Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 106:
Το Καίθνες και ολόκληρη η περιοχή των Ορκάδων βρισκόταν το 1150 πλήρως υπό Σκωτσέζικο έλεγχο ωστόσο από τότε οι κτήσεις του Δαυίδ στον βορρά παρουσίασαν σημαντικά προβλήματα. Το 1151 ο [[Έιστεν Β΄ της Νορβηγίας]] εξέπλευσε για τις [[Ορκάδες]] με έναν μεγάλο στόλο συνέλαβε τον νεαρό Χάραλντ στην κατοικία του στο Θάρσο και τον πίεσε να του δώσει όρκο υποτέλειας για να τον ελευθερώσει. Ο Δαυίδ απάντησε τοποθετώντας κόμη των Ορκάδων τον αντίπαλο του Χάραλντ Έρλεντ Χάραλντσον και του παραχώρησε το ήμισυ του Καίθνες, ο Έιστεν Β΄ απάντησε με νέα παραχώρηση την ίδια εποχή στον Έρλεντ ακυρώνοντας την παραχώρηση του Δαυίδ. Η εξασθένηση του Δαυίδ στις Ορκάδες οφείλεται στο ότι οι Νορβηγοί βασιλείς ήταν προετοιμασμένοι να κατακτήσουν την περιοχή χωρίς να οπισθοχωρήσουν.<ref>Oram, David, p. 199–200.</ref>
==Αγγλία==
===Εκστρατεία κατά της Αγγλίας===
[[Αρχείο:Scottish Atrocities.JPG|thumb|left|150px|Βιαιότητες Σκωτσέζων επί Δαυίδ Α΄ - από χειρόγραφο του 14ου αιώνα.]]
Οι σχέσεις του Δαυίδ Α΄ με το Αγγλικό στέμμα ακολούθησαν δυο διαφορετικούς δρόμους, με τον Ερρίκο Α΄ οι σχέσεις ήταν πολύ καλές και όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν ότι ο πραγματικός κυβερνήτης της Σκωτίας τα πρώτα χρόνια ήταν ο Ερρίκος που ο Δαυίδ είχε ''προστάτη του''.<ref>Oram, Lordship of Galloway, pp. 59, 63.</ref> Μετά τον θάνατο του Ερρίκου Α΄ και την άνοδο του Στέφανου ο Δαυίδ υποστήριξε την κόρη του Ερρίκου [[Αυτοκράτειρα Ματθίλδη]] και ενώθηκε μαζί της σε πόλεμο εναντίον του Στέφανου, όταν έφτασε η Ματθίλδη στην Αγγλίας δήλωσε την υποταγή του και έστεψε ιππότη τον γιο της [[Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας|Ερρίκο]].<ref>Stringer, Reign of Stephen, 28–37; Stringer, "State-Building in Twelfth-Century Britain", pp. 40–62; Green, "Anglo-Scottish Relations", pp. 53–72; Kapelle, Norman Conquest of the North, pp. 141ff; Blanchard, "Lothian and Beyond", pp. 23–46.</ref>
Η πολιτική του Δαυίδ με την Αγγλία είχε άλλη μια πρόσθετη προοπτική, προσπαθούσε να δημιουργήσει μια Σκώτο-Νορθουμβρική αυτοκρατορία στην βόρεια Αγγλία και την υποστήριξη στην Ματθίλδη την βρήκε ως πρόσχημα για να ξεκινήσει τον πόλεμο με τον Στέφανο. Οι από μητέρα πρόγονοι του Δαυίδ ήταν μέλη του [[Οίκος του Ουέσσεξ|Οίκου του Ουέσσεξ]] και οι πρόγονοι του γιου του Ερρίκου από την μητέρα του ήταν κόμητες της Νορθουμβρίας. Το έργο συνεχίστηκε και τελείωσε μονάχα όταν ο Ερρίκος Β΄ της Αγγλίας απαίτησε από τον Μάλκολμ τον Παρθένο να του παραδώσει όλα τα κέρδη του πατέρα του στην Αγγλία.<ref>Historians such as Stringer, Kapelle, Green and Blanchard (see previous note), emphasize David's role as an English magnate, while not denying his ambition; a middle line is perhaps Oram's supposed quest for a "Scoto-Northumbrian realm", David, pp. 121–44, 167–89.</ref>
Ο Ερρίκος Α΄ κληροδότησε το Αγγλικό στέμμα στην κόρη του αυτοκράτειρα Ματθίλδη αλλά ο Στέφανος νεώτερος αδελφός του [[Θεοβάλδος Β΄ της Καμπανίας|Θεοβάλδου Β΄ της Καμπανίας]] σφετερίστηκε τον θρόνο.<ref>M.T. Clancy, England and its Rulers, pp. 84–5; Robert Bartlett, England under the Norman and Angevin Kings, p. 10.</ref> Ο Δαυίδ ήταν ο πρώτος που πήρε όρκο να υποστηρίξει την Ματθίλδη, όταν ο Στέφανος στέφθηκε βασιλιάς στις 22 Δεκεμβρίου 1135 αποφάσισε να κηρύξει τον πόλεμο απέναντι του.<ref>Oram, David, pp. 121–3.</ref>
===Φρικαλεότητες του στρατού των Σκωτσέζων===
Πριν τελειώσει ο Δεκέμβριος ο Δαυίδ Α΄ βάδισε στην βόρεια Αγγλία και στις αρχές του Ιανουαρίου κατέλαβε τα κάστρα του Καρλάιλ, του Γουόρκ, του Άλνουικ, του Νόρχαμ και του Νιούκαστλ, τον Φεβρουάριο συναντήθηκε με τον στρατό του Στέφανου στο Ντάραμ. Οι δυο βασιλείς προχώρησαν σε συνθήκη σύμφωνα με την οποία ο Δαυίδ θα κρατούσε το Καρλάιλ ενώ ο γιος του Ερρίκος θα κρατούσε τους τίτλους και το ήμισυ των εδαφών της κομητείας του Χάντινγκτον περιοχές που κατασχέθηκαν από τον Δαυίδ όταν εξεγέρθηκε. Ο Στέφανος θα δεχόταν τα υπόλοιπα κάστρα, ο Δαυίδ δεν θα έδινε όρκο υποτέλειας ο ίδιος αλλά θα το έκανε ο γιος του Ερρίκος τόσο για το Καρλάιλ όσο και για τις υπόλοιπες Αγγλικές περιοχές. Ο Στέφανος δέχτηκε να δώσει το άχρηστο για τον ίδιο δουκάτο της Νορθουμβρίας αλλά συμφωνήθηκε ότι ο Ερρίκος θα ήταν ο πρώτος που θα έδινε όρκο υποτέλειας. Η ''Συνθήκη του Ντάραμ'' ωστόσο έσπασε πολύ γρήγορα από τον Δαυίδ με πρόσχημα την μεταχείριση του γιου του Ερρίκου από τον Στέφανο στην αυλή του.<ref>Oram, David, pp. 122–5.</ref>
Τον χειμώνα του 1136 - 1137 ο στρατός του Δαυίδ ετοιμάστηκε ξανά να επιτεθεί στην Αγγλία, ο Σκωτσέζος βασιλιάς συγκέντρωσε στρατό στα σύνορα με την Νορθουμβρία, ο Στέφανος με την σειρά του απάντησε συγκεντρώνοντας στρατό στο Νιούκασλ, η μάχη δεν έγινε αλλά η ειρήνη διατηρήθηκε μέχρι τον Δεκέμβριο.<ref>David Crouch, The Reign of King Stephen, 1135–1154, Ed. Longman, 2000, p. 70</ref> Μετά τον Δεκέμβριο ο Δαυίδ ζήτησε από τον Στέφανο ολόκληρο το δουκάτο της Νορθουμβρίας, ο Άγγλος βασιλιάς το αρνήθηκε και ο Δαυίδ το χρησιμοποίησε ως πρόσχημα για να ξεκινήσει την τρίτη του εκστρατεία τον Ιανουάριο του 1138.<ref>Oram, David, pp. 126–7.</ref>
==Επιτυχίες απέναντι στους Άγγλους==▼
Ο Σκωτσέζικος στρατός που επιτέθηκε στην Αγγλία τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 1138 έφερε σοκ στους Άγγλους χρονικογράφους. Ο Ριχάρδος του Χέξαμ γράφει : ''ένας βιαιότατος στρατός χειρότερος και από τους πιο άγριους στρατούς των παγανιστών, χωρίς να υπολογίζει ούτε θεό, ούτε ανθρώπους. Έσφαζε, έκαιγε, λεηλατούσε, ακρωτηρίαζε όποιον άνθρωπο έβρισκε μπροστά του χωρίς καμιά διάκριση παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένους και ιερείς, έκαιγε εκκλησίες, νοσοκομεία και σπίτια''.<ref>e.g. accounts of Richard of Hexham and Ailred of Rievaulx in A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 180, & n. 4.</ref> Αρκετές αμφίβολες κατηγορίες κανιβαλισμού καταγράφηκαν, οι ίδιοι χρονικογράφοι όμως σχεδίαζαν τις ιστορίες τους σε τοιχογραφίες.<ref>e.g. Richard of Hexham, John of Worcester and John of Hexham at A.O. Anderson, Scottish Annals, p. 181.</ref>
Τον Φεβρουάριο ο στρατός του Στέφανου βάδισε για να συγκρουστεί με τον στρατό του Δαυίδ, οι δυο στρατοί στην αρχή απέφυγαν να συγκρουστούν μεταξύ τους. Το καλοκαίρι ο Δαυίδ διέσπασε τις δυνάμεις του, έστειλεν το πρώτο σώμα υπό την ηγεσία του Γουίλιαμ φιτζ Ντανκάν στο Λάνκασιρ. Ο Γουίλιαμ φιτζ Ντανκάν συνάντησε στις 10 Ιουνίου μια ομάδα ιπποτών, στην ''μάχη του Κλίθερο'' που ακολούθησε ο Αγγλικός στρατός συνετρίβη.<ref>Oram, David, pp. 132–3.</ref> Τον Ιούλιο του 1138 οι δύο Σκωτσέζικοι στρατοί συναντήθηκαν στην ''γη του Αγίου Κάθμπερτ'', ο Αγγλικός στρατός υπό την ηγεσία του Γουίλλιαμ κόμητος του Ωμάλ απεστάλη να αντιμετωπίσει τους Σκωτσέζους οι οποίοι μετά τον θρίαμβο του Κλίθερο τους έβλεπαν με υπεροψία. Οι 26.000 άντρες του Δαυίδ Α΄ συναντήθηκαν με τον Αγγλικό στρατό στις 22 Αυγούστου στο Κάουντον Μουρ στο βόρειο [[Γιορκσάιρ]].
<ref>Oram, David, pp. 136–7; A. O. Anderson, Early Sources, p. 190.</ref>
Στην ''μάχη του Στάνταρντ'' που ακολούθησε οι Σκωτσέζοι ηττήθηκαν, ο Δαυίδ με τον στρατό του αποσύρθηκαν στο Καρλάιλ αλλά η ήττα δεν ήταν συντριπτική και μπόρεσε συντομα να ανασυγκροτήσει τον στρατό του. Τον Ιανουάριο πολιόρκησε και κατέλαβε το Γουάρκ ενώ εξακολουθούσε να έχει στην κατοχή του το μεγαλύτερο τμήμα της Νορθουμβρίας.<ref>Oram, David, pp. 140–4.</ref>
Στις 26 Σεπτεμβρίου ο καρδινάλιος Αλβερίκιο, επίσκοπος της Όστρια έφτασε στο Καρλάιλ στο οποίο κλήθηκε ο Δαυίδ μαζί με τους ευγενείς του βασιλείου του, τους ηγουμένους και τους επισκόπους, ο Αλβρίκιο βρισκόταν εκεί για να λύσει τις διαφορές του επισκόπου της Γλασκώβης με τον αρχιεπίσκοπο της Γιορκ. Ο Αλβερίκιος βρισκόταν εκεί σε ρόλο ειρηνοποιού και κλείστηκε ειρήνη έξι ετών που απέκλεισε την πολιορκία της Γουάρκ. Στις 9 Απριλίου ο Δαυίδ Α΄ συναντήθηκε με την σύζυγο του Στέφανου [[Ματθίλδη της Βουλώνης]] στο Ντάραμ και έκλεισαν νέα συμφωνία. Ο Ερρίκος πήρε την κομητεία της Νορθουμβρίας, δέχτηκε επίσης την κομητεία του Χάντινγκτον και την ηγεμονία του Ντόνκαστερ, ο Δαυίδ επιπλέον θα κρατούσε το Καρλάιλ και το Κάμπερλαντ στον βασιλιά Στέφανο θα παρέμειναν μονάχα μερικά στρατηγικά κάστρα όπως το Μπάμπουργκ και το [[Νιούκασλ]]. Η συμφωνία εκπλήρωσε πλήρως όλους τους στόχους του Δαυίδ Α΄.<ref>Oram, David, pp. 140–4.</ref>
===Συνάντηση και συμμαχία με την Ματθίλδη===
Η νέα συμφωνία δεν κράτησε και αυτή πολύ καιρό, η Αυτοκράτειρα Ματθίλδη έφτασε στην Αγγλία και ο Δαυίδ πήγε αμέσως να πολεμήσει στο πλευρό της εναντίον του Στέφανου. Στα τέλη της άνοιξης βάδισε νότια συνάντησε την Ματθίλδη και ενώθηκε με τον στρατό της, βρισκόταν στην εικονική στέψη της Ματθίλδης στο [[Αββαείο του Ουέστμινστερ]] που τελικά δεν έγινε ποτέ. Ο Δαυίδ Α΄ βρισκόταν μαζί με την αυτοκράτορα μέχρι τον Σεπτέμβριο που η ίδια οπισθοχώρησε στο Ουιντσέστερ.<ref>Oram, David, pp. 170–2.</ref>
Ο εμφύλιος πόλεμος που ακολούθησε στην Αγγλία γνωστός ως ''Αναρχία'' επέτρεψε στον Δαυίδ Α΄ να εδραιώσει την εξουσία του σε ολόκληρη την βόρεια Αγγλία, ο Δαυίδ κράτησε τα εδάφη τόσο τα δικά του όσο και αυτά που δόθηκαν στον γιο του. Τα κάστρα του Νιούκασλ και του Μπάμπουργκ ήταν υπό τον έλεγχο του και διατήρησε την κυριαρχία του σε όλα τα Αγγλικά εδάφη βορειοδυτικά του ποταμού Ρίμπλ και στα Πένινα Όρη ενώ κράτησε τα εδάφη μέχρι τα νότια του ποταμού Τάιν στην καρδιά της περιοχής που αποτελούσε η ''κομητεία του Ντάραμ''. Με την κομητεία της Νορθουμβρίας στην κυριαρχία του γιου του ο Δαυίδ έκτισε ξανά το ''κάστρο του Καρλάιλ'' που γρήγορα αντικατέστησε το Ρόξμπουργκ σαν βασιλική κατοικία. Η εκμετάλλευση των ορυχείων του Άλστον επέτρεψε στον Δαυίδ να κόψει τα πρώτα ασημένια νομίσματα, εξέδωσε διατάγματα στο ''αβαείο του Σρούσμπερυ'' για τα εδάφη του στο Λάνκασιρ.<ref>Oram, David, p. 179.</ref>
[[Αρχείο:David_I_and_Malcolm_IV.jpg|thumb|right|250px|O βασιλιάς της Σκωτίας Δαυίδ Α΄ με τον διάδοχό του [[Μάλκολμ Δ΄ της Σκωτίας|Μάλκολμ Δ΄]].]]▼
===Επισκοπή του Ντάραμ και αρχιεπισκοπή της Γιορκ===
▲[[Αρχείο:David_I_and_Malcolm_IV.jpg|thumb|right|250px|O βασιλιάς της Σκωτίας Δαυίδ Α΄ με τον διάδοχό του [[Μάλκολμ Δ΄ της Σκωτίας|Μάλκολμ Δ΄]].]]
Ο Δαυίδ πέρα από τις στρατιωτικές του επιτυχίες είχε και μεγάλες αποτυχίες, η μεγαλύτερη ήταν η αδυναμία του να αποκτήσει τον έλεγχο στην αρχιεπισκοπή του Ντάραμ και την αρχιεπισκοπή της Γιορκ. Ο Δαυίδ Α΄ επιχείρησε να διορίσει τον καγκελάριο του Ουίλλιαμ Κόμυν στην επισκοπή του Ντάραμ η οποία ήταν κενή από τον θάνατο του Γοδεφρείδου Ρούφου (1140). Την περίοδο 1141 - 1143 ο Κόμυν είχε τον έλεγχο στο κάστρο της περιοχής αλλά δεν αναφέρεται στο διάταγμα. Η μόνη ελπίδα για τον Δαυίδ να ολοκληρώσει τα σχέδια του ήταν να έχει την υποστήριξη του παπικού απεσταλμένου [[Ερρίκος του Μπλουά|Ερρίκου του Μπλουά]] ο οποίος ήταν αδελφός του βασιλιά Στεφάνου. Ο Δαυίδ ζήτησε την βοήθεια της αυτοκράτειρας Ματθίλδης αλλά είχε αποτύχει μέχρι την εποχή που εξελέγη στην επισκοπή ο Γουλιέλμος της Αγίας Βαρβάρας (1143).<ref>For David's struggle for control over Durham see Oram, David, pp. 169–75.</ref>
Ο Δαυίδ Α΄ προσπάθησε να επέμβει στην διαδοχή της αρχιεπισκοπής της Γιορκ, ο Ουίλιαμ Φιτσχέρμπερτ ανιψιός του βασιλιά Στεφάνου βρήκε την θέση του υποτιμημένη λόγω της κατάρρευσης της δύναμης του Στεφάνου στην βόρεια Αγγλία και εκθρονίστηκε από τον πάπα. Οι σχέσεις με τους Κιστερκιανούς επέτρεψαν στον Δαυίδ να δημιουργήσει δεσμούς με τον νέο αρχιεπίσκοπο Ερρίκο Μουρντάκ. Οι οπαδοί του Ερρίκου και του ανιψιού του Ουίλιαμ Φιτσχέρμπερτ κατάφεραν να αποτρέψουν από τον Δαυίδ Α΄ να αποκτήσει τον έλεγχο της αρχιεπισκοπής της Γιορκ παρά την υποστήριξη που του παρήχε ο [[Πάπας Ευγένιος Γ΄]]. Ο Ερρίκος ζήτησε την υποστήριξη του Δαυίδ (1149) που βρήκε την ευκαιρία να φέρει την αρχιεπισκοπή υπό τον έλεγχο του. Οι οπαδοί του Στέφανου ωστόσο ειδοποίησαν τον βασιλιά τους που έστειλε στρατό να εμποδίσει τον Δαυίδ, ο Σκωτσέζος βασιλιάς δεν ήθελε να ρισκάρει περισσότερο και υποχώρησε.<ref>For David's struggle for control over York, see pp. 186–9.</ref> Ο ιστορικός Ρίτσαρντ Οράμ σημειώνει ότι ο Δαυίδ Α΄ ''έχασε την μεγάλη ευκαιρία να κατακτήσει ολόκληρη την βόρεια Αγγλία κάτι που ιστορικά θα άλλαζε ολόκληρο τον χάρτη στα Βρετανικά νησιά''.<ref>Oram, David, p. 189.</ref>
==Αποτυχία να προβιβάσει τον Άγιο Ανδρέα σε αρχιεπισκοπή==
| |||