικός Έφορος στη ''Στέγη γραμμάτων και Τεχνών''. Σε ηλικία 25 ετών πολιτεύτηκε με το συνασπισμό της ''Ηνωμένης Αντιπολίτευσης'' των [[Δημήτριος Γούναρης|Δημητρίου Γούναρη]], [[Γεώργιος Θεοτόκης|Γεωργίου Θεοτόκη]] και [[Δημήτριος Ράλλης|Δημητρίου Ράλλη]], εκλέχτηκε βουλευτής στις 6.12.1915 και άσκησε τα καθήκοντα του βουλευτή μέχρι τις 30.6.1917. Αργότερα πολιτεύτηκε με άλλα κόμματα, χωρίς να κατορθώσει να εκλεγεί. Πέθανε αιφνίδια την 1.11.1938, σε ηλικία 48 ετών, στην Αθήνα, εξ αιτίας εγκεφαλικού αιματώματος.<ref>[[Γεώργιος Κούρτης]], ''Η Κοινοβουλευτική πορεία της Πρέβεζας (1915-2005)'', Αθήνα 2005, σελ. 218-220.</ref> <ref group="Σημ.">Σύμφωνα με μαρτυρία της κόρης τού Αλή Ντίνο, κ. Σαφέτ Ντίνο-Μαυρομμάτη, το εγκεφαλικό αιμάτωμα δημιουργήθηκε στις 13.8.1938, μετά από πτώση του στα σκαλιά του ξενοδοχείου [[Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία|''Μεγάλη Βρεταννία'']] των ΑΘηνώνΑθηνών, του οποίου ο Ντίνο ήταν συχνά θαμώνας. Μεταφέρθηκε αμέσως στο [[Νοσοκομείο Ευαγγελισμός|''Θεραπευτήριο ο Ευαγγελισμός'']], όπου νοσηλεύτηκε, πλαισιωμένος από τους οικείους του και τους πολλούς του φίλους, επώνυμους και μη. Διορθώνεται, με τη μαρτυρία αυτή, η αναφορά του Δημήτρη Σαπρανίδη, που θέλει τον Αλή Ντίνο να πεθαίνει ''πάμπτωχος, στα σανατόρια της Πεντέλης'', πρβλ. Δημήτρης Σαπρανίδης, ''Ιστορία της Ελληνικής Γελοιογραφίας. 3000 χρόνια αμφισβήτησης'', Αθήνα 2001, εκδόσεις ''Ποταμός'', ISBN 960-7563-73-5, σελ. 381. Η αναφορά του Σαπρανίδη αναπαράγεται, δυστυχώς, σε πρόσφατη έκδοση για τον Αμπεντίν πασά Ντίνο, βλ. Νίκος Στύλος, ''Ο Πρεβεζάνος Αμπεντίν πασάς Ντίνος, τα ελληνικά του ποιήματα και οι Ντιναίοι'', Mülheim 2014, εκδόσεις ''Χωρίς Σύνορα'', σελ. 111.</ref>
 
Στα σκίτσα του, που τα χαρακτηρίζουν οι ρεαλιστικές γραμμές των εικονιζόμενων, έντονη είναι η ειρωνεία. Η δουλειά του ήταν περισσότερο γελοιογραφική ηθογραφία και λιγότερο πολιτική γελοιογραφία. Έχουν σωθεί αρκετά σκίτσα του που απεικονίζουν Τσάμηδες και Πρεβεζάνους, καθώς και επώνυμους της καλής αθηναϊκής κοινωνίας του μεσοπολέμου.<ref>Βλ. Μαρίνα Βρέλλη-Ζάχου, «Ο Αλή Ντίνο και τα σχέδιά του. Η σκιαγράφηση μιας εποχής στην πόλη της Πρέβεζας», στα [https://www.academia.edu/18007604 ''Πρακτικά του Δεύτερου Διεθνούς Συμποσίου για την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Πρέβεζας''], τόμ. ΙΙ, σελ.423-458. Έκδοση: Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Δήμος Πρέβεζας, Ίδρυμα Ακτία Νικόπολις, Πρέβεζα 2010. ISBN 978 960 99475 2 7.</ref> Ο Αλή Ντίνο υπέγραφε τα σχέδιά του ως ''Dino''. Εξαιτίας της λιτότητας του σχεδίου του, θεωρείται από κάποιους ομότεχνούς του ''προάγγελος'' της νεότερης γελοιογραφίας και ''ανανεωτής'' του γελοιογραφικού σχεδίου.<ref name="ReferenceA">Αλή Ντίνο Μπέη, Σκιτσογράφος (1890-1938), Λεύκωμα των σκίτσων του, Δήμος Πρέβεζας-Δημοτική Βιβλιοθήκη Πρέβεζας, Πρέβεζα 1993.</ref><ref>[[Ηλίας Βασιλάς]], Αλή μπέη Ντίνος (1890-1938), ''Άπαντα Ηλία Βασιλά'', (επιμ. Νίκος Δ. Καράμπελας), έκδοση Δήμος Πρέβεζας & Ίδρυμα Ακτία Νικόπολις, Πρέβεζα 2012, σελ. 526-529.</ref>