Ίνγκεμποργκ της Δανίας, βασίλισσα της Γαλλίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5:
 
Την επόμενη μέρα του γάμου τους ο βασιλιάς Φίλιππος Αύγουστος άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να την στείλει πίσω στην [[Δανία]], η Ιντζεμπόργκ εξοργισμένη κατέφυγε στο Σουασόν όπου ζήτησε προστασία από τον πάπα [[Πάπας Κελεστίνος Γ΄|Κελεστίνο Γ΄.]]
Τρεις μήνες μετά τον γάμο ο Φίλιππος συγκάλεσε εκκλησιαστικό συμβούλιο στην Κομπιένη στο οποίο παρουσίασε ένα ψεύτικο γενεαλογικό δέντρο που εμφάνιζε την Ιντζεμπόργκ να έχει συγγένεια με την πρώτη σύζυγο του Φιλίππου, οι εκκλησιαστικοί κανόνες απαγόρευαν νέο γάμο αν η σύζυγος είχε κάποιο κοινό πρόγονο στις επτά προηγούμενες γενιές, παρόλαπαρ’ όλα αυτά το Συμβούλιο της Κομιένης απέρριψε όλες τις προτάσεις του Φιλίππου. <ref>https://epistolae.ccnmtl.columbia.edu/woman/68.html</ref>
Οι Δανοί έστειλαν αποστολή στον πάπα Κελεστίνο δηλώνοντας ότι το γενεαλογικό δέντρο είναι ψεύτικο και ότι η αίτηση διαζυγίου θα έπρεπε να ακυρωθεί, το συμβούλιο δέχτηκε την πρόταση των Δανών αλλά ο ίδιος ο Φίλιππος Αύγουστος αρνήθηκε να υπακούσει επιμένοντας ότι γάμος του με την Ιντζεμπόργκ είναι άκυρος και ότι πρέπει να την χωρίσει. Η Ιντζεμπόργκ πέρασε τα επόμενα 20 χρόνια φυλακισμένη σε διάφορα Γαλλικά κάστρα ιδιαίτερα στο κάστρο του Ετάμπ νοτιοδυτικά του Παρισιού ενώ ο αδελφός της Κνούτος ΣΤ΄ και οι σύμβουλοι του εργάζονταν συνεχώς εναντίον του διαζυγίου, σύμφωνα με σύγχρονες πηγές οι Δανοί είχαν την υποστήριξη και πολλών συμβούλων του Φιλίππου.
Οι πολιτικοί λόγοι παρόλα αυτά επέβαλαν στον Φίλιππο να έχει καλές σχέσεις με την [[Δανία]] επειδή ήθελε οπωσδήποτε συμμάχους απέναντι στην Ανδεγαυική δυναστεία του Ανζού που βασίλευε στην Αγγλία, είχε περισσότερες απαιτήσεις στο θέμα της προίκας όπως η δέσμευση ότι ο Γαλλικός στόλος θα βοηθήσει την Γαλλία και ότι οι Δανοί θα διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους στον Αγγλικό θρόνο αλλά ο αδελφός της Ιντζεμπόργκ [[Κνούτος ΣΤ΄ της Δανίας|Κνούτος ΣΤ΄]] επέμενε μόνο στην προίκα των 10.000 ασημένιων μάρκων.