|
Η λέξη ''Σοά'' (στα [[Εβραϊκή γλώσσα|εβραϊκά]], '''שואה''', στη λατινική μεταγραφή ''Shoa'', ''Shoah'' ή και ''Sho'ah''), η οποία σημαίνει «καταστροφή» στα [[Εβραϊκή γλώσσα|εβραϊκά]], καθιερώθηκε ως όρος για να περιγράψει το Ολοκαύτωμα από τους Εβραίους ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '40.<ref>Η λέξη ''Σοά'' προτιμάται από πολλούς Εβραίους και άλλους για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων και το ότι η λέξη ''Ολοκαύτωμα'' είναι δυνητικά προσβλητική από θεολογικής άποψης.</ref>
== Προέλευση του "μοντέλου" του Ολοκαυτώματος ==
[[Αρχείο:Ataturk1930s.jpg|thumb|280px|Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ]]
{{κύριο|Γενοκτονία των Αρμενίων}}
{{κύριο|Γενοκτονία των Ασσυρίων}}
{{κύριο|Γενοκτονία των Ελλήνων}}
Παρόλο που γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις διαφόρων ειδών συνέβαιναν από τα αρχαία χρόνια, εμπνευστής του ολοκληρωμένου "μοντέλου" του Ολοκαυτώματος θεωρείται ο [[Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ]] και το κίνημα των [[Νεότουρκοι|Νεότουρκων]]. Αυτοί στις αρχές του 20ου αιώνα χρησιμοποιόντας διάφορες μεθόδους, από δημεύσεις περιουσιών και εκτοπισμούς μέχρι και [[Τάγματα Εργασίας (Οθωμανική Αυτοκρατορία)|τάγματα εργασίας]] και μαζικές εκτελέσεις, με μεγάλη οργάνωση και συστηματικότητα, κατόρθωσαν να εξαλείψουν από τη [[Μικρά Ασία]] το Ελληνικό και Αρμένικο στοιχείο, το οποίο μέχρι τότε ήλεγχε μεγάλο κομμάτι της τουρκικής οικονομίας. Οι Νεότουρκοι παράλληλα, χρησιμοποιώντας ανήκουστες μέχρι τότε μεθόδους, όπως τη βιομηχανική επεξεργασία των σωρών των θυμάτων, κατόρθωσαν να εξαλείψουν τα περισσότερα αποδεικτικά στοιχεία της γενοκτονίας. <ref>Αγγελομάτης, Χρήστος Ε. Χρονικόν μεγάλης τραγωδίας : Το έπος της Μικράς Ασίας / Χρήστος Αγγελομάτης. - 4η έκδ. - Αθήνα : Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2005.</ref> Σχετικά με αυτό, ο [[Χρήστος Αγγελομάτης|Αγγελομάτης Χρήστος]] στο βιβλίο του ''Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας'' κάνει την εξής αναφορά:
{{απόσπασμα|«…400 τόνους οστών Ελλήνων, από τα [[Μουδανιά]] εις την [[Μασσαλία|Μασσαλίαν]], προς βιομηχανοποίησιν…»}}
Το "μοντέλο" του Κεμάλ παρέμενε ενεργό για το ναζιστικό κίνημα στη [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανία]] και μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο [[Αδόλφος Χίτλερ|Χίτλερ]] είχε δηλώσει ότι θεωρούσε τον εαυτό του "μαθητή" του Κεμάλ, ενώ η συμβολή του τελευταίου στη διαμόρφωση της ναζιστικής ιδεολογίας διαφαίνεται έντονα και στην ίδια τη ναζιστική βιβλιογραφία.<ref>Ihrig, 2014, σελ. 144-145: "Hitler and the Nazis had not forgotten the model role Atatürk and the New Turkey... the pivotal role of Atatürk for Hitler was affirmed not only affirmed by the Third Reich."</ref> Ο Κεμάλ και η νέα Τουρκία του 1923 αποτέλεσαν τα πρότυπα του "τέλειου Φύρερ" και των "καλών εθνικών πρακτικών" για τον ναζισμό.<ref>Ihrig, 2014, σελ. 145: "Atatürk and the New Turkey were constant reference points for the Nazis as part of their own biography, as an example of the perfect Führer story, and as examples of völkisch “good practice” in a variety of aspects"</ref> Τα μέσα ενημέρωσης του Γ' Ράιχ υπερτόνιζαν το "τουρκικό μοντέλο" και συνεχώς επέμεναν στα "οφέλη" της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας.<ref>Ihrig, 2014, σελ. 207: "The vast discussion of the Turkish role model and the New Turkey in the Third Reich media and publications means that the Third Reich had, at least implicitly, continually highlighted the “benefits” of “ethnic cleansing” and genocide."</ref>
Το ναζιστικό κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ, ήδη από τα πρώτα του βήματα, είχε εκλάβει τις μεθοδεύσεις του τουρκικού κράτους, ως πρότυπο έμπνευσης. Το επίσημο ναζιστικό όργανο ''[[Völkischer Beobachter|Völkischer Beobachter]]'' (''Λαϊκός Παρατηρητής''), τον Φεβρουάριο του 1921 τόνιζε με θαυμασμό σε άρθρο με τίτλο "Τουρκία - το Πρότυπο":<ref>Ihrig, 2014, σελ. 71: "Just a few days later, on December 16, 1920, the very day the paper was bought by the NSDAP, the Völkischer Beobachter did a complete turnaround and admiringly called Atatürk’s movement “the Turkish nationalists.” Now that it had become the official Nazi party paper, its general interpretation was to change fundamentally. On January 1, 1921, it featured the headline “Heroic Turkey.”21 Barely a month later the paper featured an article with the headline “Turkey— The Role Model” (or “The Pioneer,” Der Vorkämpfer). The Völkischer Beobachter exclaimed: “Today the Turks are the most youthful nation. The German nation will one day have no other choice but to resort to Turkish methods as well.”</ref>
{{απόσπασμα|«Το γερμανικό έθνος μία μέρα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να καταφύγει επίσης στις τουρκικές μεθόδους»}}
Ναζιστική δημοσίευση του 1925 επαινεί το νέο τουρκικό κράτος για την πολιτική "σκούπας" που επέδειξε, η οποία "πέταξε το ελληνικό στοιχείο στη θάλασσα". Η πλειοψηφία των συγγραφέων του Γ' Ράιχ τονίζει ότι η διπλή εθνοκάθαρση (κατά Ελλήνων και Αρμενίων) ήταν προϋπόθεση για την επιτυχία της νέας Τουρκίας. Χαρακτηριστικό απόφθεγμα δημοσίευσης του ναζιστικού κόμματος:<ref>Ihrig, 2014, σελ. 183-184: "The minority problem in Anatolia was solved in a very simple fashion... “Only through the annihilation of the Greek and the Armenian tribes in Anatolia was the creation of a Turkish national state and the formation of an unflawed Turkish body of society within one state possible.” </ref>
{{απόσπασμα|«Μόνο μέσω της εξόντωσης των ελληνικών και αρμενικών φυλών στη Μικρά Ασία υπήρξε δυνατή η δημιουργία ενός τουρκικού εθνικού κράτους και ο σχηματισμός ενός ατόφιου τουρκικού κοινωνικού σώματος μέσα σε ένα κράτος».}}
== Χαρακτηριστικά του Ναζιστικού Ολοκαυτώματος ==
|
