Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 74:
===Διάδοχος του αδελφού του Αλεξάνδρου===
Στα τέλη του 1113 ο Ερρίκος Α΄ έδωσε σύζυγο στον Δαυίδ την Μαώ του Χάντιγκτον κόρη και διάδοχο του Βάλντεφ της Νορθουμβρίας, ο γάμος του έδωσε τον τίτλο του ''τιμητή του Χάντινγκτον
Οι δραστηριότητες του Δαυίδ μετά το 1114 δεν έχουν εντοπιστεί, τον περισσότερο χρόνο περνούσε πέρα από το πριγκιπάτο του στην Αγγλία και στην Νορμανδία. Η αδελφή του πέθανε στις 1 Μαΐου 1118 αλλά εξακολουθούσε να έχει την υποστήριξη του Ερρίκου Α΄, όταν πέθανε ο αδελφός του Αλέξανδρος χωρίς διάδοχο ανέβηκε με την βοήθεια του στον θρόνο της Σκωτίας.<ref>Oram, David, pp. 69–72.</ref>
Γραμμή 80:
==Βασιλιάς της Σκωτίας==
===Στέψη===
Οι ιστορικοί Μίχαελ Λιντς (γεν. 1946) και Ρίτσαρντ Οράμ (γεν. 1960) περιγράφουν ότι ο Δαυίδ Α΄ δεν είχε καμία σχέση με τα Σκωτσέζικα έθιμα τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του.<ref>Lynch, Scotland: A New History, p. 79; Oram, David, pp. 75–6.</ref> Οι ίδιοι συγγραφείς ωστόσο τονίζουν ότι σταδιακά άρχισε να προσαρμόζεται και σε μεγάλη ηλικία είχε γίνει τέλειος Σκωτσέζος.<ref>Lynch, Scotland: A New History, p. 83; Oram, David, esp. for instance, pp. 96, 126.</ref> Η περίπτωση να ήταν ο νόμιμος διάδοχος του Σκωτσέζικου θρόνου είναι πολύ αμφίβολη, ήταν όγδοος και μικρότερος γιος του πατέρα του, δυο από τους μεγαλύτερους αδελφούς του ήταν βασιλείς είχαν αφήσει κληρονόμους, ο [[Ντάνκαν Β΄ της Σκωτίας]] τον [[Γουλιέλμος φιτζ Ντανκάν|Γουλιέλμο φιτζ Ντανκάν]] και ο Αλέξανδρος Γ΄ τον [[Μάλκολμ Μακ Αλεξάντερ]]. Οι δυο διεκδικητές είχαν μεγαλύτερη προτεραιότητα από τον Δαυίδ Α΄ αλλά δεν είχαν την υποστήριξη του Ερρίκου Α΄ της Αγγλίας, η αριστοκρατία της Σκωτίας αναγκάστηκε να δεχτεί τον Δαυίδ από φόβο μήπως ξεσπάσει πόλεμος με την Αγγλία.<ref>Oram, David, pp. 70–2.</ref> Ο Μάλκολμ Μακ Αλεξάντερ δεν υποχώρησε και αποφάσισε ανοιχτά να κηρύξει τον πόλεμο στον Δαυίδ Α΄. Ο Όρντερικ Βιτάλις γράφει : ''"Προσπάθησε πολλές φορές να ανατρέψει από τον θρόνο τον Δαυίδ και πολέμησε σκληρά εναντίον του σε πολλές μάχες αλλά ο βαθύπλουτος και ισχυρός Δαυίδ ήταν πάντοτε ο νικητής"''.<ref>A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 158.</ref> Ο Μάλκολμ δραπέτευσε σε περιοχές της Σκωτίας που δεν ήταν υπό την εξουσία του Δαυίδ, εκεί βρήκε βοήθεια και προστασία.<ref>Oram, David, pp. 84–5.</ref>
Τον Απρίλιο ή τον Μάιο την ίδια χρονιά ο Δαυίδ στέφθηκε βασιλιάς της Σκωτίας στην Σκον.<ref>Chibnall, Anglo-Norman Studies, p. 33</ref> Στις Σκωτσέζικες και στις Ιρλανδικές πηγές η τελετή της στέψης του περιγράφεται αρκετά περίτεχνη χωρίς να έχει καμιά σχέση με τις παραδοσιακές τελετές.<ref>John Bannerman, "The Kings Poet", pp. 120–49.</ref> Η τελετή περιείχε πολλά παγανιστικά στοιχεία τα οποία στον Άγγλο-Γαλλικό χριστιανικό κόσμο του 12ου αιώνα θεωρήθηκαν ακατανόητα.<ref>John J. O'Meara (ed.), Gerald of Wales: The History and Topography of Ireland, (London, 1951), p. 110.</ref> Ο Άιλρεντ του Ριεβώ φίλος ενός αυλικού του Δαυίδ αναφέρει ''ήταν τόσο αποτρόπαιοι οι όρκοι που έδωσε απέναντι στο έθνος των Σκωτσέζων σε βαθμό που πολλοί επίσκοποι με μεγάλη δυσκολία δέχτηκαν να παραστούν''.<ref>A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 232.</ref>
===Εξέγερση από διεκδικητές===
Πέρα από το πριγκιπάτο της Κάμπριας ο Δαυίδ Α΄ είχε ελάχιστες εξουσίες την δεκαετία του 1120 στο μεγαλύτερο μέρος της Σκωτίας, όπως γράφει ο Ρίτσαρντ Οράμ ''ήταν βασιλιάς μονάχα στο όνομα''.<ref>Oram, David, p. 87.</ref> Στο μεγαλύτερο μέρος της Σκωτίας δεν είχε εξουσίες την περίοδο 1127 - 1130, ενώ την προηγούμενη χρονιά βρισκόταν στην αυλή του Ερρίκου Α΄.<ref>A.O. Anderson, Scottish Annals, pp. 163–3.</ref> Επέστρεψε στην Αγγλική αυλή το 1130 και υπηρέτησε σαν δικαστής στο Γούντστοκ στην διάρκεια της δίκης του Γοδεφρείδου του Κλίντον για προδοσία.<ref>Oram, David, p. 83.</ref> Την ίδια χρονιά την εποχή που βρισκόταν στην Αγγλία πέθανε η σύζυγος του Μαώ και οι Σκωτσέζοι επαναστάτησαν εναντίον του.<ref>Oram, David, p. 84.</ref> Ο υποκινητής της εξέγερσης ήταν ο Μάλκολμ, είχε την στήριξη του Άνγκους του Μόρεϊ του πιο ισχυρού Σκωτσέζου ευγενή εγγονού του [[Λούλαχ της Σκωτίας]] κάτι που τον έκανε διεκδικητή ακόμα και στον θρόνο. Οι εξεγερμένοι βαρόνοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον στρατηγό του Δαυίδ Εδουάρδο, στην μάχη που ακολούθησε κοντά στο Μπρέχιν, σύμφωνα με τα ''Χρονικά του Ούλστερ'' : ''"1.000 σκοτώθηκαν από τον στρατό του Εδουάρδου και 4.000 από τους αντιπάλους του ανάμεσα στους οποίους και ο ίδιος ο Άνγκους"''.<ref>Annals of Ulster, s.a. U1130.4</ref>
Ο Όρντερικ Βιτάλις αναφέρει ότι ο Εδουάρδος στην συνέχεια βάδισε βόρεια στο Μόρεϊ και ''κατέλαβε ολόκληρο το βασίλειο για λογαριασμό του βασιλιά του''.<ref>A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 167; Anderson uses the word "earldom", but Orderic used the word ducatum, duchy.</ref> Παρά τις επιτυχίες του όμως δεν μπόρεσε να σταθεροποιηθεί στον θρόνο, στα τέλη του χρόνου ο Μάλκολμ δραπέτευσε και ακολούθησε τα επόμενα χρόνια σκληρός εμφύλιος πόλεμος που ήταν για τον Δαυίδ Α΄ ''αγώνας επιβίωσης''.<ref>Oram, David, p. 88.</ref>
Ο Δαυίδ ζήτησε στρατιωτική υποστήριξη από τον Ερρίκο Α΄, όπως γράφει ο Άιλρεντ του Ριεβώ ο Ερρίκος του έστειλε για βοήθεια έναν εντυπωσιακό στρατό και στόλο στο [[Καρλάιλ]] για να υποστηρίξει τον Δαυίδ στον οποίο συμμετείχαν σημαντικοί Νορμανδοί ευγενείς όπως ο Βάλτερ λ'Εσπέκ.<ref>A.O. Anderson, Scottish Annals, pp. 193–4; see also Oram, David, p. 86.</ref> Ο στόλος συγκεντρώθηκε στην Ιρλανδική θάλασσα και στις ακτές του Άρτζιλ που ο Μάλκολμ είχε τους περισσότερους οπαδούς, ο Μάλκολμ συνελήφθη και φυλακίστηκε στο κάστρο του Ρόξμπουργκ.<ref>A.O. Anderson, Early Sources, vol. ii, p. 183.</ref> Δεν ακούστηκε από τότε τίποτα για τον Μάλκολμ πέρα από την πληροφορία ότι οι γιοι του συμμάχησαν αργότερα με τον Σάμερλαντ.<ref>Ross, "Identity of the Prisoner at Roxburgh"</ref>
===Επικράτηση στους διεκδικητές===
Ο Ρίτσαρντ Οράμ δίνει την πληροφορία ότι ο Δαυίδ εκείνη την περίοδο παραχώρησε στον Βάλτερ φιτζ Άλαν το Στράθφκριφ, το βόρειο Κάιλ και την περιοχή του Ρένφριου δημιουργώντας την ''Στιούαρτ'' ηγεμονία του Στράθγκριφ, επίσης αναφέρει ότι ο Ούγος ντε Μόρβιλ κέρδισε το Κάνινγκχαμ. Το συμπέρασμα είναι ότι η εκστρατεία του 1130 - 1134 είχε ως αποτέλεσμα την προσάρτηση αυτών των περιοχών.<ref>For all this, see Oram, David, pp. 93–6.</ref>
Δεν είναι γνωστό πόσο χρειάστηκε για να φέρει την ειρήνη στο Μόρεϊ, την ίδια περίοδο ο Δαυίδ διόρισε τον ανιψιό του Ουίλλιαμ φιτζ Ντανκάν διάδοχο του Άνγκους ως αποζημίωση για την απώλεια της διαδοχής του θρόνου μετά την γέννηση του γιου του Ερρίκου. Ο Γουλιέλμος παντρεύτηκε την κόρη του Άνγκους για να νομιμοποιήσει την κυριαρχία του στην περιοχή, τα προάστια του Έλγιν και του Φόρρ ιδρύθηκαν στο ίδιο σημείο για να ισχυροποιήσουν την βασιλική κυριαρχία στο Μόρεϊ.<ref>For all this, see Oram, David, pp. 93–6; Oram also believes that the burghs of Auldearn and Inverness may also have been founded at this time, but it is more usual to ascribe these to the reign of David's grandson William the Lion; see, for instance, McNeill, Peter & MacQueen, Hector (eds), Atlas of Scottish History to 1707, (Edinburgh, 1996), pp. 196–8.</ref> Ο Δαυίδ ίδρυσε επίσης το μοναστήρι του Ούρκχαρτ σαν ''νικηφόρο μοναστήρι'' αφιερώνοντας ένα ποσοστό των λαφύρων του από το Άρτζιλ.<ref>Oram, David, pp. 91–3.</ref>
Την ίδια περίοδο συμφωνήθηκε ο γάμος ανάμεσα στον γιο του Μάταντ, μορμάρου του Άθολ και στην κόρη του Χάακον Πόλσον, κόμη των Ορκάδων, ο γάμος εξασφάλιζε τα βόρεια σύνορα του βασιλείου με την προοπτική ένας από τους μορμάρους του Δαυίδ να κερδίσει τις Ορκάδες και το Καίθνες για λογαριασμό του βασιλείου. Την εποχή που πέθανε ο Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας στις 1 Δεκεμβρίου 1135 ο Δαυίδ Α΄ είχε υπό τον έλεγχο του ολόκληρη την Σκωτία.<ref>Oram, David, p. 119.</ref>
===Πρώτοι πόλεμοι με Αγγλία και Νορβηγία===
Ενώ βρισκόταν μετά το 1136 σε πόλεμο με τον [[Στέφανος της Αγγλίας|Στέφανο της Αγγλίας]] στην βόρεια Αγγλία στα εδάφη της βόρειας Σκωτίας εξακολουθούσε να έχει τον πλήρη έλεγχο. Το 1139 ο ξάδελφος του, ο πεντάχρονος Χάραλντ Μάντανσον πήρε τον τίτλο του ''κόμη'' μαζί με τα εδάφη της κομητείας των Ορκάδων και το Σκωτσέζικο Καίθνες, την δεκαετία του 1140 το Σάδερλαντ και το Καίθνες βρέθηκαν υπό Σκωτσέζικο έλεγχο επιρροής.<ref>Richard Oram, "David I and the Conquest of Moray", p. 11.</ref> Ο Δαυίδ Α΄ πριν το 1146 διόρισε έναν Σκωτσέζο τον Ανδρέα πρώτο επίσκοπο του Καίθνες, μια νέα επισκοπή ιδρύθηκε στο Θάρσο σε μια περιοχή εθνολογικά Σκανδιναβική.<ref>John Dowden, The Bishops of Scotland, ed. J. Maitland Thomson, (Glasgow, 1912), p. 232; Kenneth Jackson, The Gaelic Notes in the Book of Deer: The Osborn Bergin Memorial Lecture 1970, (Cambridge, 1972), p. 80.</ref>
Το Καίθνες και ολόκληρη η περιοχή των Ορκάδων βρισκόταν το 1150 πλήρως υπό Σκωτσέζικο έλεγχο ωστόσο από τότε οι κτήσεις του Δαυίδ στον βορρά παρουσίασαν σημαντικά προβλήματα. Το 1151 ο [[Έιστεν Β΄ της Νορβηγίας]] εξέπλευσε για τις [[Ορκάδες]] με έναν μεγάλο στόλο συνέλαβε τον νεαρό Χάραλντ στην κατοικία του στο Θάρσο και τον πίεσε να του δώσει όρκο υποτέλειας για να τον ελευθερώσει. Ο Δαυίδ απάντησε τοποθετώντας κόμη των Ορκάδων τον αντίπαλο του Χάραλντ Έρλεντ Χάραλντσον και του παραχώρησε το ήμισυ του Καίθνες, ο Έιστεν Β΄ απάντησε με νέα παραχώρηση την ίδια εποχή στον Έρλεντ ακυρώνοντας την παραχώρηση του Δαυίδ. Η εξασθένηση του Δαυίδ στις Ορκάδες οφείλεται στο ότι οι Νορβηγοί βασιλείς ήταν προετοιμασμένοι να κατακτήσουν την περιοχή χωρίς να οπισθοχωρήσουν.<ref>Oram, David, p. 199–200.</ref>
==Σύγκρουση με τον βασιλιά της Αγγλίας Στέφανο==
Γραμμή 91 ⟶ 111 :
Ο Δαυίδ Α΄ ήρθε σε σύγκρουση με τον βασιλιά της Αγγλίας [[Στέφανος της Αγγλίας|Στέφανο]], αλλά εξακολουθούσε να έχει τον έλεγχο σε ολόκληρη την Σκωτία. Ο πεντάχρονος ανιψιός του, [[Χάραλντ Μάνταντσον]], πήρε τα εδάφη της κομητείας του [[Όρκνεϊ]] ([[1139]]) και το [[Κέιθνες]] που πέρασε την δεκαετία του [[1140]], υπό την Σκωτσέζικη επιρροή. Πριν το [[1146]] διόρισε έναν γηγενή Σκωτσέζο, τον Αντρέα, επίσκοπο του Κέιθνες, σε μια περιοχή που ήταν εθνολογικά [[σκανδιναβοί|Σκανδιναβική]]. Το [[1150]], η περιοχή του Κέιθνες ήταν υπό τον έλεγχο του, αλλά άρχισαν να δημιουργούνται προβλήματα, λόγω της επίθεσης του βασιλιά [[Αϊστάιν Β΄ της Νορβηγίας]]. Με μεγάλο στόλο έσπευσε στο [[Όρκνεϊ]] και απήγαγε τον νεαρό Χάραλντ, ώστε να τον αναγκάσει να δηλώσει την υποταγή του προκειμένου να τον απελευθερώσει. Ο Δαυίδ απάντησε δίνοντας στον υποτελή του Χάραλντ, [[Έρλεντ Χάραλντσον]], τα μισά από τα εδάφη του Κέιθνες. Ο βασιλιάς της Νορβηγίας πρόσφερε το ίδιο δώρο στον Έρλεντ, ακυρώνοντας το δώρο του Δαυίδ.
Η άνοδος στον θρόνο της Αγγλίας του βασιλιά Στεφάνου, προερχόμενου από το [[Μπλουά]] στη [[Γαλλία]], ήταν αιτία ώστε να προφασιστεί πόλεμο με την [[Αγγλία]]. Συμμάχησε με την κόρη του Ερρίκου, Ματθίλδη, που ήρθε προκειμένου να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της στον θρόνο. Ο λόγος ήταν πως ο Στέφανος πήρε παράνομα το Αγγλικό στέμμα από την [[Αυτοκράτειρα Ματθίλδη|Ματθίλδη]], την οποία είχε ορίσει ο πατέρας της διάδοχο. Η Ματθίλδη αποκαλείτο και «αυτοκράτειρα», γιατί είχε παντρευτεί στον πρώτο της γάμο τον αυτοκράτορα της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] [[Ερρίκος Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Ερρίκο Δ΄]]. Ο πραγματικός λόγος ήταν να διασφαλίσει τη δική του θέση στο νεοδημιουργηθέν βασίλειο της Σκωτίας που ήταν ασφαλές υπό τους απογόνους της Ματθίλδης, ενώ κινδύνευε σοβαρά από τον Στέφανο. Είχε πάρει μάλιστα όρκο το [[1127]] να υποστηρίξει με κάθε τίμημα την Ματθίλδη, γι' αυτό και αποφάσισε να κάνει πόλεμο. To Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου
Ο βασιλιάς της Αγγλίας Στέφανος
==Επιτυχίες απέναντι στους Άγγλους==
|