=== Γουσταύος Αδόλφος ===
[[File:Gustav II Adolf SP010.jpg|thumb|upright|left|Γουσταύος Αδόλφος]]
Ο βασιλιάς της Σουηδίας ήταν τριάντα έξι χρόνων, ηρωικός, ευσεβής και δίκαιος. Η επέμβασή του οφειλόταν στην επιθυμία του να διαφυλάξει την πολιτική και θρησκευτική ανεξαρτησία της χώρας του και όχι σε ζήλο να μεταδώσει τηντη λουθηρανική του πίστη. Απαγόρευε τους διά της βίας προσηλυτισμούς.
Μέχρι το τέλος του 1630 ο Γουσταύος παρέμεινε στην [[Πομερανία]], περιμένοντας ενισχύσεις, εδραιώνοντας τηντη θέση του και αναζητώντας συμμάχους. Έφτασε να έχει τελικά 40.000 άντρες, πειθαρχημένους, καλά οπλισμένους με νέου τύπου μουσκέτα και αφοσιωμένους στον ηγέτη τους. Είχε επίσης πολύ αποτελεσματικό πυροβολικό.
Τον Ιανουάριο του 1631 Γαλλία και Σουηδία υπέγραψαν συμφωνία : ο Ρισελιέ αναλάμβανε να καταβάλλεικαταβάλει 400.000 τάλληρα κατ’ έτος επί πέντε χρόνια κι ο Γουσταύος να συγκεντρώσει στράτευμα 100.000 ανδρών κατά των αυτοκρατορικών. Δεν μπορούσε το ένα μέρος να συνάψει ειρήνη χωρίς τηντη συγκατάθεση του άλλου. Καικαι ο Γουσταύος δεν θα εμπόδιζε την καθολική λατρεία στα εδάφη που θα κατελάμβανεκαταλάμβανε.
Εναντίον του ο Μαξιμιλιανός της Βαυαρίας έστειλε τον Τίλλυ. Αυτός κατέλαβε το Νόυμπράντενμπουργκ τοντο Μάρτιο του 1631 και η εκ 3.000 ανδρών φρουρά εσφάγη. Ο Γουσταύος κατέλαβε τηντη Φραγκφούρτη[[Φρανκφούρτη]] επί του Όντερ τον Απρίλιο και η εκ 2.000 ανδρών φρουρά εσφάγη επίσης. Τον Μάιο ο Τίλλυ και ο κόμης Παππενχάιμ εκπολιόρκησανπολιόρκησαν το Μαγδεβούργο, το οποίο επί έξι μήνες αντιστεκόταν στο ''Διάταγμα περί Αποδόσεως''. Εκτός από τηντη φρουρά των 3.000, σφάχτηκαν τώρα και 17.000 από τις 36.000 των κατοίκων και η πόλη πυρπολήθηκε ολοσχερώς. Ο Τίλλυ, προβλέποντας την εξαγρίωση των προτεσταντών, προσπάθησε ναν΄ αποτρέψει την σφαγή, μάταια όμως.
Ο Τίλλυ προέβλεψε σωστά. Βρανδεμβούργο και Σαξονία συμμάχησαν τώρα με τοντο Γουσταύο. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1631, Σουηδοί και Σάξονες (41.000) νίκησαν τον εκ 35.000 ανδρών στρατό του Τίλλυ στο Μπράιτενφελντ κοντά στηνστη [[Λειψία]]. Ήταν η πρώτη σημαντική νίκη των προτεσταντών, η πρώτη ήττα του Τίλλυ, και ο Γουσταύος Αδόλφος, πολεμώντας στο φονικότερο σημείο της μάχης, έγινε το σύμβολο του αγώνα τους. Το Μεκλεμβούργο ανακατελήφθη και στην ηγεμονία του Βάλλενσταϊν επανήλθε ο πρότερος κάτοχός της. Τα γερμανικά κράτη άρχισαν να προσχωρούν στονστο Γουσταύο που σε λίγο κατείχε όλη τηντη βόρειοβόρεια Γερμανία. Το Νοέμβριο ο Ιωάννης Γεώργιος της Σαξονίας μπήκε στην [[Πράγα]] χωρίς μάχη. Στις 15 Απριλίου 1632 ο Γουσταύος νίκησε και πάλι τον Τίλλυ στηνστη μάχη του Ράιν αμ Λεχ. Ο Τίλλυ τραυματίστηκε θανάσιμα και πέθανε σε λίγες μέρες σε ηλικία εβδομήντα τριών χρόνων, και ο Γουσταύος κατέλαβε το [[Μόναχο]].
Σε δύσκολη θέση τώρα, ο αυτοκράτορας στράφηκε και πάλι στονστο Βάλλενσταϊν και τον παρακάλεσε να επανέλθει στον αγώνα. Αυτός έθεσε όρους σχεδόν ταπεινωτικούς : θα είχε την αρχιστρατηγία των αυτοκρατορικών δυνάμεων, το δικαίωμα να διαπραγματεύεται και να υπογράφει συνθήκες με όλους πλην Γουσταύου, το δεσμείν και λύειν στις χώρες που θα καταλάμβανε. Οι όροι έγιναν δεκτοί.
Το καλοκαίρι του 1632 ο Βάλλενσταϊν συγκέντρωνε στρατό και συμμάχους. Απέσπασε τον Ιωάννη Γεώργιο της Σαξονίας από τοντο Γουσταύο και ανακατέλαβε την Πράγα αμαχητί. Ένωσε ύστερα τις δυνάμεις του με αυτές του Μαξιμιλιανού και τώρα βρέθηκε ο Γουσταύος σε δύσκολη θέση. Ο στρατός του υστερούσε αριθμητικά έναντι του αυτοκρατορικού και οι σύμμαχοί του δυσπιστούσαν, υποπτευόμενοι ότι ήθελε να γίνει αυτοκράτορας της Γερμανίας. Οι στρατιώτες του είχαν αποξενωθεί ακόμα και από τον προτεσταντικό πληθυσμό λεηλατούντεςκαθότι λόγω στερήσεων προέβαιναν σε λεηλασίες. Ήθελε να βαδίσει εναντίον της Βιέννης[[Βιέννη]]ς αλλά βλέποντας ότι τα πράγματα άλλαξαν, στράφηκε προς βορράν.
Στις 16 Νοεμβρίου 1632, στο ΛούτσενΛύτσεν κοντά στηνστη Λειψία, ο Γουσταύος με 25.000 άντρες αντιμετώπισε τοντο Βάλλενσταϊν με 40.000 άντρες. Η μάχη διήρκεσε όλη την ημέρα με πολλές μεταπτώσεις. Προ της ορμής των Σουηδών ο Βάλλενσταϊν αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Ο Παππενχάιμ συγκράτησε την υποχώρηση και αντεπιτέθηκε αλλά τραυματίστηκε θανάσιμα. Ο Γουσταύος βλέποντας ρήγμα σ’ ένα σημείο της παράταξής του, όρμησε επί κεφαλήςεπικεφαλής ενός συντάγματος ιππικού. Έπεσε ύστερα από αλλεπάλληλους πυροβολισμούς. Την αρχηγία ανέλαβε ο δούκας Βερνάρδος της Σαξονίας-Βαϊμάρης και τελικά οι Σουηδοί και οι σύμμαχοί τους έμειναν κύριοι του πεδίου της μάχης και του σώματος του Γουσταύου.
=== Όλοι εναντίον όλων ===
|