Λεόν Ντεγκρέλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Λεόν Ντεγκρέλ''' (πλήρες όνομα: ''Léon Joseph Marie Ignace Degrelle'', [[15 Ιουνίου]] [[1906]] - [[31 Μαρτίου]] [[1994]]) ήταν [[Βέλγιο|Βέλγος]] πολιτικός, δημοσιογράφος - προπαγανδιστής και στρατιωτικός από τη Βαλλονία, ιδρυτής του [[Ρεξισμός|Ρεξιστικού κινήματος]] που εξελίχθηκε σε πολιτικό κόμμα, το οποίο κατά το [[ΒΠΠ|Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] δημιουργώντας τη "λεγεώνα των Βαλλόνων" προσχώρησε στα [[SS|Waffen SS]], συμμετέχοντας στην πρώτη γραμμή της [[Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος|γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση]], στο ανατολικό μέτωπο. Μετά τον πόλεμο παρέμεινε εξέχουσα προσωπικότητα των εθνικο-συντηρητικών κινήσεων Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής.

 

Ο Λεόν Ντεγκρέλ γεννήθηκε στις [[15 Ιουνίου]] του 1906 στη [[Μπουιγιόν]] της Βαλλονίας (Βέλγιο). Μετά τις σπουδές του σε κολέγιο Ιησουιτών και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της [[Λουβαίν]] εργάστηκε ως δημοσιογράφος του συντηρητικού Ρωμαιοκαθολικού περιοδικού τύπου, ιδρύοντας στη συνέχεια τις εκδόσεις Ρεξ. Από τις εκδόσεις αυτές άρχισε να διαμορφώνεται μία εθνικιστική κίνηση που χαρακτηρίστηκε "Ρεξισμός" και που αργότερα, το 1935, εξελίχθηκε σε πολιτικό συντηρητικό κόμμα, διαχωριζόμενο από το Καθολικό κόμμα. O Ντεγκρέλ είχε 8 παιδιά (επτά κορίτσια και ένα αγόρι).

 

Το νεοσύστατο εθνικιστικό αυτό κόμμα (Parti Rexiste) άρχισε να συνεργάζεται με το φασιστικό και ναζιστικό κόμματα σε κοινή ιδεολογική γραμμή του εθνικοσοσιαλισμού και αντικομουνισμού με συνέπεια τον επόμενο χρόνο, λαμβάνοντας και οικονομική βοήθεια, (περίπου 2 εκατομμύρια ιταλικές λίρες και 100.000 γερμανικά μάρκα), στις εκλογές του 1936 να λάβει ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό και να καταλάβει 21 βουλευτικές έδρες στο κοινοβούλιο και 12 θέσεις γερουσιαστών.

Όταν ξέσπασε ο [[ΒΠΠ|Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]], ο Ντεγκρέλ εισηγήθηκε στον Βασιλέα του Βελγίου Λεοπόλδο Γ΄ πολιτική ουδετερότητας, θέση που όχι μόνο δεν έγινε αποδεκτή, αλλά με την εισβολή των Γερμανών στο [[Βέλγιο]], στις 10 Μαΐου 1940, οπότε το κόμμα των Ρεξιστών βρέθηκε διχασμένο στο θέμα της αντίστασης, διατάχθηκε η σύλληψή του ως ύποπτου συνεργάτη του εχθρού και ο εκτοπισμός του στη Γαλλία.<br />

Μετά τη κατάληψη της Β. Γαλλίας και την συνθηκολόγηση της νότιας ζώνης απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς οπότε και επέστρεψε στο υπό γερμανική πλέον κατοχή Βέλγιο. Εκεί, ερχόμενος σε αντίθεση με αντιστασιακούς παράγοντες του δικού του πολιτικού χώρου, προχώρησε σε φιλογερμανική προπαγάνδα συνεργασίας ξεκινώντας παράλληλα τη στρατολόγηση εθελοντικής ένοπλης δύναμης της λεγόμενης "Λεγεώνας των Βαλλόνων" προκειμένου να βοηθήσει τους [[Ναζί]] στο ανατολικό μέτωπο.

Έτσι τον Αύγουστο του 1941 έτοιμη πλέον η "λεγεώνα της Βαλλονίας" τέθηκε υπό την [[Βέρμαχτ]] στον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης, ως "Ταξιαρχία των Βαλλόνων", ενώ συμμετείχε και ο ίδιος ο Ντεγκρέλ στην [[επιχείρηση Μπαρμπαρόσα]]. Για την όλη αυτή δραστηριότητά του, αλλά και από τραυματισμό του σε μάχη τον παρασημοφόρησε ο ίδιος ο Χίτλερ με τον Σταυρό των Ιπποτών εκθειάζοντας τον ηρωισμό του. Εκτός όμως αυτού ο Λ. Ντεγκρέλ τιμήθηκε και με πολλά άλλα παράσημα και τιμητικές διακρίσεις έχοντας εξελιχθεί ως αξιωματικός του γερμανικού στρατού.

 

[[File:Hegazkin istripua.jpg|right|thumb|200px|Το Χαίνκελ 111 του Ντεγκρέλ κατά την αναγκαστική προσγείωση στην ακτή του Σαν Σεμπαστιάν]]

Μετά την πτώση της Γερμανίας, ο Ντεγκρέλ κατέφυγε αρχικά μέσω [[Δανία]]ς στη [[Νορβηγία]], απ΄ όπου με αεροσκάφος μετέβη στην [[Ισπανία]]. Φθάνοντας όμως στη Β. Ισπανία κατά την αναγκαστική προσγείωση στη ακτή Σαν Σεμπαστιάν, περιοχή των Βάσκων, τραυματίστηκε σοβαρά. Στη συνέχεια η κυβέρνηση του [[Φρανσίσκο Φράνκο]] αρνήθηκε να τον παραδώσει στους Συμμάχους ή να τον εκδώσει στο Βέλγιο, επικαλούμενη την άσχημη κατάσταση της υγείας του. Μετά όμως από διεθνείς πιέσεις, ο Φράνκο χορηγώντας του πλαστά έγγραφα επέτρεψε την διαφυγή του στην [[Αργεντινή]].

Οι επανειλημμένες δηλώσεις του σχετικά με τη γενοκτονία των Εβραίων έφεραν τον Ντεγκρέλ σε δίκη με τη Βιόλετα Φρίντμαν, επιζών των στρατοπέδων. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας αποφάσισε ότι είχε προσβάλει τη μνήμη των θυμάτων, τόσο Εβραίων όσο και μη Εβραίων, και τον καταδίκασε να καταβάλει σημαντικό χρηματικό πρόστιμο.

 

Ο Λεόν Ντεγκρέλ πέθανε στις 31 Μαρτίου του 1994 σε νοσοκομείο στη [[Μάλαγα]] (Ισπανία) μετά από καρδιακό επεισόδιο. Όταν κάποτε ρωτήθηκε, λίγο πριν τον θάνατό του, αν είχε καμία λύπη για τον πόλεμο, η απάντησή του ήταν: "Μόνο ότι χάσαμε!".

 

* Les âmes qui brûlent. Paris: Editions de l'Association nationale Pétain-Verdun. 1993

 

 

== Πηγές ==