Μάχη του Μόχατς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{μάχη

| μάχη = Μάχη του Μόχατς

| πόλεμος =

|χρονολογία = Τρίτη 26 Αυγούστου 1526

| έκβαση = Ήττα των Ούγγρων

}}

 

 

== Προοίμιο ==

Οι Ούγγροι, αντιτιθέμενοι στην οθωμανική επέκταση στην ΝΑ [[Ευρώπη]] προσπάθησαν να συνάψουν συμμαχίες, προκειμένου να ενδυναμώσουν τη θέση τους. Ο γάμος του Λουδοβίκου με τη [[Μαρία της Αυστρίας]] της δυναστείας των Αψβούργων το [[1522]] οδήγησε το [[Βασίλειο της Ουγγαρίας]] πλησιέστερα στους [[Αψβούργοι|Αψβούργους]] και οι Οθωμανοί διέβλεψαν την ανάγκη να σπάσουν τούτη τη συμμαχία. Μετά την άρνηση του Λουδοβίκου να δεχθεί την προσφορά ειρήνης τους, οι Οθωμανοί αποφάσισαν να προχωρήσουν στη χρήση στρατιωτικής δύναμης. Τον Ιούνιο του [[1526]] ξεκίνησε η οθωμανική εκστρατεία με την προώθηση στρατιωτικών δυνάμεων στον [[Δούναβης|Δούναβη]].

 

== Η μάχη ==

Η ουγγρική στρατιά ήταν μοιρασμένη σε τρεις κύριες μονάδες: Τον στρατό της Τρανσυλβανίας, που είχε ως καθήκον τη φύλαξη των περασμάτων στις τρανσυλβανικές [[Άλπεις]], το κύριο στρώμα υπό τον ίδιο τον Λουδοβίκο και μια άλλη μικρότερη δύναμη υπό τον Κόμη Φανκοπάν. Εξαιτίας της [[γεωγραφία|γεωγραφικής]] θέσης του βασιλείου ο τελικός στόχος της οθωμανικής στρατιάς δεν μπορούσε να καθοριστεί έως ότου διέσχιζε τα Βαλκανικά όρη. Ωστόσο, η τρανσυλβανική στρατιά ήταν μακρύτερα από την Βούδα απ' ό,τι οι οθωμανικές δυνάμεις, γεγονός που πιθανολογούν οι ιστορικοί ότι βάρυνε για την τελική έκβαση της μάχης. Οι ουγγρικές δυνάμεις επέλεξαν ως πεδίο σύγκρουσης μια ανοικτή πεδιάδα με ελώδη σημεία που οδηγούσε στον Δούναβη. Οι Οθωμανοί προέλαυναν ανενόχλητοι και όσο ο Λουδοβίκος περίμενε στην [[Βούδα]], εκείνοι υπέτασσαν τη μία πόλη μετά την άλλη και διέσχισαν τον ποταμό Σάβα.

 

 

== Συνέπειες ==

Η νίκη δεν πρόσφερε στους Οθωμανούς την ασφάλεια που επιζητούσαν. Το ανεξάρτητο [[βασίλειο της Ουγγαρίας]] υποτάχθηκε μεν, αλλά οι οθωμανικές δυνάμεις αποσύρθηκαν τον Σεπτέμβριο και την περιοχή διεκδίκησε ο [[Φερδινάνδος Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Φερδινάρδος, αρχιδούκας της Αυστρίας]], γαμπρός του Λουδοβίκου και διάδοχος βάσει συνθήκης με τον [[Λαντισλάους Β' της Βοημίας και Ουγγαρίας|βασιλέα Λαντισλάους]]. Οι Αυστριακοί κυριάρχησαν στο βόρειο τμήμα, προσαρτώντας και τμήματα της σημερινής [[Κροατία]]ς, ενώ οι Οθωμανοί κατέλαβαν την νοτιοδυτική Ουγγαρία αλλά δεν κατέλαβαν την [[Τρανσυλβανία]]. Αυτό τους έδινε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τα περάσματα προκειμένου να επιτίθενται σε ανεξάρτητους Ούγγρους ευγενείς ανατολικά και στις [[Αυστρία|αυστριακές]] κτήσεις βορειοδυτικά, ξεκινώντας με την πολιορκία της [[Βιέννη]]ς.

 

Η μάχη του Μοχάτς συγκρίνεται ενίοτε με τη [[Μάχη της Νικόπολης του Δούναβη|μάχη της Νικόπολης]] και τη [[μάχη του Κρεσύ]] κατά τον [[14ος αιώνας|14ο αιώνα]], όταν αργοί [[ιππότης|ιππότες]] με βαρύ οπλισμό υπέστησαν μεγάλες ήττες από ευέλικτους και ελαφρά οπλισμένους αντιπάλους. Με αυτή τη σίγουρη βάση επί ευρωπαϊκού εδάφους, το αποτελεσματικό [[σπαχής|ελαφρύ ιππικό]] και η χρήση του πυροβολικού υποστήριξαν τη θέση των Οθωμανών στην κέντρική [[Ευρώπη]] επί δεκαετίες. Η επιρροή τους στην Ουγγαρία, ξεκινώντας με την υποστήριξη του Ιωάννη Ζάπολυα εναντίον του Φερδινάρδου, συνεχίστηκε έως τη [[Συνθήκη του Κάρλοβιτς]].

 

 

== Βιβλιογραφία ==

* Alfoldi, Laszlo M. "The Battle of Mohacs, 1526" στο ''From Hunyadi to Rakoczi: War and Society in Late Medieval and Early Modern Hungary'', 1982, 189-201.

 

 

{{Authority control}}