Το '''βιoλί''' είναι έγχορδο μουσικό όργανο που παίζεται με [[δοξάρι]]. Έχει 4 χορδές διαφορετικού τονικού ύψους (σολ, ρε, λα, μι), που κουρδίζονταιχορδίζονται κατά διαστήματα πέμπτης και η μουσική του έκταση περιλαμβάνει 44 χρωματικούς φθόγγους. Το βιολί στηρίζεται στον ώμο ενώ με το ένα χέρι και ο μουσικός απλώς πιέζει τις χορδές με το ένα χέρι ενώ με το άλλο κινεί το δοξάρι επάνω στις χορδές. Το βιολί εμφανίστηκε τον 16ο αιώνα ως εξέλιξη του μεσαιωνικού Φιντλ (αγγλ. ''fiddle''), του ιταλικού ''Λίρα ντα μπράτσο'' (ιταλ. ''lira da braccio'') και του [[Ρεμπέκ]]. Τη σημερινή μορφή του την πήρε κυρίως στην [[Ιταλία]], όπου μεγάλες οικογένειες κατασκευαστών όπως οι [[Αμάτι]], οι [[Γκουαρνέρι]] και οι [[Στραντιβάριους]], δημιούργησαν θαυμάσιας ακουστικής όργανα που μέχρι και σήμερα θεωρούνται αξεπέραστα. Κατά την εποχή της αναγέννησης δημιουργήθηκαν σημαντικές σχολές βιολιού, που άκμασαν στη [[Βενετία]], στητη [[Μπολόνια]], στητη [[Φλωρεντία]], στητη [[Ρώμη]], και σε άλλες Ιταλικές πόλεις. Τα πρώτα βιολιά χρησιμοποιήθηκαν για την εκτέλεση έργων λαϊκής και χορευτικής μουσικής. Κατά τον 17ο αιώνα το βιολί αντικατέστησε τη [[βιόλα ντα γκάμπα]] ως το σημαντικότερο έγχορδο στη [[μουσική δωματίου]].
Οι περισσότεροι μεγάλοι συνθέτες έγραψαν μουσική για σόλο βιολί, μεταξύ των οποίων οι δάσκαλοι του Μπαρόκ [[Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ]] και [[Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ]] αλλά και σημαντικοί συνθέτες της κλασικής εποχής όπως οι [[Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ]] και [[Λούντβιχ βαν Μπετόβεν]]. Στην "οικογένεια" του βιολιού ανήκει επίσης η βιόλα, το βιολοντσέλο (ή τσέλο) και το κοντραμπάσο.
