Λεχ Βαλέσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το [[1970]] έγινε μέλος της παράνομης απεργιακής επιτροπής των ναυπηγείων, όπου δούλευε. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις της εποχής είχαν αιματηρή κατάληξη, καθώς 40 άνθρωποι σκοτώθηκαν από την αστυνομία, ενώ ο Βαλέσα συνελήφθη, καταδικάστηκε για αντικοινωνική συμπεριφορά και εξέτισε ποινή φυλάκισης ενός έτους. Το [[1976]] επιχείρησε να συγκεντρώσει υπογραφές για την ανέγερση μνημείου για τους νεκρούς εργάτες της απεργίας του 1970, ενέργεια που οδήγησε στο να χάσει την εργασία του στα Ναυπηγεία. Καθώς ήταν σε ανεπίσημη μαύρη λίστα, δεν μπορούσε να βρει δουλειά και επιζούσε με τη βοήθεια των φίλων του.

 

 

Στις [[14 Αυγούστου]] του [[1980]] μπήκε επικεφαλής μεγάλης απεργίας των Ναυπηγείων, που σύντομα επεκτάθηκε αυθόρμητα σε όλη τη χώρα. Λίγο αργότερα έπεισε συναδέλφους του να δημιουργήσουν Συντονιστική Απεργιακή Επιτροπή (''Międzyzakładowy Komitet Strajkowy'') για το συντονισμό των κινητοποιήσεων σε όλη τη χώρα. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, η Κομμουνιστική Κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία με την Επιτροπή, με την οποία επέτρεπε τη δημιουργία οργανώσεων. Έτσι, η Συντονιστική Απεργιακή Επιτροπή νομιμοποιήθηκε, μετονομαζόμενη σε «Αλληλεγγύη» (''Solidarność'') και με Πρόεδρο τον Λεχ Βαλέσα. Ο Βαλέσα κράτησε τη θέση αυτή μέχρι τις [[11 Δεκεμβρίου]] [[1981]], οπότε συνελήφθη. Ο Στρατηγός [[Βόιτσεχ Γιαρουζέλσκι|Γιαρουζέλσκι]] κήρυξε στρατιωτικό νόμο, βάσει του οποίου ο Βαλέσα έμεινε φυλακισμένος στη νοτιο-ανατολική Πολωνία, κοντά στα σύνορα με τη [[Σοβιετική Ένωση]], μέχρι τις [[14 Νοεμβρίου]] [[1982]].

Το [[1983]] ζήτησε να επανέλθει στα Ναυπηγεία του Γκντανσκ ως απλός ηλεκτρολόγος. Ενώ του συμπεριφέρονταν ως απλό εργάτη, στην ουσία ήταν σε κατ' οίκον περιορισμό μέχρι το 1987. Το 1983 του απονεμήθηκε το [[Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης]], το οποίο δεν πήγε να παραλάβει ο ίδιος, φοβούμενος ότι θα του απαγορευτεί κατόπιν η είσοδος στη χώρα. Το παρέλαβε η σύζυγός του, ενώ το χρηματικό έπαθλο το δώρισε στην «Αλληλεγγύη», η οποία έδρευε, εξόριστη, στις [[Βρυξέλλες]].

 

 

Το 1989, ο Βαλέσα οργάνωσε την Πολιτική Επιτροπή της Αλληλεγγύης, ως συμβουλευτικό σώμα, αλλά στην ουσία ήταν πολιτικό κόμμα, το οποίο έλαβε μέρος στις εκλογές του ίδιου έτους για την πλήρωση του 36% των εδρών του Κοινοβουλίου (το υπόλοιπο 64% μπορούσε να καταληφθεί μόνο από μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος και συμμάχους τους). Η αντιπολίτευση κέρδισε το σύνολο των εδρών που υπόκειντο σε εκλογή, καθώς και όλες, πλην μιας, των εδρών της επανασυσταθείσας Γερουσίας. Ο ρόλος του Βαλέσα στην πολιτική σκηνή έγινε πολύ σπουδαιότερος από ό,τι θα δικαιολογούσε η θέση του προέδρου ενός συνδικάτου. Έτσι, έπεισε τους ηγέτες κομμάτων που συμμαχούσαν με τους [[Κομμουνισμός|κομμουνιστές]] να σχηματίσουν μια μη-κομμουνιστική κυβέρνηση, η οποία σχηματίστηκε με πρωθυπουργό τον [[Ταντέους Μαζοβιέτσκι]] και ήταν η πρώτη μη-κομμουνιστική κυβέρνηση που σχηματίστηκε στη σοβιετική [[ζώνη επιρροής]].

 

 

Μετά την ήττα, ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την πολιτική, πλην όμως βοήθησε στην οργάνωση του κόμματος «Εκλογική Δράση Αλληλεγγύης» (''Akcja Wyborcza Solidarność''), το οποίο κέρδισε τις κοινοβουλευτικές εκλογές. Ήταν εκ νέου υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του [[2000]], στις οποίες έλαβε μόλις το 1% των ψήφων. Έκτοτε, έκανε πράξη την απόσυρσή του από την πολιτική και διδάσκει ιστορία και πολιτική της Ανατολικής Ευρώπης σε διάφορα ξένα Πανεπιστήμια.

 

 

== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==