Πολυπόταμο Φλώρινας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΣτοΟ χωριόΠολυπόταμος υπήρχεαναφέρεται ήδη από το τόσο15ο εξαρχικήαιώνα, όσοως καιτιμάριο του πατριαρχικήΘανάση μερίδαΒαλαβάνη. ΉτανΤο χωρισμένοχωριό σταιδρύθηκε δύο,από στους[[Έλληνες]] ορθόδοξουςπου Έλληνεςκατέφυγαν (Γκραικομάνοιεκεί καθώςλόγω έτσιτων τουςδιώξεων αποκαλούσαντων οιΤουρκαλβανών. βουλγαρόφρονοι)Οι καιδιάλεκτοι στουςτων σχισματικούς[[Νοτιοσλαβικές βουλγαρίζοντεςγλώσσες|Ανατολικών (μπογαρομάνοιΝοτιοσλαβικών]] ηγλωσσών γκατζαβαροι)εισάχθηκαν μετά τα μέσα του 19ου αιώνα.<ref>Γεώργιος Μόδης, Αγώνες στη Μακεδονία, Εκδόσεις Μπαρμπουνάκης, Θεσσαλονίκη, 1975, σελ. 120</ref> Κατά τη διάρκεια του [[Μακεδονικός Αγώνας|Μακεδονικού αγώνα]] υπήρξαν σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων (εξαρχικών) κατοίκων. Αποτέλεσμα των επιθέσεων και των αντεκδικήσεων μεταξύ των δύο πλευρών ήταν οι περισσότεροι κάτοικοι να μεταναστεύσουν. Στους αγώνες των Ελλήνων εκείνη την περίοδο, πρωτοστάτησαν- οοι καπετάνΔημήτριος ΘεόδωροςΑλαμπάκης,<ref>Επετηρίς ΜάλταςΑγωνιστών Β.ΗπειρώτηςΜακεδονικού οπλαρχηγός(Αγώνος δολοφονήθηκε1903-1909, απόαύξων μισθοφόρουςαριθμός γνωστού59</ref> οπλαρχηγούΜιχαήλ τουΑλαμπάκης,<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού αγώναΑγώνος που1903-1909, είχεαύξων διαπράξειαριθμός κάποια60</ref> εγκλήματαΚωνσταντίνος καιΒέγγου,<ref>Επετηρίς φοβούμενοςΑγωνιστών μήπωςΜακεδονικού τονΑγώνος καταδώσει1903-1909, οαύξων καπετάναριθμός Μαλτας321</ref> Χρήστος Δίνες,<ref>Επετηρίς τουΑγωνιστών έριξανΜακεδονικού τριμμένοΑγώνος γυαλί1903-1909, στοαύξων ποτόαριθμός και886</ref> στοΓεώργιος φαγητό του)Καραφύλης,<ref>Επετηρίς ΔημήτριοςΑγωνιστών Αλαμπάκης,[2]Μακεδονικού ΜιχαήλΑγώνος Αλαμπάκης1903-1909,[3] Κωνσταντίνοςαύξων Βέγγου,[4]αριθμός Χρήστος1490</ref> ΔίνεςΒασίλειος Κίζος,[5]<ref>Επετηρίς ΓεώργιοςΑγωνιστών Καραφύλης,[6]Μακεδονικού ΒασίλειοςΑγώνος Κίζος1903-1909,[7] αύξων αριθμός 1595</ref> Λάζαρος Κίζου,[8]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 1596</ref> Φίλιππος Μιχαλίτσης,[9]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 2394</ref> Σταύρος Νίκου,[10]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 2727</ref> Μιχαήλ Πακάς,[11]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 2853</ref> Ιωάννης Παπαϊωάννου,[12]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 3118</ref> Δημήτριος Σαμπαήλης,[13]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 3642</ref> Χρήστος Σαμπαήλης,[14]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 3643</ref> Σταύρος Σάρρου[15]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 3681</ref> και Νικόλαος Στέφου.[16]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 3931</ref> Σημαντικοί Μακεδονομάχοι του Πολυποτάμου ήταν επίσης, ο Χρήστος Αποστόλου (σκοτώθηκε από Βούλγαρους),[17]<ref>Επετηρίς Αγωνιστών Μακεδονικού Αγώνος 1903-1909, αύξων αριθμός 185</ref> ο Ιωάννης Ζήσης ([[1850]] - [[1955]]), πρωτεργάτης της Επιτροπής Άμυνας,[18][19]<ref>Αρχείο Διεύθυνσης Εφέδρων Πολεμιστών, Αγωνιστών, Θυμάτων, Αναπήρων, Αρχείο Μακεδονικού Αγώνα, φ.Ζ-31</ref><ref>"Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, επιστημονική επιμέλεια Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σ. 175</ref> και ο παπα-Κωνσταντίνος, ο οποίος φιλοξενούσε μεταξύ άλλων και τον [[Παύλος Μελάς|Παύλο Μελά]] (σκοτώθηκε από Βούλγαρους το Σεπτέμβριο του 1905).<ref>Γ. Πετσίβα (επιμέλεια), Ιωάννη Καραβίτη, "Ο Μακεδονικός Αγών", Αθήνα 1994, τόμος Α΄, σ. 94</ref><ref>Π. Παπασταμάτη, "Ο οπλαρχηγός καπετάν Λάκης Πύρζας", ''Αριστοτέλης'', Έτος Β΄, 1960, σσ. 14-15</ref> Μετά την απελευθέρωση του Πολυποτάμου (το 1912), και το τέλος του [20[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Ά Παγκοσμίου Πολέμου]], κάποιες οικογένειες προσέφυγαν στη [21[Βουλγαρία]]. Μετά τον [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949|εμφύλιο πόλεμο]], αρκετοί κάτοικοι κατέφυγαν στη [[Γιουγκοσλαβία]]. Η παλιά του ονομασία ήταν Νερέτη.<ref>[http://lithoksou.net/florina_n.html Δ. Λιθοξόου, Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Φλώρινας]</ref>