Υπήρξε μέλος της επαναστατικής κομμούνας και του [[Συμβατική Εθνοσυνέλευση|επαναστατικού συμβουλίου]]. Αναδείχτηκε σε πραγματική "ψυχή" της Γαλλικής επαναστάσεωςεπανάστασης, όταν αυτή κινδύνεψε να καταπνιγεί ύστερα από την εισβολή των [[Πρωσία|Πρώσων]]. Στις κρίσιμες εκείνες περιστάσεις, έχοντας ως σύνθημά του πως για να σωθεί η επανάσταση "«χρειάζεται τόλμη και περισσότερη τόλμη"», αντιτάχτηκε στη μεταφορά της κυβέρνησης από το [[Παρίσι]] σε άλλη ασφαλέστερη περιοχή. Όπλισε τους αγρότες και τους εργάτες, πήρε δραστικά μέτρα εναντίον των εσωτερικών εχθρών της επανάστασης και ανέλαβε έντονες διπλωματικές πρωτοβουλίες, για να "σπάσει" το μέτωπο των εχθρών στο εξωτερικό.
Περίφημος ρήτορας και ευέλικτος πολιτικός ο Νταντόν υπήρξε εμπνευστής της "[[Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας|Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας]]" και ηγέτης της ως τον Ιούλιο του 1793. Την επόμενη χρονιά θεωρήθηκε ύποπτος συμβιβαστικών τάσεων και κατηγορήθηκε για οικονομικά σκάνδαλα, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί και να εκτελεστεί στις 5 Απριλίου 1794, μαζί με τους κυριότερους οπαδούς του, στηστην [[γκιλοτίνα]]. Τα τελευταία λόγια του Νταντόν λίγο πριν την καρατόμησή του ήταν: "Σε λίγο θα περάσω στην ανυπαρξία, όμως το όνομά μου θα ζήσει στο Πάνθεο της Ιστορίας".
