Άνω Πορόια Σερρών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Σύμφωνα με την πρώτη απογραφή των Ελλήνων της Μακεδονίας το [[1913]] από την [[Ελληνική Στατιστική Αρχή|ΕΣΥΕ]] το χωριό είχε 2.684 κατοίκους.

 

 

Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού με ελληνικές καταβολές ήταν απόγονοι [[Βλάχοι|Βλάχων]]. Πιο συγκεκριμένα, η ιστορία αναφέρει ότι ομάδες οικογενειών κατατρεγμένων, από τη [[Μοσχόπολη]], τα [[Ιωάννινα|Γιάννενα]], το [[Αργυρόκαστρο]], τα [[Τρίκαλα]], τα χωριά του [[Όλυμπος|Ολύμπου]], της [[Πίνδος|Πίνδου]] και του [[Γράμμος|Γράμμου]], όπως το [[Μέτσοβο]], η [[Σαμαρίνα]] και η [[Αβδέλλα Γρεβενών|Αβδέλλα]], ήταν οι πρώτοι μετανάστες που αποτέλεσαν τους πυρήνες του πληθυσμού του χωριού στις αρχές του 19ου αιώνα. Κατά το [[Μακεδονικός αγώνας|Μακεδονικό Αγώνα]], οι κάτοικοι συμμετείχαν στις [[Ελλάδα|Ελληνικές]] προσπάθειες με κυριότερο αγωνιστή, τον οπλαρχηγό [[Εμμανουήλ Βασιλείου]]. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν -ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες- πρόσφυγες από τη [[Μικρά Ασία]], οι οποίοι αντιμετωπίσθηκαν με ευνοϊκή μεταχείρηση και ευμενή διάθεση από τους τοπικούς παράγοντες και τους απλούς ανθρώπους. Η προοδευτική δε μίξη των προσφύγων με τους ντόπιους έδωσε νέα τροπή στο χωριό.