Λεωφορείον ο Πόθος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''''Λεωφορείον ο Πόθος''''' ([[αγγλικά]]: ''A Streetcar named Desire'') είναι ταινία του σκηνοθέτη [[Ελία Καζάν]] γυρισμένη το 1951. Βασίζεται στο ομώνυμο δράμα του [[Τένεσι Ουίλιαμς]]. Η ταινία έλαβε δώδεκα12 υποψηφιότητες και βραβεύτηκε με τέσσερα4 βραβεία όσκαρΌσκαρ.

Το [[1997]], το ''Λεωφορείον ο Πόθος'' έλαβε την 45η θέση, ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από το [[Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου]]<ref>{{cite web | url = http://www.afi.com/tvevents/100years/stars.aspx | title = AFI's 100 Years...100 Stars | work = American Film Institute | accessdate = 23/10/2006 }}</ref>.

Η Μπλάνς ([[Βίβιαν Λι]]), μια καθηγήτρια από τις Νότιες Πολιτείες, επισκέπτεται μετά τον πλειστηριασμό της οικογενειακής περιουσίας της, την αδελφή της Στέλλα ([[Κιμ Χάντερ]]), που ζει με τον άντρα της Στάνλεϋ Κοβάλσκυ ([[Μάρλον Μπράντο]]) στη Νέα Ορλεάνη. Ο Κοβάλσκυ, που ως Πολωνός μετανάστης και εργάτης αντιμετωπίζεται υποτιμητικά από την Μπλανς, καθηλώνει την Στέλλα με τον οξύθυμο και επιβλητικό χαρακτήρα του, σε μία σχέση που κυριαρχείται από το ωμό πάθος. Η υπερευαίσθητη και κάπως υπερβολική Μπλανς, τονίζοντας την ευγενή καταγωγή και την καλή ανατροφή της, μπαίνει στο στόχαστρό του και ενδόμυχα γεννιέται ένας κρυφός πόθος. Όσο περνά ο καιρός, αποκαλύπτονται μυστικά του παρελθόντος της Μπλανς και λόγω της συγκατοίκησης, δημιουργούνται εντάσεις και πολλαπλά ξεσπάσματα, που αφαιρούν ένα -ένα τα πέπλα από τους πολύπλοκους χαρακτήρες των ηρώων. Εν τέλει το όριο μεταξύ λογικής και παράνοιας γίνεται όλο και περισσότερο θολό, με αποτέλεσμα το ολέθριο τέλος.

Η ταινία προτάθηκε για δώδεκα12 Όσκαρ το [[1951]], λαμβάνοντας συνολικά τέσσερα4 βραβεία Όσκαρ, εκ των οποίων τα τρία3 ήταν για τις ερμηνείες των Λι, Μάλντεν και Χάντερ. Είναι η μοναδική ταινία μέχρι και σήμερα που έχει λάβει3 τρία ερμηνευτικά βραβεία και μοιράζεται το ρεκόρ με την ταινία του [[1976]] ''[[Το Δίκτυο]]''. Ο Μάρλον Μπράντο ήταν ο μοναδικός από τους ηθοποιούς της ταινίας που ήταν υποψήφιοι, που δεν τιμήθηκε με το βραβείο, το οποίο έχασε από τον [[Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ]] για την ταινία ''[[Η βασίλισσα της Αφρικής]]'', ενώ η ταινία έχασε το όσκαρ καλύτερης ταινίας από το ''[[Ένας Αμερικανός στο Παρίσι]]''.<ref name="NY Times">{{cite web |url=http://movies.nytimes.com/movie/47311/A-Streetcar-Named-Desire/details |title=NY Times: A Streetcar Named Desire |accessdate=2008-12-19|work=NY Times}}</ref>