Βικιπαίδεια

Γεώργιος Γρίβας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ Αναίρεση έκδοσης 6927919 από τον HEV 73 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
εμπλουτισμός λήμματος με νέα στοιχεία.
Γραμμή 4:
Γεννήθηκε στη [[Χρυσαλινιώτισσα]], στην επαρχία [[Επαρχία Λευκωσίας|Λευκωσίας]] της [[Κύπρος|Κύπρου]], στις 5 Ιουλίου 1897 και μεγάλωσε στο χωριό [[Τρίκωμο Αμμοχώστου|Τρίκωμο]] της επαρχίας [[Επαρχία Αμμοχώστου|Αμμοχώστου]]. Αφού τελείωσε το σχολείο του Τρικώμου, πήγε στη Λευκωσία όπου φοίτησε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο (1909-1915), διαμένοντας στην οικία της γιαγιάς του.
 
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή ο Γρίβας γεννήθηκε στις 23 Μαϊου 1898 στο νοσοκομείο της Λευκωσίας και μεγάλωσε στο Τρίκωμο.Πήρε το όνομα Γεώργιος προς τιμήν του αδελφού της μητέρας του,που είχε πολεμήσει στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.Επίσης το επίθετο Γρίβας μέχρι την εγγραφή του Γεωργίου στο Παγκύπριο Γυμνάσιο δεν αποτελούσε επίθετο της οικογένειας.Λέγεται ότι το πήρε εξαιτίας της καταγωγής του από τους Γριβαίους της Ελληνικής επανάστασης.<ref>[https://taneadiaspora.net/2017/06/06/%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CE%B3%CF%81%CE%B9%CE%B2/ Tα νέα της Διασποράς]</ref>
Σύμφωνα με τον ιστορικό [[Χάιντς Ρίχτερ]] ο Γρίβας γεννήθηκε στις 23 Μαϊη 1898 στο νοσοκομείο της Λευκωσίας και μεγάλωσε στο Τρίκωμο. Ο πατέρας του, Θεόδωρος, ήταν πλούσιος έμπορας δημητριακών και τοκογλύφος,<ref name=":2" /> ενώ ζούσε σε μεγαλοπρεπές σπίτι. Όταν μάλιστα η Κύπρος πέρασε σε βρετανικά χέρια το 1878, ο Θεόδωρος Γρίβας ενθουσιάστηκε και ύψωσε στο σπίτι του την βρετανική σημαία. Μετέδωσε την αγάπη του για τους Άγγλους στον γιό του. Ο Γρίβας, παρά τα λεφτά που του έστελνε ο πατέρας του όταν σπούδαζε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, ζούσε αρκετά λιτά. Ο πατέρας του επιθυμούσε να σπουδάσει γιατρός, όπως ο μεγαλύτερος αδελφός του, αλλά ο ίδιος όταν τελείωσε το λύκειο, πήγε στην Αθήνα, στην Σχολή Ευελπίδων.<ref name=":2">{{cite book|title=Ιστορία της Κυπρου, τόμος δεύτερος (1950-1959)|first=Χάϊντς|author=Α. Ρίχτερ|publisher=Εστία|isbn=978-960-05-1502-2|year=2011|chapter=|editor=|place=Αθήνα|page=|pages=64|url=}}</ref>
 
== Μικρασιάτικη Εκστρατεία και Καταστροφή ==
Γραμμή 17:
{{Κύριο|Οργάνωση Χ}}
 
Τον Ιούνιο του 1941, ίδρυσε την τη μυστική αντιστασιακή Οργάνωση «Χ»<ref>http://clubs.pathfinder.gr/Iapetos_/678568</ref> και συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση κατά των δυνάμεων του Άξονα που είχαν καταλάβει την Ελλάδα, συνεισφέροντας με τη συλλογή πληροφοριών, την κατασκοπία, την αναγραφή συνθημάτων και τη φυγάδευση Ελλήνων προς την Μέση Ανατολή<ref>http://digenisidrima.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AE%CF%82/%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B7-%CE%B4%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87/</ref>. Για την οικονομική ενίσχυση της συγκρότησε επιτροπή υπό την προεδρία του Χρήστου Ζαλοκώστα, που διέθετε τρίκυκλο όχημα με σήμα του Ερυθρού Σταυρού, το οποίο χρησιμοποιούσε για τις μετακινήσεις του ο Γρίβας, αλλά χρησιμοποιείτο και για τη μεταφορά οπλισμού της οργανώσεως. Στις 25 Μαρτίου 1943 η οργάνωση καταθέτει στεφάνι, με τον ανθυπολοχαγό Χρήστο Ευθυμάκη, ο οποίος ήταν ανάπηρος πολέμου, στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα. Το δάφνινο στεφάνι που κατατέθηκε ήταν στερεωμένο σε ξύλινο σκελετό σε σχήμα «Χ», προσδιορισμός με τον οποίο έγινε γνωστή η οργάνωση. Η κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη με τη διαταγή 18.253 του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ζήτησε στις 10 Ιουνίου 1944 τη σύλληψη του Γεωργίου Γρίβα, η οποία επιχειρήθηκε δίχως επιτυχία το βράδυ 12 προς 13 Ιουνίου 1944 και το Υπουργείο με τη διαταγή 18.525 στις 28 Ιουλίου 1944, διέκοψε την καταβολή των αποδοχών του. Στις 16 Αυγούστου 1944, με διαταγή του Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλου, ο οποίος είχε οριστεί Στρατιωτικός Διοικητής Αττικής, από την εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου, ο αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας ορίστηκε διοικητής του 1ου Συντάγματος Πεζικού.
Κατά την διάρκεια της [[Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944|Κατοχής]], ίδρυσε στην [[Αθήνα]] την [[Οργάνωση Χ]] και επιδόθηκε στον αντικομμουνιστικό αγώνα. Υπάρχει αναφορά για συγκεκριμένο περιστατικό κατά το οποίο μέλη της Χ συνέλαβαν φοιτητές οι οποίοι κατέληξαν στην [[Γκεστάπο]].<ref>{{Cite web|url=http://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/26852#page/436/mode/2up|title=Διατριβή: Πανεπιστημιακά ιδρύματα και φοιτητική δράση κατά τα έτη 1940-1944 - Κωδικός: 26852|website=thesis.ekt.gr|accessdate=2017-12-25}}</ref> Σε αποχαρακτηρισμένο αρχειακό υλικό της Βρετανικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙ5, υπάρχει επιστολή του Διγενή προς τα αδέρφια του, με ημερομηνία 1 Φεβρουαρίου 1945, στην οποία ο αρχηγός της οργάνωσης Χ κάνει λόγο για συγκρούσεις της οργάνωσης με κατοχικά στρατεύματα καθώς και με κομμουνιστές και αναφέρει ότι ο ΕΛΑΣ κατέστρεψε και λεηλάτησε το σπίτι του.<ref>{{Cite news|url=http://www.kathimerini.gr/789918/article/epikairothta/ellada/h-mi5-apokalyptei-th-drash-toy-strathgoy-griva|title=Η ΜΙ5 αποκαλύπτει τη δράση του στρατηγού Γρίβα, ΒΥΡΩΝΑΣ ΚΑΡΥΔΗΣ {{!}} Kathimerini|language=el|accessdate=2017-12-25}}</ref>
 
Μετά την κατοχή κατεύθυνε την οργάνωσή του σε αντικομουνιστικό αγώνα και οι άνδρες της οργανώσεως του, το Δεκέμβριο του 1944 στο Θησείο και στου Μακρυγιάννη, με τη δράση, τον ηρωισμό τους και πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος, συνέβαλαν καθοριστικά στην αποτροπή της επικρατήσεως των κομμουνιστών ανταρτών και την αποτροπή της προσπάθειας να μετατραπεί η Ελλάδα σε Λαϊκή Δημοκρατία. Το κομμουνιστικό συλλαλητήριο της 3ης Δεκεμβρίου 1944, ακολούθησε η επίθεση κατά των Σωμάτων Ασφαλείας και του Θησείου, όπου ήταν η έδρα του 1ου Συντάγματος Πεζικού. Η δράση εναντίον των κομμουνιστικών σχεδίων, αποτέλεσε την αφορμή ώστε τόσο ο ίδιος προσωπικά όσο και τα μέλη της οργάνωσης του να δεχτούν μεταπολεμικά, τόνους λάσπης από τους κομμουνιστές συγγραφείς και ιστορικούς. Η οργάνωση διαλύθηκε το Δεκέμβριο του 1944, όταν συγκροτήθηκε Εθνοφυλακή από την Ελληνική κυβέρνηση και τα μέλη της κατατάχθηκαν στο 143 Τάγμα εθνοφυλακής.
Η Χ σαν πλήρως αντικομμουνισική οργάνωση, κατασκόπευε για τις Συμμαχικές Δυνάμεις και ενεπλάκη σε μικρές αψιμαχίες με τις Γερμανικές Δυνάμεις. Συνολικά, είχε «προνομιακή σχέση με την Ειδική Ασφάλεια» του κατοχικού καθεστώτος, «μηδενική αντιστασιακή δράση» και απολάμβανε την «ανοχή των Γερμανών».<ref>{{cite web|last=Χανδρινός|first=Ιάσονας|title=Μια ελληνική Κου-Κλουξ-Κλαν. Η Οργάνωση Χ στην Κατοχή και τον Εμφύλιο|website=academia.edu|url=http://www.academia.edu/29180342/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9A%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%BE-%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CE%BD._%CE%97_%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7_%CE%A7_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%95%CE%BC%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF._%CE%A0%CE%B5%CF%81._%CE%9F%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%87._102_%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BF%CF%82_2013_|accessdate=13-11-2017|format=doc|page=7}} Δημοσιεύθηκε στο περ. ''Ουτοπία'' '''102''' (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2013), σσ. 113 κ.εξ.</ref> Πιθανόν να εξοπλίσθηκε από τις κατοχικές δυνάμεις και, πριν την αποχώρηση των Γερμανών, τους βοήθησαν να οχυρωθούν στο Θησείο. Προς το τέλος της Κατοχής, η οργάνωση Χ έλαβε όπλα από τους Βρετανούς με τα οποία τα μέλη της αγωνίστηκαν στα Δεκεμβριανά του 1944.<ref>Heinz Richter, British Intervention in Greece (London: Merlin Press, 1985) σελ. 167; David Close, The Origins of the Greek Civil War (London: Longman, 1995), σελ. 114; Neni Panourgia, Dangerous Citizens New York: Fordham University Press, 2009), σελ. 58-9.</ref>
 
Σύμφωνα με τον Γεώργιο Μιχαήλ, στο βιβλίο του «Εθνική Αντίσταση, 2η έκδοση» ''«Στις 4 του Ιούλη 1944, πάνω από 500 Γερμανοί των Ες-Ες, ταγματασφαλίτες και Χίτες του Γρίβα χτύπησαν τις συνοικίες Γούβας, Παγκρατίου, Καισαριανής και Άη Γιάννη. Οι μάχες κράτησαν από τα ξημερώματα ως τις 4 το απόγευμα. Οι άντρες του ΕΛΑΣ και ο άμαχος πληθυσμός αμύνθηκαν σθεναρά…»''. Ο συγγραφέας κατηγορήθηκε ότι ''«προσβάλλει τη μνήμη τεθνεώτος»'' από το συγγενή του Γρίβα, αλλά αθωώθηκε από το δικαστήριο.<ref>{{Cite web|url=http://dialogos.com.cy/blog/mia-diki-gia-ton-g-griva-ke-tin-organosi-ch/#.WgipFiuUeSo|title=Μια δίκη για τον Γ. Γρίβα και την Οργάνωση “Χ”|last=|first=|date=11/6/2017|website=dialogos.com.cy|publisher=|language=en-US|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2017-11-12}}</ref>
Γραμμή 31:
O Υπολοχαγός, [[Δημήτριος Γυφτόπουλος]],<ref>{{Cite book|title=Target Corinth Canal: 1940-1944|first=Platon|last=Alexiades|publisher=Pen and Sword|isbn=9781473859562|date=2015-04-30|url=https://books.google.gr/books?id=Nn47CQAAQBAJ&pg=PA197&dq=dimitrios+giftopoulos+Force+133&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwj-puTI0qDXAhWSjKQKHcQACigQ6AEIJjAA#v=onepage&q=dimitrios%20giftopoulos%20Force%20133&f=false}}</ref> μέλος της αποστολής [[Ιωάννης Τσιγάντες | Τσιγάντε]] υπηρετών κατά την διάρκεια του πολέμου στην Αγγλική υπηρεσία [[Επιχειρήσεις Ειδικών Αποστολών | FORCE 133]], βεβαιώσε ότι ''Κατά την δευτέραν μου αποστολήν εις εχθροκρατουμένην Ελλάδα μετά του Βρεττανού λοχαγού FREZER, γενομένην κατά τον Ιούλιον 1943, ήλθον εις επαφήν μετά του αντ/ρχου κ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ, αρχηγού της οργανώσεως Χ όστις έκτοτε και μέχρι της αποχωρήσεώς μου κατά Μάρτιον 1944, διά Μέσην Ανατολήν, μοι διέθεσεν ομάδα Αξιωματικών και πολιτών ανηκόντων εις την υπ αυτόν οργάνωσιν, αποτελουμένην από 50 περίπου άτομα, η οποία μοι προσέφερεν πολυτιμοτάτας πληροφορίας περί εχθρού, και σχεδιαγράμματα οχυρωματικών θέσεων τούτου εν Ελλάδι, άτινα απέστειλα εις Συμμαχικόν στρατηγείον Μέσης Ανατολής.''<ref>Ο Γρίβας και η Χ, το χαμένο αρχείο, σελ. 231-235</ref>
 
====ΠρότασηΦήμες για Συνεργασία με Γερμανικές Κατοχικές Δυνάμεις ====
Είναι αμφίβολο αν η Οργάνωση Χ συνεργαζόταν άμεσα με τον Γερμανικό στρατό. Το 1943, ο Γρίβας είχε εκφράσει την επιθυμία για να συνάψει συμφωνία με την Βέρμαχτ, αλλά όπως σημείωσε ο Γερμανός αρχαιολόγος Ρ. Χάμπε, στέλεχος του Γερμανικού Β΄ γραφείου και υπασπιστής του στρατιωτικού διοικητή στην Αθήνα, [[Χέλμουτ Φέλμυ]] «οι ηλίθιοι της γερμανικής ηγεσίας τον πληροφόρησαν ότι δεν διαπραγματεύονταν με αρχηγό συμμορίας». Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι το 4/1/Β δεν συνεργάζονταν, αλλά παρακολουθούσε τις οργανώσεις (Χ, ΡΑΝ, ΠΕΑΝ, Τρίαινα, ΙΤ, ΕΔ, ΕΤ).<ref>''Ιστορία της Κατοχής'', Δ.Κουκούνας, εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 410</ref><ref>Χάγκεν Φλάισερ, ''Στέμμα και σβάστικα, η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης, 1941-1944'', Αθήνα 2009, Το Βήμα βιβλιοθήκη, τ. Β, σ. 30</ref> Επίσης έγραφαν συνθήματα σε τοίχους και εξέδιδαν εφημερίδα.
 
Γραμμή 41:
 
== Εκλογές του 1946 ==
Το 1946, ο Γρίβας παραιτήθηκε από την ενεργό υπηρεσία με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη και επικεφαλής της Οργανώσεως «Χ» συμμετείχε στις εκλογές του 1946, με εκλογικό αποτέλεσμα 0.17% και του 1950, με εκλογικό αποτέλεσμα 0.84%. Στις 17 Μαρτίου 1959, μετά τη λήξη του ένοπλου αγώνα της ΕΟΚΑ, επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου του απονεμήθηκε ο βαθμός του αντιστράτηγου εν αποστρατεία και και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος τον στεφάνωσε με χρυσό στεφάνι. Παράλληλα με την προτροπή Ελλήνων πολιτικών, μεταξύ τους και ο Σοφοκλής γιος του Ελευθερίου Βενιζέλου, ίδρυσε πολιτικό κόμμα με την επωνυμία «Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας», που συμπεριέλαβε και στελέχη από το «Κόμμα των Φιλελευθέρων» και το κόμμα «Ένωσις Κέντρου», που σκοπό είχε την ανάληψη εξουσίας της Ελλάδας και την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα οδηγούσε στην ενσωμάτωση της Κύπρου. Όμως αν και άρχισε πανελλαδική εκστρατεία για τις εκλογές του 1961 δεν την ολοκλήρωσε και διέλυσε το κόμμα, απογοητευμένος από τη στάση και τη συμπεριφορά ανθρώπων που αρχικά τον υποστήριξαν.
Τον Φεβρουάριο, ο Γρίβας απέστειλε επιστολή στον Πρωθυπουργό Σοφούλη γράφοντας του πως θα πάρει την ασφάλεια του κράτους στα χέρια του. Ο Σοφούλης διέταξε να κλείσουν τα γραφεία της "Χ", όμως οι συντηριτικοί του Τσαλδάροι δεν στηρίξανε την πρόταση. Ωστόσο η αντίδραση του Σοφούλη ήτανε σκληρή και μέλη της Χ περάσανε στην παρανομία ή προσχώρησαν σε άλλες τοπικές ομάδες. Μετά την απαγόρευση, ο Γρίβας αποφάσισε να γίνει πολιτικός. Η Δεξιά, ενωμένη υπό τον Τσαλδάρη του πρότεινε συνεργασία και να του παραχωρησει 20 έδρες στην βουλή, πράγμα που ο Γρίβας απόρριψε γιατί πίστευε πως θα πηγαινε καλύτερα στις εκλογες. Τελικά πήρε 1.848 ψήφους (0,17%) χωρίς να κερδίσει ούτε μια έδρα, ενώ ο Τσαλδάρης θριάμβεψε με 55,12%. Η αποτυχία του Γρίβα ίσως να οφείλεται και στο πελατειακό εκλογικό σύστημα της Ελλάδας. <ref name=":3">{{cite book|title=Ιστορία της Κυπρου, τόμος δεύτερος (1950-1959)|first=|author=Χαϊντς Α. Ριχτερ|publisher=Εστία|isbn=978-960-05-1502-2|year=2011|chapter=|editor=|place=Αθήνα|page=70|pages=|url=}}</ref>
 
Πάλι, στις εκλογές του 1950, το κόμμα του Γρίβα κατέβηκε στις εκλογές, παρότι πάλι ο Τσαλδάρης του είχε προτείνει συνεργασία και 20 έδρες, και πάλι δεν πήρε ούτε μία έδρα. <ref name=":3" />
 
== Μετά την απελευθέρωση ==
Γραμμή 90:
Η ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα [[Χαραυγή (εφημερίδα Κύπρου) |Χαραυγή]] στην Κύπρο, έθεσε θέμα δολοφονίας του στρατηγού. Το θέμα το αναδεικνύει μέσα από το εξής ερώτημα: Γιατί δεν έγινε νεκροψία για τον θάνατό του;<ref>{{Cite news|url=http://www.inewsgr.com/257/o-grivas-dolofonithike.htm|title=Ο Γρίβας… δολοφονήθηκε;|newspaper=iNewsgr.com|language=el-GR|accessdate=2017-12-25}}</ref> Για ένα τέτοιο πρόσωπο που διαδραμάτισε το δικό του σημαντικό ρόλο στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου και στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, όχι μόνο έπρεπε, αλλά και επιβάλλετο να διενεργηθεί νεκροψία.
 
Μετά το θάνατό του γίνονταν πολιτικές εκδηλώσεις τιμής της μνήμης του από ελληνοκυπρίουςΈλληνες Κύπριους. Το 1976, η Τουρκία καταγγέλλει στον ΟΗΕ ότι στις 25 Ιανουαρίου του ίδιου έτους έγινε συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων ελληνοκυπρίων στην Λεμεσό, σε τελετή μνήμης του Γρίβα, όπου οι συγκεντρωμένοι φώναζαν το σύνθημα «ένωση». Στην επιστολή ο Γρίβας χαρακτηρίζεται «ηγέτης της τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΟΚΑ» (sic).<ref>{{Cite web|url=https://documents-dds-ny.un.org/doc/UNDOC/GEN/N76/027/69/PDF/N7602769.pdf?OpenElement|title=ODS HOME PAGE|last=Team|first=ODS|website=documents-dds-ny.un.org|accessdate=2017-12-25}}</ref>
 
Μετά το θάνατό του τιμήθηκε με διάφορα μνημεία, ονομασίες οδών κλπ. Μπρούτζινος αδριάντας του Γρίβα υπάρχει και στην Χλώρακα Πάφου. Επίσης ο Γρίβας απεικονίζεται μαζί με τον Μακάριο σε δύο μνημεία, στον Στρόβολο στο Συμβούλιο Ιστορικής Μνήμης του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59, και στο Ηρώον Απελευθερωτικού Αγώνα 1955-59 που βρίσκεται μεταξύ Κάτω Αμιάντου και Πελενδρίου.<ref>{{Cite web|url=http://politis.com.cy/article/mia-stalia-topos-gematos-makario-ke-griva-se-kathe-gonia-tou|title=Μια σταλιά τόπος, γεμάτος... Μακάριο και Γρίβα σε κάθε γωνιά του|last=ΖΟΡΜΠΑ|first=ΚΑΤΕΡΙΝΑ|website=Μια σταλιά τόπος, γεμάτος... Μακάριο και Γρίβα σε κάθε γωνιά του|accessdate=2017-12-25}}</ref>
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Γεώργιος_Γρίβας"