Βικιπαίδεια

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
παρακαλώ χρήση αξιόπιστων πηγών
Γραμμή 1:
{{Ουδετερότητα}}{{χωρίς παραπομπές|04|07|2011}}
{{Κουτί πληροφοριών πολιτικού
|όνομα = Μακάριος Γ΄
Γραμμή 29:
 
== Γενικά ==
===Νεανικά χρόνια, σπουδές και πρώτα εκκλησιαστικά χρόνια 1913-1950===
=== Από την γέννηση εως την εκλογή του ως Αρχιεπίσκοπος ===
Το 1926 και σε ηλικία 13 ετών, εισήχθη στην [[Ιερά Μονή Κύκκου]] ως δόκιμος μοναχός, όπου και έλαβε την πρώτη κατήχηση και γυμνασιακή εκπαίδευση. Μαθήτευσε επίσης στη Λευκωσία. Το 1942 αποφοίτησε από την [[Θεολογική Σχολή Αθηνών|Θεολογική Σχολή]] στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]] με άριστα. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε [[ιερέας]] το 1938 διάκονος και το 1946 πρεσβύτερος - Αρχιμανδρίτης την Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου. Συνέχισε να έχει ενδιαφέρον για περισσότερες σπουδές στη [[θεολογία]]· το 1948 του προσφέρθηκε υποτροφία από την [[Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών]] και ξεκίνησε σπουδές στο [[Πανεπιστήμιο της Βοστώνης]], στη [[Μασσαχουσέτη]] των [[ΗΠΑ]]. Το 1948, κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εξελέγη [[Επίσκοπος]] [[Επισκοπή Κιτίου|Κιτίου]] και επέστρεψε στην Κύπρο.
O Μιχαή Χριστοδούλου Μούσκος γεννήθηκε στο ορεινό χωριό της [[Επαρχία Πάφου|Πάφου]], [[Πάνω Παναγιά]]. Ο πατέρας του βιοποριζόταν από ένα μικρό αμπελώνα και ενα κοπάδι αιγοπροβάτων που κατείχε. Ενώ βοηθούσε τον πατέρα του στις δουλειές, φοιτούσε στο μονοθέσιο σχολείο του χωριού στο οποίο ήταν εξαιρετικός μαθητής (πήρε βαθμό 9,5 με άριστα το 10). Ο δάσκαλος έκανε εισήγηση να συνεχίσει τις σπουδές του, και επειδή η οικογένια του ήταν φτωχή για να τον υποστηρίξει σε κάτι τέτοιο, έκανε αίτηση να ενταχθεί ως δόκιμος στην Μονή Κύκκου. Μετά από εκτενείς εξετάσεις, ο νεαρός Μούσκος έγινε δεκτός το 1926<ref>{{harvnb|Ρίχτερ|2011|p=59}}: O [[Χάιντς Ρίχτερ|Ρίχτερ]] σχολιάζει ότι υπάρχουν ελάχιστες πηγές για τα πρώτα χρόνια του Μακαρίου.</ref>
 
Ο Μακάριος από την αρχή έδειξε τις χαρισματικές του ικανότητες στην ηγεσία της Εκκλησίας. Οι σχέσεις του όμως με τις αρχές του [[Ηνωμένο Βασίλειο|Ηνωμένου Βασιλείου]] που διοικούσαν την Κύπρο δεν ήταν καθόλου καλές. Όπως και άλλοι [[Ελληνοκύπριοι]] ηγέτες της εποχής στο τέλος της δεκαετίας του 1940 και αρχές του 1950, ήταν ένθερμος υποστηρικτής της [[Ένωσις|Ένωσης]] με την [[Ελλάδα]]. Στις 9 Μαρτίου 1956, ο Μακάριος, μαζί με τους, [[Μητροπολίτης Κυρηνείας Κυπριανός|Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό]], παπα-Σταύρο Παπαγαθαγγέλου και Πολύκαρπο Ιωαννίδη, εξορίζονται από το αποικιακό καθεστώς στις [[Σεϋχέλλες]], μέχρι τις 17 Απριλίου 1957, οπότε επιστρέφουν στην [[Αθήνα]]. Από τον Ιούλιο του 1957, ο Μακάριος με δηλώσεις του άρχισε να εγκαταλείπει τον ενωτικό αγώνα και να επιδιώκει την ανεξαρτησία της Κύπρου,<ref>παπα-Σταύρος Παπαγαθαγγέλου, ''«Η μαρτυρία μου»'', Λευκωσία 2001{{Χρειάζεται σελίδα}}</ref> η οποία ανακηρύχθηκε το 1960.
Κατά την διαμονή του στην Μονή Κύκκου, ολοκλήρωσε το τριτάξιο προγυμνάσιο (ελληνική σχολή) με τόσο καλούς βαθμούς που το 1933 η μονή τον έστειλε στο Παγκύπριο Γυμνάσιο της Λευκωσίας (τριτάξιο). Και εκεί είχε εντυπωσιακή επιτυχία ως μαθητής, ώστε το 1936 όταν επέστρεψε στην μονή, ανέλαβε διευθυντής της ελληνικής σχολής. Το 1938 έλαβε υποτροφία για να σπουδάσει θεολογία στην [[Θεολογική Σχολή Αθηνών|Θεολογική Σχολή]] στο [[Πανεπιστήμιο Αθηνών]]. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1942. Ωστόσο μετά την κατάληψη της Αθήνας από τις δυνάμεις του Άξονα το 1941, δεν μπορούσε να επιστρέψει στην Κύπρο, οπόταν ξεκίνησε να σπουδάζει νομική. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα τον Οκτώμβριο του 1941, ο Μακάριος έμεινε στην Αθήνα και στις αρχές του 1946 χειροτονήθηκε ιερωμένος και τοποτηρητής με τίτλο Αρχιμανδρίτης στον ναο της Αγίας Παρασκευής στον Πειραιά..{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=59}}
 
=== Πρόεδρος Κύπρου ===▼
Το 1948 του προσφέρθηκε υποτροφία από την [[Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών]] και ξεκίνησε σπουδές στο [[Πανεπιστήμιο της Βοστώνης]], στη [[Μασσαχουσέτη]] των [[ΗΠΑ]]. Εκεί πέραν της θεολογίας, παρακολούθησε μαθήματα θρησκευτικής κοινωνιολογίας.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=59}} Το 1948, κατά τη διάρκεια των σπουδών του, εξελέγη εν τι απουσία του [[Επισκοπή Κιτίου|Επίσκοπος Κιτίου]] και επέστρεψε στην Κύπρο.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=59}} Λίγο αργότερα, μετά την ενθρόνιση του ως Επίσκοπος Κιτίου, ανέλαβε διευθυντής του τετραμελούς Γραφείου της Εθναρχίας με σκοπό να συντονίσει τον αγώνα για την [[Ένωσις|«Ενωση»]].{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=59}} Ήταν σκληρός υποστηρικτής της υπόθεσης της Ένωσις τότε. Σε κήρυγμα του στις 4 Δεκεμβρίου 1949, κατά την περίοδο του [[Ενωτικό Δημοψήφισμα|Ενωτικού Δημοψηφίσματος]] έλεγε: «Δεν πιστεύουμε, όπως κάνουν μερικοί προδότες και αγγλόφιλοι, πως η Ένωση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της αγγλοελληνικής φιλίας. Η Ένωση δεν χαρίζεται, κερδίζεται με συνεχή αγώνα»<ref>{{harvnb|Ρίχτερ|2011|p=60}}: O Ρίχτερ παραπέμπει στο βιβλίο του Stanley Mayes, ''Cyprus and Makarios'', Putnam, Λονδίνο 1960, σελ 22</ref> Μετά τον θάνατο του αρχιεπισκόπου Μακαρίου Β', to 1950, ο 37χρονος τότε Μακάριος θα εκλεγεί νέος αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Στον λόγο του, υποσχέθηκε στον λαό ότι θα εργαστεί άοκνα για την Ένωση Κύπρου- Ελλάδας.{{sfn|Ρίχτερ|2011|p=60}}
Γενικά από την ανάληψη των καθηκόντων του στη [[Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας|Προεδρία της Κύπρου]] ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄, λόγω ακριβώς της προϊστορίας του αλλά και του ρόλου του, ειδικά στον κυπριακό αγώνα, αποτελούσε για τον ίδιο τον κυπριακό λαό (Έλληνες και [[Τουρκοκύπριοι|Τούρκους]]) αναγνωρισμένη προσωπικότητα του τότε Ελληνισμού. Το κύρος και η ηθική του επιβολή του είχαν προσδώσει διεθνή ακτινοβολία ακόμα και στον αλλόθρησκο [[Αραβία|αραβικό]] κόσμο. Συμμετέχοντας δε στο [[Κίνημα των Αδεσμεύτων]], η διεθνής του αναγνώριση ήταν ακόμη περισσότερο δεδομένη ενώ ο οφειλόμενος σεβασμός στο σχήμα του αρχιεπισκόπου δεν αμφισβητούνταν.{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=6 Μαρτιου 2018. Χρήσιμο θα ήταν να προστεθεί η εξήγηση γιατί ο Μακάριος επέλεξε το κίνημα των Αδεσμεύτων.}}▼
 
=== Από Αρχιεπίσκοπος εως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ===
{{δείτε επίσης|Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών}}
Ο νεαρός Αρχιεπίσκοπος στράφηκε στην ελληνική κοινή γνώμη για να στηρίξει τον αγώνα της Ένωσις, από στο πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα. Ο Παπάγος, δεν είχε διάθεση να συγκρουστεί με την Αγγλία, μιας και η Ελλάδα ήταν ακόμη εξασθενημένη από τον Εμφύλιο. Ωστόσο αναγκάστηκε να δραστηριοποιηθεί υπό την πίεση της κοινής γνώμης. {{sfn|Ρίχτερ|2011|p=980}}. Ακολούθησε ο θυελλώδεις αγώνας της ΕΟΚΑ το 1955- 1959 όπου κατά την διάρκεια του, ο Μακάριος εξορίστηκε στις Σεϋχέλλες. Τελικά αναγκάστηκε να προσυπογράψει την λύση της εγγυημένης ανεξαρτησίας με τις Συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου. {{sfn|Ρίχτερ|2011|p=980}}
 
▲=== Πρόεδρος Κύπρου ===
Μετά την υπογραφή των συμφωνιών έγιναν οι πρώτες εκλογές στην Κύπρο. Υποψήφιοι ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, τον οποίο υποστήριζε το νεοϊδρυθεν Ενιαίο Δημοκρατικό Μέτωπο Αναδημιουργίας (ΕΔΜΑ) στο οποίο εντάχθηκαν αρκετοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ο Ιωάννης Κληρίδης,(πατέρας του μετέπειτα προέδρου [[Γλαύκος Κληρίδης|Γλαύκου Κληρίδη]], ο οποίος ήταν επικεφαλής της Δημοκρατική Ένωση Κύπρου και υποστήριζε και το ΑΚΕΛ. Ο Μακάριος κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 66,29%. <ref>
{{cite web
|author =
|title = Ιστορικό εκλογών 1960-1973
|url = http://www.bbc.co.uk/greek/news/030205_cypruschronology.shtml
|publisher = BBC
|date = 07 Φεβρουαρίου 2003
|accessdate = 6 Μαρτίου 2018
}}</ref>
 
▲Γενικά από την ανάληψη των καθηκόντων του στη [[Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας|Προεδρία της Κύπρου]] ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄, λόγω ακριβώς της προϊστορίας του αλλά και του ρόλου του, ειδικά στον κυπριακό αγώνα, αποτελούσε για τον ίδιο τον κυπριακό λαό (Έλληνες και [[Τουρκοκύπριοι|Τούρκους]]) αναγνωρισμένη προσωπικότητα του τότε Ελληνισμού. Το κύρος και η ηθική του επιβολή του είχαν προσδώσει διεθνή ακτινοβολία ακόμα και στον αλλόθρησκο [[Αραβία|αραβικό]] κόσμο. Συμμετέχοντας δε στο [[Κίνημα των Αδεσμεύτων]], η διεθνής του αναγνώριση ήταν ακόμη περισσότερο δεδομένη ενώ ο οφειλόμενος σεβασμός στο σχήμα του αρχιεπισκόπου δεν αμφισβητούνταν.{{Εκκρεμεί παραπομπή|σχόλιο=6 Μαρτιου 2018. Χρήσιμο θα ήταν να προστεθεί η εξήγηση γιατί ο Μακάριος επέλεξε το κίνημα των Αδεσμεύτων.}}
 
== Ιστορικό σχέσεων με Αθήνα ==
Γραμμή 129 ⟶ 113 :
* Farid Mirbagheri, ''[http://books.google.com/books?id=IO85wBB2KHAC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false Cyprus and international peacemaking]'', Routledge, 1998. ISBN 0-415-91975-4.
* Μάριος Αδαμίδης, ''Η Τραγική Αναμέτρηση και Η Προδοσία της Κύπρου-Κύπρος 15-24 Ιουλίου 1974'', (2011-E-Book), 2012, Library of Congress, Washington
* {{cite book|first=Χάιντς Α.|last=Ρίχτερ|title=Ιστορία της Κύπρου, τόμος πρώτος (1878-1949)|publisher=Εστία|location=Αθήνα|year=2007|isbn=9789600512946|ref=harv}}
* {{cite book|first=Χάιντς Α.|last=Ρίχτερ|title=Ιστορία της Κύπρου, τόμος δεύτερος (1950-1959)|publisher=Εστία|location=Αθήνα|year=2011|isbn=978-960-05-1502-2|ref=harv}}
 
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Αρχιεπίσκοπος_Κύπρου_Μακάριος_Γ΄"