Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το 1843 πρωτοεμφανίστηκε με μια διατριβή ''«Περὶ τῆς ἐποικήσεως σλαβικῶν τινῶν φυλῶν εἰς τὴν Πελοπόννησον»''<ref>{{Cite book|url=http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/6/7/8/metadata-39-0000554.tkl|title=Περί της εποικήσεως Σλαβικών τινών φυλών εις την Πελοπόννησον|last=Παπαρρηγόπουλος|first=Κωνσταντίνος|publisher=Εκ του Τυπογραφείου Εμ. Αντωνιάδου|year=1843|location=Εν Αθήναις|page=}}</ref><ref name="ReferenceA">Δημαράς, 1986, σελ. 120</ref>, καταδεικνύοντας τα λάθη της θεωρίας του Φαλμεράυερ, ενώ δύο χρόνια νωρίτερα (1841) είχε μεταφράσει το έργο ''« Le Centaure »'' του M. De Guerin, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ευρωπαϊκός Ερανιστής».<ref name="ReferenceB">Δημαράς, 1986, σελ. 118</ref> Το 1844 δημοσιεύει μια πραγματεία σχετικά με την [[άλωση της Κορίνθου]] από τους [[Ρωμαίοι|Ρωμαίους]], ''«Το τελευταίον έτος της ελληνικής ελευθερίας»''<ref name="ReferenceA"/>, ενώ το 1846 συντάσσει ένα ''«Επίτομον Λεξικόν της γαλλικής γλώσσης»'' και συνεργάζεται στην σύνταξη μια γαλλικής μεθόδου.<ref>Δημαράς, 1986, σελ. 118-119</ref> Το 1849 δημοσίευσε το ''«Εγχειρίδιον Γενικής Ιστορίας»'' προορισμένο για μαθητές Γυμνασίου.<ref>Δημαράς, 1986, σελ. 129</ref> Το 1853 εξέδωσε την πρώτη, σύντομη, μορφή του έργου του ''«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των νεοτέρων»''. Το 1860 ξεκίνησε η έκδοση της ''«Ιστορίας του Ελληνικού Έθνους»'',<ref>Η ''«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους»'' του Κ. Παπαρρηγόπουλου δεν πρέπει να συγχέεται με το μεταγενέστερο ομώνυμο πολύτομο έργο της ''Εκδοτικής Αθηνών''</ref> έργου που τον καθιέρωσε στον επιστημονικό χώρο. Το συγκεκριμένο έργο ήταν χωρισμένο σε 3 τόμους των 15 βιβλίων και η έκδοσή του τέλειωσε το 1876. Μαθητής του ήταν και ο ιστορικός, και μετέπειτα πρωθυπουργός, [[Σπυρίδων_ΛάμπροςΣπυρίδων Λάμπρος]], καθώς και ο [[Παύλος Καρολίδης]].<ref name="dimos_pylou" />