Παρόλο που το έργο του Βενσάν παρέμεινε στην αφάνεια επί ενάμιση αιώνα, υπήρξε τις τελευταίες δεκαετίες, μία ανανέωση του ενδιαφέροντος για την ειδική συμβολή του στα μαθηματικά, που βοήθησε σύγχρονους επιστήμονες να ανακαλύψουν μία αποτελεσματική λύση ενός παλιού μαθηματικού προβλήματος. Ειδικά, η μελέτη του «Περί της επίλυσης αριθμητικών εξισώσεων» (Sur la résolution des équations numériques) στο περιοδικό ''Journal de Mathématiques Pures et Appliquées'' του(τ. 1, 1836, σελ. 341-372) <ref> Η μελέτη αυτή δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά με τον τίτλο « Mémoire sur la résolution des équations numériques », στο περιοδικό ''Mémoires de la société royale des sciences, de l’agriculture et des arts de Lille'', 1834, σελ. 1-34, αλλά μάλλον κατέστη περισσότερο γνωστή μετά την αναδημοσίευσή της.</ref> χρησιμοποιήθηκε και πάλι το 1976 από τον Έλληνα μαθηματικό [[Αλκιβιάδη Ακρίτα]], ο οποίος συνέγραψε πολλές εργασίες για αυτό το θέμα, <ref>Alkiviadis Akritas, “Polynomial real root isolation using Descartes' rule of signs”. ''Proceedings of the 1976 ACM''.</ref> και το 2010 από τον [[Παναγιώτη Βίγκλα]]. <ref> A. Akritas – P. S. Vigklas, “Counting the Number of Real Roots in an Interval with Vincent's Theorem”. ''Bulletin Mathématique de la Société des Sciences Mathématiques de Roumanie'', Vol. 53 (101), No. 3, 2010, 201-211.</ref> Έτσι, εισήχθηκε «ο αλγόριθμος της αληθινής ρίζας συνεχών κλασμάτων», ως μία νέα λύση στην εξίσωση πολυωνύμων. Η χρήση του [[Θεώρημα του Βίνσεντ|«Θεωρήματος Βενσάν»]] (Vincent’s Theorem) για αυτόν τον αλγόριθμο έφερε και πάλι τον Γάλλο μαθηματικό και πολυμαθή στο προσκήνιο.
