|
Σε αντίθεση με τον καγκελάριο Χίτλερ, ο Ες είχε σχετικά καλή φήμη στο εξωτερικό, τουλάχιστον δεν υπολογίζονταν ως φανατικός εθνικοσοσιαλιστής. Για τον λόγο αυτό ο Χίτλερ προτιμούσε να στέλνει αυτόν στις ανεπίσημες διαπραγματεύσεις.
Στις [[10 Μαΐου]] [[1941]] ο Ες πέταξε με αεροπλάνο τύπου [[Messerschmitt Bf 110]] στη [[Σκοτία]], θέλοντας να συναντήσει τον ηγέτη (έτσι τουλάχιστον πιστεύειπίστευε) του βρετανικού ειρηνικούειρηνιστικού κινήματος, τον [[Δούκας του Χάμιλτον|Δούκα του Χάμιλτον]], με σκοπό να σταματήσει ο πόλεμος μεταξύ της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου και να μπορέσει η Γερμανία να στραφεί κατά της [[Σοβιετική Ένωση|Σοβιετικής Ένωσης]]. Ο πόλεμος αυτός μεταξύ των δύο συγκεκριμένων χωρών σήμαινε για τον Ες την «αυτοκτονία της λευκής φυλής» (βλ. [[Mein Kampf]]). Δεν πέτυχε, όμως, και συλλαμβάνεταισυνελήφθη, αφού οι Άγγλοι δεν είχαν καμία διάθεση να διαπραγματευτούν με τους ναζιστές. <br />Στη Γερμανία, το ναζιστικό καθεστώς ερμήνευσε την πτήση του Ες δημοσίως ως προδοσία. Επίσης η ηγεσία δήλωσε πως ο Ες ήταν παράφρονας.
Δεν έχει εξακριβωθεί μέχρι σήμερα εάν ο Ες έκανε την πτήση αυτή αυτόνομα ή με εντολή του Χίτλερ. Ο Βρετανός ιστορικός [[Μάρτιν Άλεν]] υποστηρίζει ότι ο Χίτλερ πρέπει τουλάχιστον να ήταν ενημερωμένος για τα σχέδια του Ες αφού τον είχε συναντήσει λίγο πριν ξεκινήσει για τη Σκοτία. Από την άλλη όμως είναι γεγονός ότι ο άτυχος βοηθός του Ες στάθηκε στόχος της οργής του Χίτλερ: Συνελήφθη στη Γερμανία αμέσως μετά την πτήση του Ες και έμεινε φυλακισμένος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης μέχρι το τέλος του πολέμου.
Αμέσως μετά τη δίκη οδηγήθηκε στη Συμμαχική Φυλακή Εγκληματιών Πολέμου στο [[Δυτικό Βερολίνο]]- Σπάνταου, όπου θα αυτοκτονήσει 41 χρόνια αργότερα. Αντιμέτωπος με τις σκληρότητες των στρατοπέδων συγκεντρώσεως κατά την διάρκεια της δίκης, ο Ες δεν φάνηκε ιδιαίτερα ταραγμένος. Η τελευταία του δήλωση στην δίκη ήταν η εξής:
''"«Δεν υπερασπίζομαι ενάντια σε κατηγόρους, στους οποίους δεν δίνω το δικαίωμα να κατηγορήσουν εμένα και τους συμπατριώτες μου. Δεν ασχολούμαι με κατηγορίες, οι οποίες αποτελούν θέματα εσωτερικά των Γερμανών και επομένως δεν αφορούν τους ξένους. Δεν προβάλλω καμία αντίρρηση ενάντια στις εκφράσεις, οι οποίες στρέφονται κατά της τιμής μου και της τιμής ολόκληρου του γερμανικού λαού. Αντιθέτως, θεωρώ τις κατηγορίες αυτές των αντιπάλων μου τιμή. Είχα την τύχη να δράσω πολλά χρόνια της ζωής μου κάτω από την ηγεσία του μεγαλύτερου γιου που έβγαλε ο λαός μου στα χίλια χρόνια της ιστορίας του. Ακόμη και αν μπορούσα, δεν θα ήθελα να σβήσω τα χρόνια αυτά από την ύπαρξή μου. Είμαι ευτυχισμένος γνωρίζοντας ότι εκπλήρωσα την υποχρέωσή μου απέναντι στο λαό μου, την υποχρέωση μου ως Γερμανός, εθνικοσοσιαλιστής και πιστός σύντροφος του ηγέτη μου. Δεν μετανοώ για τίποτα. Εάν βρισκόμουν πάλι στην αρχή, θα ενεργούσα πάλι καθώς ενέργησα, ακόμα κι αν ήξερα, ότι στο τέλος θα βρω τον θάνατο στις φλόγες. Δεν έχει σημασία τι θα κάνουν οι άνθρωποι, αφού κάποτε θα βρεθώ μπροστά στο δικαστήριο της αιωνιότητας. Μόνο απέναντί του θα λαμβάνω ευθύνη, και ξέρω πως θα αθωωθώ."»''
Την δήλωση αυτή δεν την ανακάλεσε ποτέ.
|
