Εδμόνδος του Γούντστοκ, 1ος κόμης του Κεντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Εδμόνδος του Γούντστοκ, 1ος κόμης του Κεντ''' ([[5 Αυγούστου]] [[1301]] - [[19 Μαρτίου]] [[1330]]) ήταν μικρότερος γιος του [[Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Α΄ της Αγγλίας]] και της δεύτερης συζύγου του του [[Μαργαρίτα της Γαλλίας, βασίλισσα της Αγγλίας|Μαργαρίτα της Γαλλίας,]] ετεροθαλής αδελφός του [[Εδουάρδος Β΄ της Αγγλίας|Εδουάρδου Β΄ της Αγγλίας]] και πεθερός του [[Εδουάρδος του Γούντστοκ|Εδουάρδου του μαύρου πρίγκηπα]], εκτελέστηκε (1330) από τον ανηψιόανιψιό του [[Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας|Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας]]. Ο πατέρας του ήθελε να του δώσει μεγάλες παροχές και τίτλους αλλά ακυρώθηκαν επειδή ο Εδουάρδος Β΄ έδωσε τους τίτλουςέδωσε στον ερωμένο του Πιρς Γκάβεστον, ο Εδμόνδος έμεινε όμως πιστός στον ετεροθαλή αδελφό του, είχε σημαντικό ρόλο στην διοίκηση και βοήθησε στην καταστολή της επανάστασης (1321 - 1322) γι'αυτό ο Εδουάρδος Β΄ του παραχώρησε την κομητεία του [[Κεντ]].

Σταδιακά δυσαρεστήθηκε και ο ίδιος για την μεγάλη εύνοια στην οικογένεια Ντεσπένσερ, συμμετείχε και αυτός στην επανάσταση εναντίον του Εδουάρδου Β΄ του στο πλευρό της Ισαβέλλας και του Ρογήρου Μόρτιμερ όταν ο βασιλιάς εκθρονίστηκε (1326). Ο Εδμόνδος στην συνέχεια απέτυχε να έχει ενεργό ρόλο στην διοίκηση του βασιλείου και όταν αποκαλύφθηκε ότι σχεδίαζε νέα εξέγερσησυνωμοσία εναντίον του νεαρού ανιψιού του εκτελέστηκε (1330).

Ο πατέρας του είχε πολλά παιδιά από την πρώτη σύζυγο του [[Ελεονώρα της Καστίλης]] αλλά από τους γιους επέζησε μονάχα ο μικρότερος Εδουάρδος, μετά τον θάνατο της παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Γαλλίδα πριγκίπισσα Μαργαρίτα με την οποία απέκτησε τον Θωμά[[Τόμας του Μπράδερτον, 1ος κόμης του Νόρφολκ|Τόμας]] (1300) και τον Εδμόνδο (1301) σε ηλικία 62 ετών, όταν πέθανε ο ίδιος ήταν μόλις 6 ετών.<ref>Marshall (2006), p. 190.</ref> Ο Εδμόνδος ήταν εγγονός από μητέρα του [[Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας|Φιλίππου Γ΄ του Τρομερού]], πήρε το ψευδώνυμο ''Γούντστοκ'' από τον τόπο που γεννήθηκε όπως τα περισσότερα μέλη των Πλανταγενετών.<ref>Waugh (2004).</ref>

Ο Εδουάρδος Α΄ έδειξε έντονο ενδιαφέρον για τους μικρότερους γιους του αν και έμενε αλλού, πριν τον θάνατο του τους παραχώρησε πολλά εδάφη, χρήματα και τίτλους, στον Εδμόνδο τον Μάιο του 1307 υποσχέθηκε 7.000 μάρκα ετήσιο εισόδημα τον Μάιο του 1307 στα οποία πρόσθεσε αμέσως άλλα 1000.<ref>Marshall (2006), p. 197.</ref><ref>Lawne (2010), p. 28.</ref> Κληροδότησε την κομητεία του Νόρφλοκ στον ΘωμάΤόμας και την κομητεία της Κορνουάλης στον Εδμόνδο αλλά πέθανε πριν ολοκληρωθεί η παραχώρηση. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Εδουάρδος Β΄ παρέδωσε την Κορνουάλη στον Πιρς Γκάβεστον ακυρώνοντας την διαθήκη του πατέρα του, αυτό εξόργισε τα μικρά ετεροθαλή αδέλφια του αδέλφια.<ref>McKisack (1959), p. 3.</ref> Ο βασιλιάς για να τα εξευμενίσει ξεκίνησε αμέσως μεγάλες παραχωρήσεις (1315, 1319) και τους έδωσε ετήσιο εισόδημα 2.000 μάρκων, ο Εδμόνδος δέχθηκε το κάστρο του Γκλόστερ ενώ δημιούργησε για λογαριασμό τους την κομητεία του Κεντ στις 28 Ιουλίου 1321.<ref>Lawne (2010), p. 31.</ref>

H σχέση του Εδουάρδου Β΄ με τον Γκάβεστον είχε δημιουργήσειδημιούργησε σκληρό κύμα συγκρούσεων στην βασιλική αυλή και η εκτέλεση του Γκάβεστον από τους βαρόνους (1312) έφερε την χώρα στα πρόθυρα του εμφύλιου.<ref>Prestwich (2007), pp. 188–9.</ref> Ο Εδμόνδος με την ενηλικίωση του έγινε φανατικός οπαδός του ετεροθαλούς αδελφού του με βασική προτεραιότητα την συμφιλίωση, ήταν ο πρωταγωνιστής στην υπογραφή της ''Συνθήκης του Λικ'' η οποίαπου εκτόνωσε προσωρινά την κατάσταση (1318).<ref>Lawne (2010), p. 30.</ref> Την άνοιξη του 1320 ήταν επικεφαλής της αποστολής που συνάντησε τον πάπα [[Πάπας Ιωάννης ΚΒ΄|πάπα Ιωάννη ΚΒ΄]] στην θερινή του κατοικία στην [[Αβινιόν]] με αίτημα να απαλλάξει τον Εδουάρδο Β΄ από τους όρκους που έδωσε στους βαρόνους, την ίδια χρονιά συνόδευσε τον αδελφό του στην [[Αμιένη]] όπου έδωσε όρκο υποτέλειας στον Γάλλο βασιλιά, τον Οκτώβριο του 1320 έκανε την σύσταση του πρώτου Κοινοβουλίου.<ref>Phillips (1972), p. 192.</ref>

Η πολιτική ένταση κλιμακώθηκε την περίοδο 1321 - 1322, ο πρίγκηπας Εδμόνδος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταστολή της εξέγερσης των βαρόνων εναντίον της οικογένειας των Ντεσπένσερ. <ref>Prestwich (2007), pp. 197–8.</ref> Όταν ο βασιλικός οικονόμος Μπαρθόλομιου ντε Μπάντλμερ στράφηκε εναντίον του βασιλιά ο Εδμόνδος του Γούντστοκ τον υποστήριξε, στο Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 1321 ο Εδμόνδος συμφώνησε προσωρινά στην εξορία των Ντεσπένσερ, λίγο αργότερα δήλωσε οτιότι το έκανε υπό πίεση και τον Νοέμβριο ακύρωσε την εξορία.<ref>Waugh (2004).</ref>

Τον Οκτώβριο ο Εδμόνδος ανέλαβε τον αγώνα εναντίον του Μπαρθόλομιου ντε Μπάντλμερ συμμετέχοντας στην πολιορκία του ''κάστρου του ΛηντςΛιντς'' στο Κεντ όπου ο Μπαρθόλομιου αναγκάστηκε να παραδοθεί, ο [[Τόμας, 2ος κόμης του Λάνκαστερ]] πρώτος ξάδελφος του Εδουάρδου Β΄ και εγγονός του [[Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας|Ερρίκου Γ΄ της Αγγλίας]] ήταν αρχηγός των εξεγερμένων βαρόνων.<ref>Prestwich (2007), p. 198.</ref> Ο Εδμόνδος ο οποίος συμμετείχε στην Ουαλική εκστρατεία μαζί με τον κόμη του Σάρρεϋ ανέλαβε να συλλάβει τον Λάνκαστερ στο ''κάστρο του Πόντεφρακτ'', η σύλληψη του Λάνκαστερ έγινε στις 17 Μαρτίου 1322 στην ''μάχη του Μπόρομπριτζ'' από τον Άντριου Χάρκλεϊ, 1ο κόμη του Κάρλαϊλ.<ref>Maddicott (1970), pp. 311–2.</ref> Ο Εδμόνδος ανήκε στο δικαστικό συμβούλιο που καταδίκασε τον ξάδελφο του Λάνκαστερ σε θάνατο για προδοσία.

Η μάχη στους αντάρτες φαίνεται ότι προσωρινά είχε κερδιθείκερδηθεί, ο Εδμόνδος κατέλαβε το ''κάστρο του Γουόλινγκφορντ'' αποαπό τον Μαυρίκιο του Μπέρκλεϊ τον Ιανουάριο του 1323 κάτι που του έδωσε μεγάλη προσωπική επιτυχία. Πήρε στην [[Ουαλία]] τα εδάφη που κατασχέθηκαν από τον Ρογήρο Μόρτιμερ αλλά την μερίδα του λέοντος στα λάφυρα της νίκης τα πήραν οι Ντεσπένσερ, πατέρας και γιος είχαν αντίστοιχα εισοδήματα 3.000 και 7.000 λίρες ενώ ο Εδμόνδος του Γούντστοκ μόνο 1.570.<ref>Lawne (2010), p. 33.</ref>

Τον Αύγουστο του 1322 ακολούθησε νέα αποτυχημένη εκστρατεία στην Σκωτία με συντριβή των Άγγλων από τις δυνάμεις του [[Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας|Ροβέρτου Μπρους]] στις 14 Οκτωβρίου 1322, ο Εδουάρδος Β΄ για να αποφύγει την σύλληψη δραπέτευσε στην [[Γιορκ]].<ref>Lawne (2010), p. 32.</ref> Η ανικανότητα του βασιλιά ακόμα και στην διαπραγμάτευση ανάγκασε τον Άντριου Χάρκλεϊ ο οποίος είχε συλλάβει τον Λάνκαστερ να κλείσει μονομερή συμφωνία με τον Ροβέρτο Μπρους εν άγνοια του, ο Εδουάρδος Β΄ όταν το έμαθε διέταξε οργισμένος διέταξε το κρέμασμα και τον αποκεφαλισμό του παρά τις υπηρεσίες που του είχε προσφέρει.<ref>Phillips (1972), p. 229.</ref><ref>Waugh (2004).</ref> Ο Εδμόνδος ανέλαβε την διαπραγμάτευση με τους Σκωτσέζους και στις 30 Μαΐου 1323 έκλεισε ειρήνη 13 ετών με τον Ροβέρτο Μπρους.

Οι σχέσεις της Αγγλίας με την Γαλλία βρέθηκαν σε κρίση με την άνοδο στον θρόνο του [[Κάρολος Δ΄ της Γαλλίας|Καρόλου Δ΄ της Γαλλίας]] ο οποίος απαίτησε από τον κουνιάδο του με την απειλή κατάσχεσης να έρθει να του δώσει όρκο υποτέλειας για την [[Ακουιτανία (πρώην περιοχή)|Ακουιτανία]]. Ο Εδουάρδος Β΄ δεν επιθυμούσε τον πόλεμο και έστειλε τον Εδμόνδο με τον Αλέξανδρο ντε Μπίκνορ αρχιεπίσκοπο του Δουβλίνου στο [[Παρίσι]] για διαπραγματεύσεις οι οποίες απέτυχαν,. οΟ Άγγλος βασιλιάς στις 20 Ιουλίου 1324 διόρισε τον διόρισεΕδμόνδο αρχιστράτηγο των Αγγλικών δυνάμεων στην Γαλλία αλλά οι ενισχύσεις που περίμενε από τηντου Αγγλίαυποσχέθηκε δεν ήρθαν ποτέ.<ref>Phillips (1972), p. 232.</ref><ref>Waugh (2004).</ref><ref>Lawne (2010), p. 34.</ref> Στην σύντομη μάχη που ακολούθησε οι Γάλλοι τους συνέτριψαν καταλαμβάνοντας όλα τα Αγγλικά εδάφη στην χερσόνησο, στις 22 Σεπτεμβρίου ο Εδμόνδος του Γούντστοκ αναγκάστηκε να παραδοθεί και να ζητήσει εξάμηνη ανακωχή.<ref>Lawne (2010), p. 34.</ref>

Ο Εδουάρδος Β΄ έστειλε την σύζυγο του [[Ισαβέλλα της Γαλλίας]] να διαπραγματευτεί με τον Γάλλο βασιλιά αλλά η Αγγλίδα βασίλισσα με δόλο υπερασπίστηκε περισσότερο τον αδελφό της παρά την χώρα της και, έκλεισε συμφωνία με την οποία αναγκάστηκε ο Άγγλος βασιλιάς να στείλει τον μικρό γιο τους γιο και διάδοχο Εδουάρδο να δώσει όρκο υποτέλειας στον θείο του Κάρολο Δ΄ για την Ακουιτανία. Η Ισαβέλλα όμωςπήγε πήρεμαζί με τον γιο της στην Γαλλία και δεν επέστρεψε, στο [[Παρίσι]] βρήκε τον εξόριστο βαρόνο Ρογήρο Μόρτιμερ και μαζί με τον αδελφό της ξεκίνησε την συνωμοσίαεκστρατεία ανατροπής του συζύγουΕδουάρδου τηςΒ΄, ο Εδμόνδος του Γούντστοκ ο οποίος μέχρι τότεπου ήταν πάντα πιστός στον ετεροθαλή αδελφό τουβασιλιά απότομααιφνίδια άλλαξε στάση και πήγε στο πλευρό της Ισαβέλλας.<ref>Prestwich (2007), p. 215.</ref> Ο Εδουάρδος Β΄ όταν έμαθε την αλλαγή στάσης του ετεροθαλούς αδελφού του έκανε τον Μάρτιο του 1326 κατάσχεση των εδαφών του στην Αγγλία.<ref>Waugh (2004).</ref>

Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου η Ισαβέλλα και ο Μόρτιμερ επιτέθηκαν με μεγάλο στρατό στην Αγγλία, αφούτους πρώταενίσχυσε πήρανο σημαντικές[[Γουλιέλμος ενισχύσειςΑ΄ απότου τονΑινώ]] κόμηαφού Γουλιέλμοπρώτα έγινε ο γάμος του Αινώμικρού διαδόχου Εδουάρδου με την κόρη του οποίου [[Φιλίππη πάντρεψαντου τονΑινώ]]. μικρό διάδοχο Εδουάρδο, στο πλευρόΣύμμαχοι τους ήταν και ο ίδιος ο Εδμόνδος, ο αδελφός του [[Τόμας του Μπράδερτον, 1ος κόμης του Νόρφολκ]] και ο [[Ερρίκος, 3ος κόμης του Λάνκαστερ]] πρώτος ξάδελφος του βασιλιά της Αγγλίας και αδελφός του εκτελεσθέντος ΘωμάΤόμας από την βασιλική οικογένεια των ΠλανταγενετώνΛάνκαστερ. Υποστήριξε τον ανιψιό του νέο βασιλιά Εδουάρδο Γ΄ ενώ, δέχτηκε τους τίτλους και τα εδάφη που ανήκαν στους Ντεσπένσερ και στον κόμη του Αραντέλ οι οποίοιπου εκτελέστηκαν. επειδήΟ ήτανΕδμόνδος οπαδοίκαι τουο βασιλιάΕρρίκος ΕδουάρδοΛάνκαστερ Β΄. Ο Εδμόνδος δέχτηκεδέχτηκαν εδάφη στα σύνορα με την Σκωτία με τον κόμη του Λάνκαστερ αλλά σύντομα τα έχασε επειδή ο ΕρρίκοςΕδμόνδος Λάνκαστερτα τελικάέχασε ταόλα κέρδισεαπό μόνοςτον τουΕρρίκο κάτιΛάνκαστερ, πουαυτό ενόχλησε έντονα τον Εδουάρδο καιΓ΄ που επιτέθηκε ευθέως στην βασίλισσαμητέρα Ισαβέλλατου και στοντον σύντροφοερωμένο της Ρογήρο Μόρτιμερ ο οποίος κατηγορήθηκε σαν ερωμένος της.<ref>Haines (2003), p. 216.</ref> Το φθινόπωρο του 1328 ο Εδμόνδος του Γούντστοκ, μεο τον αδελφόαδελφός του ΘωμάΤόμας και τονο ΕρρίκοΕρρίκος του Λάνκαστερ συνωμότησαν εναντίον της Ισαβέλλας και του Μόρτιμερ αλλά όταν είδαν ότι δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα τα δυο αδέλφια εγκατέλειψαν την προσπάθεια τους.<ref>Tuck (1985), pp. 99–100.</ref>

==ΘάνατοςΕκτέλεση του Εδμόνδου του Γούντστοκ==

Στην συνέχεια έπεσε ηΗ θέση του Εδμόνδου κατόπιν έπεσε στην βασιλική αυλή, συνόδευσε την βασίλισσα Φιλίππη της στην στέψη της ως βασίλισσα της Αγγλίας τον Ιανουάριο του 1330 αλλά οι εμφανίσεις του ήταν όλο και λιγότερες, εκείνη την εποχή κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε και σε άλλη συνωμοσία όταν κυκλοφόρησαν οι φήμες ότι ο ετεροθαλής αδελφός του βασιλιάς Εδουάρδος Β΄ ήταν ακόμα ζωντανός συμμετείχε σε συνωμοσία εναντίον του βασιλιά. Οι φήμες κυκλοφόρησαν όπως ακούγεται με πρωτοβουλία της ίδιας της Ισαβέλλας και του Μόρτιμερ προκειμένουγια να ρίξουν τον ρίξουνΕδμόνδο στην παγίδα. Το κοινοβούλιο καταδίκασε τον ΜάρτιοΕδμόνδο του 1330 καταδίκασεΓούντστοκ σε θάνατο ως προδότη τον ΕδμόνδοΜάρτιο του Γούντστοκ ως προδότη1330,<ref>McKisack (1959), p. 100.</ref> όταν το άκουσε έπεσε στα πόδια του νεαρού βασιλιά Εδουάρδου Γ΄ και τον παρακάλεσε να επέμβει να του χαρίσουν την ζωή και ο ίδιος θα κάνει σαν αντάλλαγμα την διαδρομήπερπατήσει από το Ουίντσεστερ στο Λονδίνο με ένα σκοινί στον λαιμό.<ref>McKisack (1959), p. 100.</ref> Ο νεαρός Εδουάρδος Γ΄βασιλιάς αρνήθηκε τις παρακλήσεις του επειδή φοβήθηκε ότι αν ήταν πραγματικά ζωντανός ο πατέρας του θα τηντο πληρώσει ο ίδιος με τον θρόνο του οπότε η εκτέλεση του ήταν βέβαιη, κανένας όμως δεν τολμούσε να σηκώσει το χέρι του να σκοτώσειαποκεφαλίσει έναν βασιλικό πρίγκηπα από την δυναστεία των Πλανταγενετών. Τελικά οΟ Εδμόνδος αποκεφαλίστηκε από έναν καταδικασμένο σε θάνατο αφού πρώτα του είχαν υποσχεθεί ότι αν το κάνει θα του χαρίσουν την ζωή, το σώμα του τάφηκε αρχικά στην Φραγκισκιανή εκκλησία του Ουίντσεστερ, από εκεί μεταφέρθηκε στο αβαείο[[Αββαείο του Ουέστμινστερ]] (1331).<ref>Lawne (2010), p. 47.</ref>

Παντρεύτηκε (1325)Με την σύζυγο του Μαργαρίτα Γουέικ (1325), 3η βαρόνη του Λίντελ (1297 - 1349), και χήρα του Ιωάννη Καμίν και απέκτησαν την Ιωάννα του Κεντ σύζυγο του [[Εδουάρδος του Γούντστοκ|Εδουάρδου, του μαύρου πρίγκηπα]], τα υπόλοιπα παιδιά τους πέθαναν πολύ πρόωραΚόμυν συγκεκριμένααπέκτησε ήταν:

*Εδμόνδος 2ος κόμης του Κεντ (1326 - 1331).

*Μαργαρίτα (1327 - 1352).

*[[Ιωάννα του Κεντ]].

*Ιωάννης, 3ος κόμης του Κεντ (1330 - 1352).