Μετατόπιση των ηπείρων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 1:
{{Πηγές|02|04|2010}}<br />
Ως '''μετατόπιση των Ηπείρων''' θα μπορούσαμε να καθορίσουμε τις μεγάλης κλίμακας οριζόντιες κινήσεις των [[Ήπειρος|ηπείρων]] μέσα στο [[γεωλογική χρονική κλίμακα|γεωλογικό χρόνο]].Δηλ οι ήπειροι ολισθαίνουν αργά κατά μήκος της επιφανείας της Γης.Τούτη η ιδέα μιας μεγάλης μετατόπισης έχει μακρά ιστορία. Παρατηρώντας το γεγονός ότι το σχήμα της ακτογραμμής της ανατολικής [[Νότια Αμερική|Ν. Αμερικής]] ταίριαζε στο σχήμα της ακτογραμμής της Δ. [[Αφρική]]ς, ο Γερμανός φυσιολόγος [[Αλεξάντερ φον Χούμπολτ]] διαμόρφωσε το [[1800]] τη θεωρία ότι οι ακτές που περιβάλλουν τον Ατλαντικό Ωκεανό ήταν κάποτε ενωμένες. Πενήντα χρόνια αργότερα ένας Γάλλος επιστήμονας, ο [[Αντόνιο Σνάιντερ Πελεγκρίνι]], υπέθεσε πως η παρουσία ταυτόσημων απολιθωμάτων φυτών στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές εναποθέσεις άνθρακα μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν οι δύο ήπειροι ήταν αρχικά ενωμένες. Στην ίδια τροχιά κινούμενος, ο Φρανκ Β. Τέιλορ από τις Η.Π.Α. εξήγησε το σχηματισμό ορισμένων οροσειρών με τη θεωρία της σύγκρουσης των ηπείρων. τα πλοια κανουν μπεdfssdddddddddddddd ο john cena
==Η πρώτη θεωρία==
Η πρώτη αληθινά λεπτομερειακή και συνεκτική θεωρία για τη μετατόπιση των ηπείρων προτάθηκε το [[1912]] από τον [[Άλφρενr Βέγκενερ]], τον Γερμανό γεωλόγο. To [[1937]] ο Αλεξάντρ Λ. Ντι Τουά, ένας νοτιοαφρικανός [[Γεωλογία|γεωλόγος]], τροποποίησε την υπόθεση του Βέγκενερ προτείνοντας δύο αρχέγονες ηπείρους, τη [[Λαυρασία]] στο Βορρά και την [[Γκοντβάνα]] στο νότο. Ωστόσο, το ενδιαφέρον για τη θεωρία της μετατόπισης των ηπείρων αναζωπυρώθηκε, καθώς αυξήθηκε η γνώση μας για το [[μαγνητικό πεδίο]] της [[Γη]]ς, χάρη στις μελέτες των γεωφυσικών Στάνλεϊ κ. Ράνκορν, [[Πάτρικ Μέιναρντ Στιούαρτ Μπλάκετ|Π.Μ.Σ. Μπλάκετ]] κ.α. Σιδηρομαγνητικά μεταλλεύματα όπως ο [[μαγνητίτης]], αποκτούν μόνιμο μαγνητισμό, όταν κρυσταλλοποιούνται ως στοιχεία πυριγενών λίθων. Η διεύθυνση του [[μαγνητικό πεδίο|μαγνητικού τους πεδίου]] είναι ίδια με εκείνη του μαγνητικού πεδίου της Γης κατά τη στιγμή της κρυσταλλοποίησής τους. Σωματίδια μαγνητικών υλικών που απελευθερώνονται με διάφορους φυσικούς τρόπους από τους πυριγενείς λίθους αναδιατάσσονται σύμφωνα με τη διεύθυνση του μαγνητικού πεδίου της Γης και ενσωματώνονται σε διάφορα ιζηματογενή στρώματα. Οι μελέτες της παραμένουσας μαγνήτισης σε διαφορετικά στρώματα έδειξε πως μαγνητικοί πόλοι όιαφορετικών εποχών σε όλα τα σημεία του κόσμου έχουν αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου. Οι αποκλίσεις των πόλων είναι διαφορετικές για κάθε ήπειρο, αλλά οι τιμές τους εξηγούνται μόνο στις βάση της υπόθεσης ότι οι ήπειροι ήταν κάποτε ενωμένες. Οι αποκλίσεις για την [[Ευρώπη]] και τη [[Βόρεια Αμερική]], για παράδειγμα, δείχνουν πως η τελευταία μετακινήθηκε περίπου 30° Δυτικά σε σχέση με την [[Ευρώπη]] από την [[Τριάσια περίοδος|Τριάσια περίοδο]], δηλαδή από τη θέση που είχε πριν από 245 εκατομμύρια χρόνια.
| |||