Χρήστης:Pepapatou/πρόχειρο

Σελίδες 119-124 Οργάνωση και σχέδιο Ακρίτας

Εδώ [1],από τα επίσημα αρχεία της Εκκλησίας της Κύπρου.--Pepapatou (συζήτηση) 19:05, 12 Φεβρουαρίου 2018 (UTC)

1961-1963 – «Οργάνωση ΑΚΡΙΤΑΣ»

«Πρωτεργάτες της Οργάνωσης ήσαν μια ομάδα από τομεάρχες της ΕΟΚΑ και άλλους επιφανείς αγωνιστές του απελευθερωτικού αγώνα 1955-1959, που υποστήριζαν την Κυπριακή Δημοκρατία και τον τότε πρόεδρο, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Αυτή η ομάδα ανθρώπων, είχαν παραμείνει συνδεδεμένοι και μετά τις Συμφωνίες Λονδίνου-Ζυρίχης και, χωρίς να είναι ‘θεσμοποιημένοι’ με οποιοδήποτε τρόπο, κατά καιρούς είχαν συναντήσεις και επικοινωνίες.

Για να γίνει κατανοητή αυτή η ‘ανάμειξη’ στις εξελίξεις, ένας πρέπει να κατανοήσει το θετικό κλίμα που επικρατούσε αμέσως μετά την ανεξαρτησία για τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Ιδιαίτερα για τους τομεάρχες, οι οποίοι είχαν μεγάλη επιρροή και εκτός των περιοχών των τομέων τους, σε ολόκληρη την Κύπρο. Δεν είναι εξακριβωμένο πώς και πότε προέκυψε το όνομα ‘ΑΚΡΙΤΑΣ’, σίγουρα όμως αρκετούς μήνες μετά από την δημιουργία της Οργάνωσης, η οποία αρχικά δεν είχε ονομασία. Όταν καταρτίσθηκε ‘το Σχέδιο Αντίδρασης για Υπεράσπιση σε Πιθανή Τουρκική Επίθεση κατά των Ελληνοκυπρίων’, στο οποίο δόθηκε η κωδική ονομασία ‘Σχέδιο ΑΚΡΙΤΑΣ’, η Οργάνωση άρχισε να αναφέρεται ως ‘Οργάνωση ΑΚΡΙΤΑΣ’.

Σε όλη την διάρκεια της Μεταβατικής Περιόδου, από την υπογραφή των Συμφωνιών μέχρι την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας [Φεβρουάριος 1959-Αύγουστος 1960], υπήρχαν πολλές και συχνές, έγκυρες πληροφορίες για συνεχή αποστολή οπλισμού από την Τουρκία και μυστικό εξοπλισμό των Τουρκοκυπρίων, που στο μεταξύ είχαν ιδρύσει ισχυρή δική τους παρακρατική οργάνωση, με πολιτικό αρχηγό τον Ραούφ Ντενκτάς, με γενικό στρατιωτικό υπεύθυνο τον εν ενεργεία συνταγματάρχη του τουρκικού στρατού Βουρουσκάν και με κατά τόπους στελέχη, αξιωματικούς του τουρκικού στρατού.

Ένα από τα πολλά επεισόδια ήταν η σύλληψη από τους Άγγλους του πλοιαρίου ‘Ντενίζ’ στις ακτές της Καρπασίας, το οποίο μετέφερε οπλισμό ικανό να εφοδιάσει πέντε περίπου λόχους. Επρόκειτο για το δεύτερο πλοιάριο που είχε συλληφθεί.

Η πρώτη περίπτωση είχε αποσιωπηθεί από τους Άγγλους. Σημειώνεται, ότι η αγγλική αποικιοκρατία διατηρούσε πλήρη εξουσία για θέματα ασφάλειας, μέχρι τον Αύγουστο 1960.

Παρόλο ότι η Οργάνωση δεν είχε θεσμοθετηθεί και, αρχικά, όλα τα έξοδα για μια υποτυπώδη οργανωτική διάρθρωση καλύπτονταν από εθελοντικές προσωπικές εισφορές των μελών της, εν τούτοις είχε άριστο δίκτυο πληροφοριών και αρκετούς πράκτορες στην τουρκική κοινότητα.

Το 1961, ενόψει των πολλαπλασιαζομένων πληροφοριών για συστηματικό εξοπλισμό των Τουρκοκυπρίων με σκοπό την δημιουργία ισχυρής παραστρατιωτικής οργάνωσης, στελεχωμένης από εν ενεργεία Τούρκους αξιωματικούς, πρωτεργάτες της Οργάνωσης, όπως οι Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, Νίκος Κόσιης, Γλαύκος Κληρίδης, Τάσσος Παπαδόπουλος, Χριστόδουλος Χριστοδούλου και άλλοι, συνάντησαν τον πρόεδρο Μακάριο, τον οποίον ενημέρωσαν για την ύπαρξη της Οργάνωσης και ζήτησαν την έγκριση και υποστήριξη του, καθώς και οικονομική βοήθεια για την εξασφάλιση οπλισμού.

Αρχικά, ο πρόεδρος Μακάριος είχε επιφυλάξεις, λέγοντας χαρακτηριστικά ‘έχουμε κράτος και δεν μου αρέσουν οι παρακρατικές οργανώσεις’. Ο πρόεδρος Μακάριος ανησύχησε πραγματικά, όταν πήρε τις ίδιες έγκυρες πληροφορίες και από Ελληνοκύπριους της ανώτατης ιεραρχίας της ‘μικτής’ Αστυνομίας, καθώς και από ανεξάρτητα κλιμάκια της ΚΥΠ, για τους εξοπλισμούς και την οργάνωση των Τουρκοκυπρίων με την ενεργό εμπλοκή της Τουρκίας.

Γνωρίζοντας δε ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΦΙΚΤΟ να επιληφθεί του θέματος η επίσημη Αστυνομία (στην οποία μετείχαν ‘ισότιμα και σε κάθε βαθμό’ Τουρκοκύπριοι) ή το ‘μικτό’ Υπουργικό Συμβούλιο, έδωσε την συγκατάθεση του για προετοιμασία και υποσχέθηκε ανάλογη βοήθεια.116 Η δικτύωση της Οργάνωσης σε παγκύπρια κλίμακα άρχισε εντός του 1961, με τη συμμετοχή πρώην τομεαρχών και αγωνιστών της ΕΟΚΑ και άλλων πολιτών, που υποστήριζαν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Τις πληροφορίες περί στρατιωτικών εξοπλισμών των Τούρκων είχε και η ελληνική κυβέρνηση της ΕΡΕ (του Κωνσταντίνου Καραμανλή), η οποία ενημερωνόταν μέσω του εν Κύπρω κλιμακίου της ελληνικής ΚΥΠ. και τον Μακάριο, αλλά χωρίς καμιά εμφανή ανάμειξη της κυβέρνησης.

Στην Οργάνωση, μετείχαν και Έλληνες αξιωματικοί της ΕΛΔΥΚ, οι οποίοι ενεργούσαν ως ομόλογοι- σύμβουλοι των περιφερειακών υπευθύνων και του Κεντρικού Αρχηγείου και δήλωναν ότι ‘ενεργούσαν αυτοβούλως, χωρίς γνώση και έγκριση της κυβέρνησης της Ελλάδας.

Για την εξασφάλιση οπλισμού, οι Πολύκαρπος Γιωρκάτζης και Τάσσος Παπαδόπουλος επισκέφθηκαν δύο φορές υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης, στην Αθήνα, οι οποίοι τους εξεδίωξαν ‘κακείν κακώς’. Έγιναν τότε ανεπίσημες επαφές στην Κρήτη και στην Αίγυπτο. Η Αίγυπτος, επί προεδρίας Νάσσερ, ανταποκρίθηκε θετικά και απέστειλε με πλοιάρια, ανεπίσημα και δωρεάν, τον μόνο ουσιαστικό οπλισμό, που όμως υπολειπόταν κατά πολύ, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά, από τον οπλισμό που, όπως γνώριζε η Οργάνωση, κατείχαν οι Τουρκοκύπριοι.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Οργάνωση είχε δικτυωθεί σε όλη την Κύπρο, με επαρχιακούς και περιφερειακούς υπεύθυνους πρώην αγωνιστές της ΕΟΚΑ και άλλους και με αξιωματικό της ΕΛΔΥΚ, ως ομόλογο-σύμβουλο του κάθε υπεύθυνου. Ταυτόχρονα, άρχισε και η εκπαίδευση επί του εδάφους και επί χάρτου. Αρχηγός ήταν ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης.

Στο 3ο γραφείο επιχειρήσεων ήταν ο τότε πρόεδρος της Βουλής Γλαύκος Κληρίδης και Οργανωτικός Υπεύθυνος και Συντονιστής των Ομάδων Κρούσεως ήταν ο Νίκος Κόσιης. Σε εκείνο το στάδιο και με την συνεργασία των αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ, καταρτίστηκε το ‘Σχέδιο Αντίστασης - Υπεράσπισης’ με τον κωδικό ‘ΑΚΡΙΤΑΣ’, που έμεινε γνωστό ως ‘Σχέδιο ΑΚΡΙΤΑΣ’.

Ο σκοπός της Οργάνωσης ήταν: ‘ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΠΙΘΕΣΗΣ των Τουρκοκυπρίων ή στρατιωτικής επέμβασης της Τουρκίας στην Κύπρο, η Οργάνωση να αντιδρούσε για υπεράσπιση των Ελληνοκυπρίων και των ελληνοκυπριακών χωριών, που τυχόν θα υφίσταντο επίθεση.

Ο σκοπός ήταν καθαρά ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ. Σε καμιά περίπτωση, το Σχέδιο ΑΚΡΙΤΑΣ ήταν ‘σχέδιο εξόντωσης των Τουρκοκυπρίων’, παρά μόνο Σχέδιο Άμυνας, που περιλάμβανε εξουδετέρωση των τουρκοκυπριακών θυλάκων στις ΜΙΚΤΕΣ κοινότητες και δήμους, σε περίπτωση επίθεσης κατά των Ελληνοκυπρίων.»

--Pepapatou (συζήτηση) 19:25, 12 Φεβρουαρίου 2018 (UTC)