Προδοσία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 12:
 
Σε διαφόρους καιρούς, ο όρος «προδότης» έχει χρησιμοποιηθεί ως πολιτικός χαρακτηρισμός, άσχετα αν υπάρχει αποδείξιμη προδοτική ενέργεια. Σε ένα εμφύλιο πόλεμο ή διαμάχη, οι νικητές μπορεί να κρίνουν τους ηττημένους ως προδότες. Ομοίως ο όρος «προδότης» χρησιμοποιείται σε έντονες πολιτικές συζητήσεις - τυπικά ως [[ύβρις]] εναντίον πολιτικά αντιφρονούντων, ή εναντίον κρατικών αξιωματούχων που θεωρείται ότι απέτυχαν να ενεργήσουν προς το καλύτερο συμφέρον των ψηφοφόρων.
 
Τον όρο "προδότης" μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε και για κάποιον που ανήκει σε μία αθλητική ομάδα ή αλλιώς σε μία "αθλητική οικογένεια" και αποφασίζει να αλλάξει "στέγη". Στη νέα του "στέγη" δεν θα τον εκτιμήσουν, γιατί αφού με ευκολία εγκατέλειψε τον πρώτο του "πατέρα", με την ίδια και μεγαλύτερη ευκολία μπορεί να εγκαταλείψει τον οποιονδήποτε. Εδώ έρχεται και η αχαριστία των ανθρώπων, όπου δεν εκτιμούν τους κόπους και τις θυσίες του "πατέρα" τους. Όπου με την ευκολία ενός ψέματος, γκρεμίζουν το όραμα "αυτού" του ανθρώπου που το μόνο που ήθελε ήταν να τους δει ψηλά και να καμαρώνει για τα "παιδιά" του. Όπου το μόνο που έκανε ήταν να αφήνει στην άκρη τη δική του ζωή, για να καλυτερέψει τη δική τους.
 
Αλοίμονο λοιπόν σ' αυτούς τους ανθρώπους που μόνο μπροστά δεν μπορούν να πάνε. Αλοίμονο σ' αυτούς που στην πρώτη δυσκολία εγκαταλείπουν, αντί να μείνουν και να παλέψουν. Αλοίμονο και κρίμα που ποτέ δεν αισθάνθηκαν "μαχητές", ενώ ο "πατέρας" τους μόνο αυτό τους δίδασκε να είναι και μόνο έτσι τους αντιμετώπιζε.
 
Στην "οικογένεια" του COMBAT JU JITSU αυτό διδασκόμαστε. Να είμαστε μαχητές στην αρένα των αγώνων μα περισσότερο στη μεγάλη και δύσκολη αρένα που λέγεται ζωή. Αυτό διδαχτήκαμε οι παλαιότεροι και αυτό συνεχίζουμε να διδάσκουμε και στα "παιδιά" μας. Και ποτέ μα ποτέ να μην ξεχνάμε ποιος ήταν αυτός που πρώτος μας έπιασε από το χέρι και μας έμαθε να περπατάμε. Μόνο έτσι θα είμαστε άξιοι εκτίμησης και σεβασμού και θα πρωχωράμε μπροστά.