Ελεονώρα της Καστίλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
 
Η Ελεονώρα ήταν καλά εκπαιδευμένη και είχε μεγάλες επιρροές στο Αγγλικό έθνος, προστάτης της λογοτεχνίας, πετυχημένη επιχειρηματίας με εισαγωγή της Ισπανικής διακόσμησης στην Αγγλία. Οι 49 σταυροί που έριξε ο σύζυγος της Εδουάρδος Α΄ στην νεκρική της πομπής αποκαλύπτουν την ηλικία θανάτου της παραπέμποντας την γέννηση της το 1241. Στην αυλή του πατέρα της Φερδινάνδου Γ΄ και του διαδόχου του ετεροθαλούς αδελφού της Αλφόνσου Ι΄ υπήρχε έντονο λογοτεχνικό πνεύμα παρέχοντας μόρφωση υψηλού επιπέδου σε όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας σε μεγαλύτερο βαθμό από τις υπόλοιπες βασιλικές αυλές της εποχής. Το ίδιο λογοτεχνικό ενδιαφέρον φάνηκε αργότερα στην Ελεονόρα και ως βασίλισσα, ήταν παρούσα στον θάνατο του πατέρα της στην [[Σεβίλλη]] (1252).<ref>Cockerill, Sara (2014). Eleanor of Castile: The Shadow Queen. Amberley. pp. 54–57.</ref><ref>Carmi Parsons, John (1995). Eleanor of Castile, Queen and Society in Thirteenth-Century England. p. 9.</ref>
Ο γάμος Ελεονόρας με τον Εδουάρδο Α΄ δεν ήταν ο πρώτος γάμος τον οποίο προοριζόταν, ο ετεροθαλής αδελφός της [[Αλφόνσος Ι΄ ο Σοφός]] ο οποίος ήθελε να ελέγξει την περιοχή των Πηρυναίων και της Ναβάρρας σχεδιάζε να την παντρέψει με τον [[Θεοβάλδος Β΄ της Ναβάρρας|Θεοβάλδο Β΄ της Ναβάρρας]]. Η μητέρα του Θεοβάλδου Β΄, [[Μαργαρίτα των Βουρβόνων, βασίλισσα της Ναβάρρας]] αντιδρώντας στην πρόταση συμμάχησε με τον [[Ιάκωβος Α΄ της Αραγωνίας|Ιάκωβο Α΄ της Αραγωνίας]] με βασικό όρο να παραιτηθεί απο κάθε σκέψη για γάμο του γιου της με την Ελεονόρα.
 
Το 1252 ο Αλφόνσος Ι΄ έστρεψε το ενδιαφέρον του στο δουκάτο της Γασκώνης νότια της Ακουιτανίας, την νοτιότερη περιοχή της Γαλλίας που βρισκόταν υπο την κατοχή των Άγγλων βασιλέων. Ξεκίνησε ταχύτατα διαπραγματεύσεις με τον Ερρίκο Γ΄ και συμφώνησε να παντρέψει την ετεροθαλή αδελφή του Ελεονόρα με τον διάδοχο της Αγγλίας Εδουάρδο παραχωρώντας του ταυτόχρονα όλα τα δικαιώματα στην Γασκώνη, ο Ερρίκος Γ΄ ήταν τόσο ανήσυχος να γίνει ο γάμος που ανέβαλε ακόμα και την στέψη του γιου του ιππότη επιτρέποντας στον Αλφόνσο να το κάνει.
Γραμμή 13:
==Στο πλευρό του συζύγου της στον πόλεμο εναντίον των βαρόνων και στην Η΄ Σταυροφορία==
 
Ο γάμος έφερε μεγάλες αντιδράσεις στην νέα πατρίδα της, ο πεθερός της [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας]] σταδιακά επέτρεψε να έρθουν στην αυλή του πολλοί συγγενείς της σε σημαντικά πόστα, αυτό την έκανε αντιδημοφιλή αν και δεν ήταν υπεύθυνη λόγω πολύ μικρής ηλικίας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός οτι η μητέρα της Ελεονόρας είχε απορρίψει τον δικό της γάμο με τον Ερρίκο Γ΄ της Αγγλίας και η προγιαγιά της Ελεονόρας Αλίκη[[Άλυς της Γαλλίας, κόμισσα του ΒενίξΒεξίν]] είχε απορρίψει επίσης τον γάμο με τον [[Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος|Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο]].
Η συμμαχία είχε θετικά αποτελέσματα, ενώθηκαν στρατιωτικά οι μεγάλες δυνάμεις και εκδιώχθηκαν οι Μαυριτανοί απο την Ιβηρική, μέχρι την έναρξη του [[Εκατονταετής Πόλεμος|Εκατονταετούς Πολέμου]] δεν υπήρχαν προβλήματα συγκρούσεων. Υπάρχουν λίγες πληροφορίες για την ζωή της Ελεονόρας στην Αγγλία μέχρι την δεκαετία του 1260 που ξέσπασε ο ''Α΄ Πόλεμος των Βαρόνων'' μεταξύ του πεθερού της και των βαρόνων διχάζοντας το βασίλειο. Την περίοδο αυτή η Ελεονόρα εισήγαγε στην Αγγλία τοξότες από την πατρίδα της μητέρας της στο Πονθιέ, αρνήθηκε να δραπετεύσει στην Γαλλία παραμένοντας στο πλευρό του συζύγου της και κρατώντας το κάστρο του Ουίνδσορ με τους αιχμάλωτους βαρόνους. Οι φήμες ότι ήθελε να φέρει ενισχύσεις από την πατρίδα της την Καστίλη ανάγκασαν τον αρχηγό των επαναστατών Σίμον του Ρόντφορτ να ζητήσει την απομάκρυνση της από το κάστρο του Ουίνδσορ τον Ιούνιο του 1264 μετά την ήττα των βασιλικών στην ''μάχη του Λιους'', ο Εδουάρδος συνελήφθη και φυλακίστηκε ενώ η ίδια περιορίστηκε στα [[Ανάκτορα του Ουεστμίνστερ]]. Ακολούθησε η ''μάχη του Ίβασμ'' (1265) στην οποία ο σύζυγος και ο πεθερός της συνέτριψαν τους επαναστάτες, η ίδια είχε ενεργό ρόλο δίπλα από τον σύζυγο της, ακολούθησε και η γέννηση των παιδιών τους τα περισσότερα από τα οποία πέθαναν σε βρεφική ηλικία: τρεις κόρες που πέθαναν σε μικρή ηλικία, ένας γιος ο Ιωάννης, ακολούθησε ο Ερρίκος και τον Ιούνιο του 1269 η πρώτη υγιής θυγατέρα Ελεονόρα.
 
Μετά την σύναψη ειρήνης με τους βαρόνους (1270) η Ελεονόρα συμμετείχε στο πλευρό του συζύγου της στην [[Η΄ Σταυροφορία]] που έγινε με πρωτοβουλία του θείου της [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο τον Άγιο]], επιδημία θέρισε τον στρατό πριν οι Σταυροφόροι φτάσουν στον προορισμό τους, από την επιδημία πέθανε και ο Γάλλος βασιλιάς. Ο Εδουάρδος και η Ελεονόρα απογοητευμένοι αποφάσισαν να συνεχίσουν μόνοι τους για την Άκρα, ο μουσουλμάνος βασιλιάς [[Μπαϊμπάρς]] ενοχλήθηκε έντονα από την παρουσία του διαδόχου του Αγγλικού θρόνου και αποφάσισε να τον δολοφονήσει, τραυματίστηκε θανάσιμα στο χέρι ενώ κυκλοφόρησαν φήμες ότι δηλητηριάστηκε. Σώθηκε χάρη στην επέμβαση ενός χειρούργου ο οποίος πείστηκε από τα κλάματα και τα παρακαλετά της Ελεονόρας να την ρισκάρει. <ref>The Chronicle of Walter of Guisborough. pp. 208–10.</ref>
Γραμμή 20:
==Βασίλισσα της Αγγλίας==
 
Το ζεύγος εγκατέλειψε την Παλαιστίνη τον Σεπτέμβριο του 1272, ενώ βρισκόντουσαν στην [[Σικελία]] έμαθαν οτι ο πεθερός της Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1272, πριν επιστρέψουν έκαναν στάση στην Γασκώνη που γέννησαν άλλον έναν γιο τον οποίο ονόμασαν Αλφόνσο για να τιμήσουν τον βασιλιά της Καστίλης και ετεροθαλή αδελφό της Ελεονόρας Αλφόνσο Ι΄τον Σοφό. Το βασιλικό ζεύγος επέστρεψε τελικά στην Αγγλία όπουκαι στέφθηκαν και επίσημα βασιλείς στις 19 Αυγούστου 1274.
Άν και οι γάμοι εκείνη την εποχή στα βασιλικά ζεύγη ήταν κατά κανόνα αποτυχημένοι ο Εδουάρδος Α΄ και η Ελεονόρα ήταν πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους χωρίς να αποχωρίζονται ο ένας τον άλλον κατά τα πρότυπα των γονέων του Εδουάρδου Α΄, ενώ ο ίδιος ο Άγγλος βασιλιάς απο σεβασμό στην σύζυγο του δεν έκανε εξώγαμα. Το ζευγάρι βρισκόταν μαζί και στην εκστρατεία του Εδουάρδου στην Ουαλία οπου γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1284 στο κάστρο του Κάρναρφον ο μικρότερος γιος τους Εδουάρδος ο οποίος τελικά θα είναι και οτελικός διάδοχος Εδουάρδος, ο τόπος που η Ελεονόρα γέννησεγεννήθηκε ήταν μια κατοικία που έχτισε ο Εδουάρδος προσωρινά μόνο για την σύζυγο του.
Στην βασιλική αυγή καταγράφηκαν πολλά περίεργα περιστατικά πουσχετικά αφορούσανμε την ίδια και τον σύζυγο της, ένασε από αυτάένα την Δευτέρα του Πάσχα όπου ο Εδουάρδος επέτρεπεεπέτρεψε στις κυρίες της Ελεονόρας να τον παγιδέψουν στο κρεβάτι, τότε ο ίδιος έδινεέδωσε σε αυτές κάποιο χρηματικό ποσό για να του επιτρέψουν να πάει μαζί με την γυναίκα του στο κρεβάτι την πρώτη μέρα μετά την Πεντηκοστή. Ο Εδουάρδος Α΄ είχε τόσο πολύ εθιστεί με αυτό το έθιμο που έδωσε στις γυναίκες το ίδιο ποσό ακόμα και την πρώτη χρονιά μετά τον θάνατο της συζύγου του (1291), ο σύζυγος τηςΕδουάρδος δεν συνήθιζε να παρευρίσκεται σε τελετές δεν παρέστη ούτε στον γάμο του Ρογήρου Μπιγκόντ, 5ου κόμη του Νόρφολκ, η Ελεονόρα παρήγγειλε τροβαδούρους για να τον διασκεδάσουν την ώρα που θα βρισκόταν μόνος.
 
Ο Εδουάρδος μετά τον θάνατο της ξαναπαντρεύτηκε την Μαργαρίτα της Γαλλίας αλλά η Ελεονόρα δεν έσβησε ποτέ από την μνήμη του και την πενθούσε πάντοτε, σύμφωνα με μαρτυρία έστειλε γράμμα στον επίσκοπο του Κλανί (Ιανουάριος 1291) ζητώντας του να προσευχηθεί για την σωτηρία της ψυχής του. Την ίδια στιγμή παρήγγειλε να κατασκευάσουν 12 πολυτελείς πέτρινους σταυρούς και να τοποθετηθούν κατά μήκος της διαδρομής τηντης οποίανεκρικής είχε ακολουθήσει η νεκρική πομπήπομπής της συζύγου του Ελεονόρας ανάμεσα στο Λονδίνο και το Λίνκολν (1291 - 1294). Ο μικρότερος από τους 4 γιους του Εδουάρδου, ο ομώνυμος Εδουάρδος επέζησε και θα τον διαδεχτεί τελικά στον θρόνο, ο Εδουάρδος Α΄ ανησυχούσε έντονα μέχρι το τέλος της ζωής του μην τυχόνμήπως πεθάνει και εκείνοςμείνει κάτιο πουθρόνος θαχωρίς δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα σχετικά με την διαδοχή στον Αγγλικό θρόνοδιάδοχο.
Άν και οι γάμοι εκείνη την εποχή στα βασιλικά ζεύγη ήταν κατά κανόνα αποτυχημένοι ο Εδουάρδος Α΄ και η Ελεονόρα ήταν πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους χωρίς να αποχωρίζονται ο ένας τον άλλον κατά τα πρότυπα των γονέων του Εδουάρδου Α΄, ενώ ο ίδιος ο Άγγλος βασιλιάς απο σεβασμό στην σύζυγο του δεν έκανε εξώγαμα. Το ζευγάρι βρισκόταν μαζί και στην εκστρατεία του Εδουάρδου στην Ουαλία οπου γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1284 στο κάστρο του Κάρναρφον ο μικρότερος γιος τους Εδουάρδος ο οποίος τελικά θα είναι και ο διάδοχος, ο τόπος που η Ελεονόρα γέννησε ήταν μια κατοικία που έχτισε ο Εδουάρδος προσωρινά μόνο για την σύζυγο του.
Ο σύζυγος της προσπάθησε να επιχορηγήσει στην Ελεονόρα μια τεράστια έκταση από εδάφη ώστε τα έσοδα της να εξαρτώνται μόνο από αυτάτην της ακίνητηςακίνητη περιουσίας της ώστεκαι να μην εξαρτάται η περιουσία της Ελεονόραςόχι από τα κρατικά έσοδα και ταστα κρατικά ταμεία. Ο Εδουάρδος Α΄ σκέφτηκε να χαρίσει τα χρέη τα οποίαπου χρωστούσαν οι χριστιανοί οφειλέτες στους Ιουδαίους τοκογλύφους με αντάλλαγμα να παραχωρήσουν τα εδάφη τους στο όνομα της βασίλισσας, οι οφειλέτες ενθουσιασμένοι παραχωρούσαν αμέσως τα εδάφη τους με μεγάλη άνεση με αποτέλεσμα σε σύντομο χρονικό διάστημασύντομα η ακίνητη περιουσία της Ελεονόρας να γίνει τεράστια. Τα πράγματα ήταν εύκολα μέχρι την επέμβαση τουΟ Ιωάννη Πέκχαμ αριεπισκόπουαριεπίσκοπος του ΚαντέρμπουριΚαντέρμπερι καταδικάζονταςκαταδίκασε την πράξη ως θανάσιμο αμάρτημα για την χριστιανική εκκλησία και σκάνδαλο για το βασίλειο. Η πράξη αυτή πολύ πιθανό να αμαύρωσε την εικόνα της βασίλισσας στους Άγγλους υπηκόους και σύμφωνα με μερικούς Άγγλους χρονικογράφους ο σύζυγος της πολύ πιθανό να διέταξε την κατασκευή των πέτρινων σταυρών για να εξευμενίσει την μνήμη της.
 
Στην βασιλική αυγή καταγράφηκαν πολλά περίεργα περιστατικά που αφορούσαν την ίδια και τον σύζυγο της, ένα από αυτά την Δευτέρα του Πάσχα όπου ο Εδουάρδος επέτρεπε στις κυρίες της Ελεονόρας να τον παγιδέψουν στο κρεβάτι, τότε ο ίδιος έδινε σε αυτές κάποιο χρηματικό ποσό για να του επιτρέψουν να πάει μαζί με την γυναίκα του στο κρεβάτι την πρώτη μέρα μετά την Πεντηκοστή. Ο Εδουάρδος Α΄ είχε τόσο πολύ εθιστεί με αυτό το έθιμο που έδωσε στις γυναίκες το ίδιο ποσό ακόμα και την πρώτη χρονιά μετά τον θάνατο της συζύγου του (1291), ο σύζυγος της δεν συνήθιζε να παρευρίσκεται σε τελετές δεν παρέστη ούτε στον γάμο του Ρογήρου Μπιγκόντ, 5ου κόμη του Νόρφολκ, η Ελεονόρα παρήγγειλε τροβαδούρους για να τον διασκεδάσουν την ώρα που θα βρισκόταν μόνος.
 
Ο Εδουάρδος μετά τον θάνατο της ξαναπαντρεύτηκε την Μαργαρίτα της Γαλλίας αλλά η Ελεονόρα δεν έσβησε ποτέ από την μνήμη του και την πενθούσε πάντοτε, σύμφωνα με μαρτυρία έστειλε γράμμα στον επίσκοπο του Κλανί (Ιανουάριος 1291) ζητώντας του να προσευχηθεί για την σωτηρία της ψυχής του. Την ίδια στιγμή παρήγγειλε να κατασκευάσουν 12 πολυτελείς πέτρινους σταυρούς και να τοποθετηθούν κατά μήκος της διαδρομής την οποία είχε ακολουθήσει η νεκρική πομπή της συζύγου του Ελεονόρας ανάμεσα στο Λονδίνο και το Λίνκολν (1291 - 1294). Ο μικρότερος από τους 4 γιους του Εδουάρδου, ο ομώνυμος Εδουάρδος επέζησε και θα τον διαδεχτεί τελικά στον θρόνο, ο Εδουάρδος Α΄ ανησυχούσε έντονα μέχρι το τέλος της ζωής του μην τυχόν πεθάνει και εκείνος κάτι που θα δημιουργούσε τεράστιο πρόβλημα σχετικά με την διαδοχή στον Αγγλικό θρόνο.
 
Ο σύζυγος της προσπάθησε να επιχορηγήσει στην Ελεονόρα μια τεράστια έκταση από εδάφη ώστε τα έσοδα της να εξαρτώνται μόνο από αυτά της ακίνητης περιουσίας της ώστε να μην εξαρτάται η περιουσία της Ελεονόρας από τα κρατικά έσοδα και τα κρατικά ταμεία. Ο Εδουάρδος Α΄ σκέφτηκε να χαρίσει τα χρέη τα οποία χρωστούσαν οι χριστιανοί οφειλέτες στους Ιουδαίους τοκογλύφους με αντάλλαγμα να παραχωρήσουν τα εδάφη τους στο όνομα της βασίλισσας, οι οφειλέτες ενθουσιασμένοι παραχωρούσαν τα εδάφη τους με μεγάλη άνεση με αποτέλεσμα σε σύντομο χρονικό διάστημα η ακίνητη περιουσία της Ελεονόρας να γίνει τεράστια. Τα πράγματα ήταν εύκολα μέχρι την επέμβαση του Ιωάννη Πέκχαμ αριεπισκόπου του Καντέρμπουρι καταδικάζοντας την πράξη ως θανάσιμο αμάρτημα για την χριστιανική εκκλησία και σκάνδαλο για το βασίλειο. Η πράξη αυτή πολύ πιθανό να αμαύρωσε την εικόνα της βασίλισσας στους Άγγλους υπηκόους και σύμφωνα με μερικούς Άγγλους χρονικογράφους ο σύζυγος της πολύ πιθανό να διέταξε την κατασκευή των πέτρινων σταυρών για να εξευμενίσει την μνήμη της.
 
==Δραστηριότητες της Ελεονόρας σε θέματα τεχνών και πολιτισμού χωρίς ενεργό συμμετοχή στα πολιτικά==