Ισλάμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αναίρεση έκδοσης 6932766 από τον Mistral 19 (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 2:
 
Το '''Ισλάμ''' είναι μονοθεϊστική [[θρησκεία]], η οποία διαμορφώθηκε με το κήρυγμα και τη δράση του Προφήτη [[Μωάμεθ]] (Μουχάμαντ) στις αρχές του [[7ος αιώνας|7ου αιώνα]].
 
Ωστόσο το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία αλλά ένα πολιτικό και πολιτιστικό σύστημα αξιών. <ref>Το πολιτικό Ισλάμ, Χαλαζιάς Χρήστος, εκδόσεις ΔΟΜΙΟΣ</ref> Δεν συνιστά μια αραβική μονοθεϊστική κίνηση υπέρβασης του αραβικού πολυθεϊσμού ούτε ένα πολιτικοθρησκευτικό κίνημα υπέρβασης του φυλετικού συστήματος οργάνωσης και του φυλετικού τρόπου σκέψης. Το Ισλάμ δεν ήταν μόνο μια εθνογενετική διαδικασία των Αράβων ή μια συγκυρία ένταξης των αραβικών φυλών στο πεδίο της ιστορίας των λαών της ανατολικής Μεσογείου μέσα από την πρόσμειξη στοιχείων πολιτιστικών των Αράβων και των λαών που κατέκτησαν οι Άραβες. Επίσης δεν ήταν μόνο η νεότερη μονοθεϊστική θρησκεία που εμφανίστηκε στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου με σκοπό την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό της θρησκείας της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης<ref>Hasan Badawi, «Μορφές του αραβικού Ισλάμ», στο: Φωτεινή Τσιμπιρίδου, Δημήτρης Σταματόπουλος, Οριενταλισμός στα ορια. Από τα οθωμανικά βαλκάνια στη σύγχρονη μέση Ανατολή, εκδ.Κριτική, Αθήνα, 2008, σελ71 υποσ. 1</ref>
 
== Η ουσία του Ισλάμ κατά τους πιστούς του ==
Γραμμή 9 ⟶ 11 :
Για τους Μουσουλμάνους χρονογράφους σημείο καμπής της ανθρώπινης ιστορίας είναι η αποκάλυψη που δόθηκε στον Μωάμεθ. Οι περιοδολογήσεις που ακολουθούν είναι κατά έτη,στα χρονικά, ή κατά περιόδους διακυβέρνησης των ηγεμόνων ή κατά τάξεις δηλαδή γενιές της διδακτικής παράδοσης στη βιογραφική γραμματεία.<ref>Gerhard Endress, Ισλάμ. Μια εισαγωγή στην ιστορία του, μτφρ.Γιώργος Σαλακίδης, εκδ.Μεσόγειος, Αθήνα,2004,σελ. 159</ref>
===Η Αραβία πριν από το Ισλάμ===
Η Αραβική χερσόνησος βρίσκεται στη σφαίρα του ελληνικού<ref>Glen W. Bowersock,«Ελληνισμός και Ισλάμ», Ο Ελληνισμός στην ύστερη αρχαιότητα,μτφρ.Μαίρη Γιόση, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.,Αθήνα, 1996, σελ.149-171</ref> και ιρανικού πολιτισμού. Τον 2ο αι.μ.Χ παρακμάζουν οι δυνάμεις αυτές και εξαπλώνεται κυρίως ο αραβικός νομαδισμός της καμήλας. Από τον 4ο αι. η Αραβία είναι το πεδίο των ανταγωνισμών μεταξύ Βυζαντίου και Περσίας. Η Μέκκα είναι εμπορικό και ειδωλολατρικό θρησκευτικό κέντρο και πεδίο κοινωνικής σύγκρουσης.<ref>Gerhard Endress, Ισλάμ. Μια εισαγωγή στην ιστορία του, μτφρ.Γιώργος Σαλακίδης, εκδ.Μεσόγειος, Αθήνα,2004,σελ. 160-161</ref>
 
===Μωάμεθ: προφητεία και ίδρυση κράτους από τον Μωάμεθ (610-632)===
Ο Μωάμεθ θεμελιώνει τον αραβικό μονοθεϊσμό και το αραβικό έθνος με το κήρυγμα τους ενός παντοδύναμου και δημιουργού Θεού. Θέτει ως βάση την αλληλεγγύη της κοινότητας (ουμμα) πάνω από την αλληλεγγύη της μεμονωμένης φυλής.<ref>Κυριάκος Νικολάου-Πατραγάς, «Η κοινωνική παράμετρος των εξουσιαστικών συγκρούσεων εν τω πρωΐμω Ισλάμ», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.80(2009), σελ.88</ref> Τα μηνύματα της περιόδου της Μεδίνας, ύστερα από την [[Εγίρα]] θέτουν τα θεμέλια της νομικής και κρατικής τάξης. Στο τέλος της ζωής του υποτάσσοντας τις αραβικές φυλές και με τον προσηλυτισμό στη θρησκευτική κοινότητα, δημιουργεί τη στρατιωτική και πνευματική βάση για την εξάπλωση που ξεκινά μετά τον θάνατό του.<ref>Gerhard Endress, Ισλάμ. Μια εισαγωγή στην ιστορία του, μτφρ.Γιώργος Σαλακίδης, εκδ.Μεσόγειος, Αθήνα,2004,σελ.161</ref>
Γραμμή 30 ⟶ 31 :
 
===Ονομασία ===
Η [[Αραβική γλώσσα|αραβική]] λέξη «''ισλάμ''» ({{ArN|إسلام}}) σημαίνει «υποταγή»,και χρησιμοποιείται από τους μουσουλμάνους ως «υποταγή στον Θεό» και εκείνοι που αποδέχονται την θρησκεία του ισλάμ (τη στάση υπακοής, εξάρτησης και αφοσίωσης στον [[Θεός|Θεό]]) ονομάζονται ''μουσλίμ'' (muslim), που σημαίνει «υποταγμένος» δηλαδή: «υποταγμένος στον Ύψιστο». Είναι απαρέμφατο της 4ης ρίζας του ρήματος salima που σημαίνει ''είμαι πλήρης, άρτιος, ακέραιος, σώος και αβλαβής, επίσης, είμαι ελεύθερος, διαφεύγω τον κίνδυνο, σώζομαι. διατηρώ κάτι σώο, δίνω ειρήνη, σωτηρία και ευδαιμονία, ησυχάζω, έχω ειρήνη, συμφιλιώνομαι''. Από τις έννοιες αυτές η λεγόμενη 4η ρίζα (aslama) του ρήματος έλαβε το περιεχόμενο της ''υποταγής, αφοσίωσης και αυτοπαράδοσης, αυτοεγκατάλλειψης''.<ref>Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία θρησκευμάτων, Β' Ισλάμ,εκδ.Π.Πουρναράς,Θεσσαλονίκη,1991, σελ.152</ref> Αρχικώς στο Κοράνιο δηλωνόταν με τους όρους ''aslama'' και του απαρεμφάτου ''islam'' η εσωτερική διάθεση του ανθρώπου, δηλαδή η ελεύθερη εσωτερική διάθεση και προαίρεση του ανθρώπου να πιστεύσει και να αφοσιωθεί στον Θεό.<ref>Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία θρησκευμάτων, Β' Ισλάμ,εκδ.Π.Πουρναράς,Θεσσαλονίκη,1991, σελ.153</ref>
 
Το Ισλάμ δεν έχει μόνο θρησκευτική αλλά και πολιτική υπόσταση, όπως και άλλες θρησκείες. Έχουν χρησιμοποιηθεί στην ελληνική γλώσσα διάφορες ονομασίες για να το προσδιορίσουν, όπως «Ισλαμισμός», «Μουσουλμανισμός» και «Μωαμεθανισμός». Ο τελευταίος όρος θεωρείται απορριπτέος από τους μουσουλμάνους μιας και θεωρούν εαυτούς όχι λάτρεις του Μωάμεθ αλλά απλώς ακόλουθους της διδασκαλίας του.
 
==Ισλαμισμός==
Ο όρος ισλαμιστής προήλθε από τη μετατροπή του επιθέτου ισλάμι (ισλαμικός) σε ουσιαστικό, για να χαρακτηριστούν οι μουσουλμάνοι που αντιλαμβάνονταν το Ισλάμ όχι απλά ως μια θρησκεία, αλλά ως ένα «"πλήρες σύστημα»", ικανό να ρυθμίζει κάθε πτυχή του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Η σύγχυση μεταξύ μουσουλμάνου και ισλαμιστή αποτελεί σοβαρό ζήτημα αφού προσδίδει ιδεολογική χροιά σε οποιονδήποτε τυγχάνει μέλος της συγκεκριμένης μονοθεϊστικής πίστης.<ref name=":0">{{Cite news|title = Ισλαμιστές, τζιχαντιστές και άλλοι...|date = Εφημερίδα των Συντακτών, Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014|url = http://archive.efsyn.gr/?p=248008}}</ref>
 
=== Επικράτεια ===
Γραμμή 43 ⟶ 44 :
=== Επιδράσεις ===
Όπως λέει ο Γάλλος ιστορικός Φερνάρντ Μπρωντέλ, «ο μουσουλμανικός πολιτισμός είναι πολιτισμός παράγωγος, δευτερογενής».<ref>Fernard Braudel, Γραμματική των πολιτισμών, μτφρ.Άρης Αλεξάκης, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2002,σελ.101</ref> Το Ισλάμ έχει λάβει επιδράσεις από τρεις βασικές ρίζες: την προϊσλαμική αραβική θρησκεία, τον [[Ιουδαϊσμός|Ιουδαϊσμό]] και τον [[Χριστιανισμός|Χριστιανισμό]]. Από φιλοσοφικής πλευράς επηρεάστηκε τόσο από την [[Πλάτων|Πλατωνική]] όσο και από την [[Αριστοτέλης|Αριστοτελική]] σκέψη. Σε νομικά θέματα, εκτός από την αραβική κληρονομιά, δέχθηκε επιδράσεις και από την [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|ρωμαϊκή]] και [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|βυζαντινή]] παράδοση.
:*''η προϊσλαμική αραβική θρησκεία'': ήταν πολυθεϊστική<ref>«Η πληθώρα θεών και θεαινών των Αράβων ήταν μια άμεση ανταπόκριση στην πολυθεΐα των Ελλήνων»Glen W. Bowersock,«Ελληνισμός και Ισλάμ», Ο Ελληνισμός στην ύστερη αρχαιότητα,μτφρ.Μαίρη Γιόση, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.,Αθήνα, 1996, σελ.153</ref> βασικά (θεός-σελήνη(al-Uzza),θεός ήλιος(al-Lat), Αφροδίτη-πρωινός αστέρας, με πάνθεο αστρικής υφής και τη Mannat=θεά της μοίρας και του θανάτου) με ενοθεϊστικές και μονοθεϊστικές τάσεις; ο Allah o ύψιστος Θεός του ουρανού λατρευόταν ήδη στην προϊσλαμική Μέκκα<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ.48-49</ref> Το ''Βιβλίο των ειδώλων'' του al-Kalbi είναι κλασική πηγή για την αρχαία αραβική θρησκεία, ενώ επικουρικές είναι και αρχαίες επιγραφές.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ48.</ref>
 
:*η Εβραϊκή θρησκεία: Εβραίοι είχαν εγκατασταθεί τους 8ο και 6ο αιώνες π.Χ μετά τις εθνικές συμφορές τους (πτώση Σαμάρειας και Ιερουσαλήμ)στην Αραβία. Σε Μεδίνα και Μέκκα υπήρχαν σημαντικές ιουδαϊκές κοινότητες. Η κοινή σημιτική καταγωγή τους διευκόλυνε την μεταξύ τους επικοινωνία. Οι Ιουδαίοι προσηλύτισαν Άραβες Ομηρίτες (6ος αι.μ.Χ). Τέλος έθιμα (καθαρμοί,νηστείες,περιτομή) εντοπίζονται στην προϊσλαμική κοινωνία. Στο Κοράνιο εισήλθαν αφηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης, ραββινικές αλληγορικές παραλλαγές βιβλικών αφηγήσεων από το middrash, ενώ ιουδαϊκές παραδόσεις περί προφητών και αναμονής ενός αναμορφωτή και μεσσία κυκλοφορούσαν μεταξύ των Αράβων. Η διάχυτη προφητική παράδοση καλλιέργησε τη σχετική αυτοσυνειδησία του Μωάμεθ.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ.56-59</ref>
Γραμμή 51 ⟶ 52 :
== Τα θεμέλια του ισλαμικού δόγματος ==
=== Το Κοράνι ===
Δημητρης ΣπανοςΤοΤο [[Κοράνι]] είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται το Ισλάμ και, κατά τους Μωαμεθανούς, είναι το αντίγραφο ενός «"ουράνιου»" πρωτότυπου. Στους ανθρώπους κυκλοφορεί απλά ένα αντίγραφό του. Το πρωτότυπο αυτό βρίσκεται πάντοτε μπροστά στον [[Θεός|Θεό]]. Έχει την ίδια θέση που έχει στον [[Χριστιανισμός|χριστιανισμό]] ο [[Ιησούς]] ως προαιώνιος Λόγος του Θεού.
 
Είναι βιβλίο που διαιρείται σε 114 κεφάλαια που εκτείνονται σε 6.200 στίχους Κάθε κεφάλαιο ονομάζεται «[[σούρα]]» {{arN|سورة }} και μπορεί να απαρτίζεται από λίγους μόνο στίχους ή να περιέχει πάνω από 200. Τα δύο μεγαλύτερα (Η Βούς, 2ο και Οι Ποιηταί, 3ο) έχουν αντιστοίχως 286 και 227 στίχους, ενώ τα μικρότερα (Η Δείλη, 103ο, Το Κάουθερ, 108ο, Η Επικουρία, 110ο) μόνο τρεις. <ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι, 1990,σελ.102</ref> Αλλά και οι στίχοι δεν έχουν ορισμένη έκταση· μερικοί αποτελούνται από δύο μόνο λέξεις, άλλοι από πολλές δεκάδες. Η κατάταξη των κεφαλαίων δεν γίνεται με βάση τη λογική ή χρονολογική σειρά. Προηγούνται κατά κανόνα τα εκτενέστερα και έπονται τα συντομότερα. Εξαίρεση αποτελεί το πρώτο κεφάλαιο, «Η Έναρξις»: είναι μία σύντομη σούρα που έχει τη μορφή προλόγου. Αυτή επαναλαμβάνεται από τους πιστούς μουσουλμάνους τουλάχιστον δύο φορές σε κάθε προσευχή.
 
Στο αραβικό πρωτότυπο οι σούρες, είναι γνωστές με τα ονόματα που φέρουν π.χ. '''αλ-Φατίχα''' (Η Έναρξη), '''αλ-Μπάκαρα''' (Η Aγελάδα), κ.λ.π.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι, 1990,σελ.103</ref>
Γραμμή 82 ⟶ 83 :
== Η διδασκαλία ==
# Απόλυτη μοναδικότητα, υπερβατικότητα και απρόσωπο και απρόσιτο του Αλλάχ.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι 1990, σελ135</ref> Στην Ισλαμική θεολογία χρησιμοποιούνται για τον Θεό 99 ονόματα, τα οποία εκφράζουν διάφορες όψεις του μεγαλείου της υπάρξεώς του. Για παράδειγμα, αποκαλείται ο '''Άγιος''', ο '''Πρώτος''', ο '''Έσχατος''', ο '''Δημιουργός''', ο '''Ακούων''', ο '''Βλέπων''', ο '''Ισχυρός''', ο '''Πλούσιος''', ο '''Σοφός''', ο '''Ελεήμων''', ο '''Συγχωρών''', ο '''Αγαπητός''', η '''Δικαιοσύνη''', η '''Αλήθεια''' κ.λ.π.<br />Η γνώση για τον Θεό δεν μπορεί να είναι ποτέ πλήρης και έτσι το εκατοστό θείο όνομα του Θεού το αγνοούμε. Το Κοράνιο επιμένει με πάθος στη μοναδικότητα του Αλλάχ, την παντοδυναμία του και την παντοκρατορία του. «Εις εστίν ο Θεός ημών και ουδείς έτερος υπάρχει. Είναι οικτίρμων και ελεήμων» (2:158). Αυτός δημιούργησε τον κόσμο (2:27, 41:9-12) και προνοεί συνεχώς για το σύμπαν. Έπλασε τον άνθρωπο, εμφύσησε στον [[Αδάμ]] το πνεύμα του (32:9) και τον δίδαξε με τα ονόματα των ζώων και των πραγμάτων .(32:13,29).<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ136</ref>
# Η πίστη στη ύπαρξη των [[Άγγελος|αγγέλων]]. Αυτοί δημιουργήθηκαν από το φως και είναι εκτελεστές των διαταγών του Θεού. Με θεϊκή εντολή, ο [[Αρχάγγελος Γαβριήλ|άγγελος Γαβριήλ]] μετέφερε από τον ουρανό στη γη το [[Κοράνιο]] και το υπαγόρευσε στον [[Μωάμεθ]].<br />Στο Ισλάμ υπάρχει έντονη η παρουσία και η δράση του Διαβόλου. Ονομάζεται Ιμπλίς (إبليسIblıs) ή Σαϊτάν (شيطانShaıtan) και σκοπός του είναι η ακύρωση του λόγου του Θεού. Στην κατηγορία των πνευμάτων ανήκουν και τα Τζίν (Jinn). Υπάρχουν τα καλά τζιν, που πιστεύουν στο Κοράνιο αλλά υπάρχουν και τα κακά Τζιν, «που έκλεψαν τα μυστικά του ουρανού γι αυτό λιθοβολήθηκαν με θραύσματα αστέρων και κύλησαν στην άβυσσο»<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ137-138</ref>
# Η πίστη στα βιβλία που αποκάλυψε ο Θεός στην ανθρωπότητα, ορισμένα από τα οποία είναι ο Νόμος, ή αλλιώς Τορά, οι Ψαλμοί και τα Ευαγγέλια. Τελευταίο βιβλίο που αποκαλύφθηκε είναι το Ιερό Κοράνιο. Γενικά οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι τα αρχικά βιβλία που αποκάλυψε ο Θεός αλλοιώθηκαν με την πάροδο των χρόνων. Μόνο το Κοράνιο έμεινε αναλλοίωτο.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ141-142</ref>
# Η πίστη στους [[προφήτες του Ισλάμ|προφήτες]]. Στο [[Κοράνιο]] αναφέρονται 26 ονόματα προφητών. Στη Χαντίθ αναφέρεται ότι ο αριθμός των προφητών είναι περίπου 124.000. Σαν προφήτες αναφέρονται ο [[Νώε]], ο [[Αβραάμ]] που σημαίνει «φίλος του Θεού»,<ref>Αγγελική Ζιάκα,«Ο Αβραάμ στο Κοράνιο και την μουσουλμανική παράδοση», Επιστημονική Επετηρίδα Θεολογικής Σχολής Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Tιμητικό Aφιέρωμα στον ομότιμο καθηγητή Ν. Αθ. Ματσούκα. Νέα Σειρά. τ. 12,(2002), Θεσσαλονίκη, σ. 103-119.
</ref> ο Μωυσής, ο Μεσσίας Ιησούς,<ref>Για τον Ιησού στο Κοράνιο δες: Γεώργιος Πατρώνος, «Ο Ιησούς προφήτης του Ισλάμ (Χριστολογική και εσχατολογική προσέγγιση του Κορανίου)», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.69 (1992-1995), σελ.9-30</ref> «απόστολος του Θεού και λόγος αυτού (4:169) και τέλος ο Μωάμεθ, «απόστολος του Θεού και η σφραγίς πάντων των προφητών» (33:40). Σαν προφήτης επίσης θεωρείται από ορισμένους και ο Δουλ Καρνέιν (στο Κοράνιο δεν γίνεται ξεκάθαρη αναφορά αν πρόκειται για προφήτη), ο οποίος κατά την επικρατέστερη άποψη είναι ο Μέγας Αλέξανδρος (18:82).<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι 1990, σελ139</ref>
# Τα βιβλία των προφητών. Ανάμεσα στα βιβλία των προφητών αναγνωρίζονται η Πεντάτευχος η οποία αποκαλύφθηκε στον Μωυσή, οι Ψαλμοί στον Δαυίδ και τα Ευαγγέλια στον Ιησού (5:50). Η Αγία Γραφή θεωρείται αλλοιωμένη.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ142-143</ref>
# Η πίστη στην ανάσταση των νεκρών. Είναι η τελική, η έσχατη κρίση, όπου οι δίκαιοι θα κριθούν και θα ανταμειφθούν με τον αιώνιο παράδεισο και οι άδικοι θα σταλούν στην κόλαση. Να αντιγραφούν κείμενα από (47:16-17), (37:47, 78:33), (52:24).
Γραμμή 145 ⟶ 146 :
Κάθε μουσουλμάνος έχει 5 υποχρεώσεις στην ζωή του, τους ''Πέντε Στύλους της Τηρήσεως''. Δεν είναι η δογματική διδασκαλία, αλλά η τήρηση των εντολών, όχι το μυστήριο,αλλά η έμπρακτη απόδειξη της αφοσίωσης στον νόμο του Θεού.<ref>Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία θρησκευμάτων, Β' Ισλάμ, εκδ.Π.Πουρναράς,Θεσσαλονίκη,1991,σελ. 374-375</ref> Αυτοί είναι πρακτικοί στη σύλληψή τους, προσφέροντας στους μουσουλμάνους ένα πλαίσιο θρησκευτικό και πολιτικό μαζί.<ref>Γεράσιμος Μακρής, Ισλάμ. Πεποιθήσεις, πρακτικές και τάσεις, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2004, σελ. 246</ref> Είναι οι εξής, όπως περιγράφονται στο [[Κοράνιο]]:
 
# Η ομολογία της πίστης, (shahadaShahada) [[''σαχάντα]]'', ότι δηλαδή «Δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον Θεό (αραβικά ''Αλλάχ'')· ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης (ή αγγελιοφόρος) του Θεού». (Σούρα 33:40).Η ομολογία αυτή δεν υπάρχει αυτοτελής στο Κοράνιο ωστόσο συνοψίζει την κεντρική διδασκαλία του Ισλάμ.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι, 1990, σελ.174</ref> O όρος σαχάντα εντοπίζεται δύο φορές στο Κοράνιο και όποιος την εκφέρει γίνεται πιστός και μέλος της umma. Επίσης η σαχάντα μπορεί να αποτελέσει ''πολεμική κραυγή'' όσων μουσουλμάνων θεωρούν πως υπάρχει κάτι που υπερβαίνει τη σχετικότητα αυτού του κόσμου.<ref>Γεράσιμος Μακρής, Ισλάμ. Πεποιθήσεις, πρακτικές και τάσεις, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2004, σελ.251-252</ref>
# Η [[προσευχή]], ''σαλάτ'' (ή ''σαλάχ''), βασική λατρευτική πράξη του Μουσουλμάνου, τελετουργία δοξασμού του Θεού και υποταγής στον Θεό η οποία πρέπει να γίνεται πέντε φορές την ημέρα κατά προτίμηση στο τζαμί κοιτάζοντας προς τη Μέκκα (''κίμπλα'') (η δεύτερη προσευχή της Παρασκευής πρέπει να γίνεται στο τζαμί από κοινού. Αυτή η προσευχή της Παρασκευής εκφράζει τον κατεξοχήν κοινωνικό χαρακτήρα της προσευχής.<ref>Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία θρησκευμάτων, Β' Ισλάμ,εκδ.Π.Πουρναράς,Θεσσαλονίκη,1991,σελ.376-377</ref> Εκεί ο imam ενώπιον της σύναξης απαγγέλει τους καθορισμένους στίχους του Κορανίου,ενώ οι πιστοί πίσω του στοιχισμένοι εκτελούν τις προβλεπόμενες κινήσεις).<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ.179</ref> (Σούρα 2:144). Ο όρος salat απαντάται 67 φορές στο Κοράνιο ενώ από αυτές οι 33 φορές βρίσκονται σε σούρες που ανήκουν στην περίοδο που ο προφήτης βρισκόταν στην Μεδίνα πλέον και είχε ιδρύσει την πρώτη κοινότητα των πιστών. Είναι ένα συλλογικό καθήκον προς την κοινότητα των πιστών. <ref>Γεράσιμος Μακρής, Ισλάμ. Πεποιθήσεις, πρακτικές και τάσεις, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2004, σελ. 254</ref> Επαναλαμβάνεται πέντε φορές την ημέρα με τρόπο τελετουργικό. Το πρωί μεταξύ χαραυγής και ανατολής του ήλιου, το μεσημέρι, γύρω στις 3 το απόγευμα, μετά την δύση του ήλιου, και το βράδυ όταν είναι σκοτάδι. Το Κοράνιο αναφέρει μόνο τρεις υποχρεωτικές προσευχές τονίζοντας κυρίως την μεσημβρινή προσευχή. Στη Χαντίθ όμως ξεκαθαρίζεται ο αριθμός των προσευχών και η χρονική στιγμή που πραγματοποιούνται. Οι πιο ευσεβείς προσεύχονται οκτώ φορές την ημέρα.Επίσης όσοι λόγω κωλυμάτων δεν μπορούν να τηρήσουν το ωράριο της προσευχής μπορούν να μεταθέσουν άλλες ώρες την προσευχή τους.<ref>Σε πολλές ισλαμικές χώρες δημόσια κτήρια, υπουργεία, επιχειρήσεις, αεροδρόμια,σταθμοί μέσω μαζικής μεταφοράς διαθέτουν ειδικά δωμάτια ως χώρους προσευχής, ενώ στα λεωφορεία υπάρχουν ψάθες προσευχής. Γεράσιμος Μακρής, Ισλάμ. Πεποιθήσεις, πρακτικές και τάσεις, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2004, σελ.253</ref> Σε πολεμικές συγκυρίες το μισό στράτευμα προσεύχεται και το άλλο μισό είναι σε στρατιωτική ετοιμότητα. Πριν την προσευχή επιβάλλεται τελετουργική νίψη του προσώπου, των χεριών, των αγκώνων και των ποδιών μέχρι τους αστραγάλους. Η προσευχή γίνεται σε καθαρό μέρος και πάνω σε χαλί. Βασίκά η προσευχή χωρίζεται σε σύντομες αναφωνήσεις, όπως Allah akbar, δηλαδή ο Θεός είναι μεγάλος και η δοξολογική έκφραση, ''subhana llahi, δηλαδή Κηρύσσω την δόξα του Θεού ή ''Δόξα τω Θεώ'' (tasbih). Η προσευχή περιλαμβάνει κορανικές περικοπές με κυριότερη την πρώτη σούρα (Fatiha=''Έναρξη'')<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι, 1990, σελ.174-176</ref> Η κατεύθυνση της προσευχής γίνεται προς την πόλη της Μέκκας και η κατεύθυνση ονομάζεται ''qibla''. Αρχικός προσανατολισμός ήταν τα Ιεροσόλυμα, επειδή θεωρούσε το νέο μονοθεϊσμό του ο Μωάμεθ συνέχεια και τελείωση της θρησκείας του Αβραάμ και του Μωυσή. Μετά τη διαμονή στη Μεδίνα άλλαξε κατεύθυνση προς την Μέκκα και ιδιαίτερα την Κάαμπα, για να τονίσει τον βαθμό απομάκρυνσής του από τους Ιουδαίους οι οποίοι είχαν απορρίψει το μήνυμά του.<ref>Γεράσιμος Μακρής, Ισλάμ. Πεποιθήσεις, πρακτικές και τάσεις, εκδ.Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2004, σελ. 256 Albert Hourani, Ιστορία των Αραβικών λαών, μτφρ. Βύρων Ματαράγκας, εκδ. Νέα Σύνορα-Α.Α.Λιβάνης,Αθήνα,1994, σελ. 45-46</ref>
# Η ελεημοσύνη, ''ζακάτ'', υποχρέωση δηλαδή να δίνει κανείς ένα ποσοστό του εισοδήματός του και της αξίας κάποιας ιδιοκτησίας στους φτωχούς. Δίνοντάς το, συμβάλλει στον εξαγνισμό της υπόλοιπης περιουσίας του, ή συνιστά εξιλέωση για διάφορες αμαρτίες ή παραβάσεις άλλων καθηκόντων.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ.180</ref> Σε όσες χώρες έχει καταργηθεί, η ελεημοσύνη γίνεται όπως και στις Χριστιανικές χώρες, δηλαδή σαν εθελοντισμό. (Σούρα 24:56)82 εδάφια στο Κοράνιο αναφέρονται σε αυτήν ως στοιχειώδες χρέος προς την κοινότητα.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι 1990, σελ.179</ref> Αν πρόκειται για γεωργική περιουσία αντισοιχεί με το 10% της ετήσια σοδειάς αν αρδεύεται φυσικώς και στο 5% αν αρδεύεται τεχνητως.<ref>Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία θρησκευμάτων, Β' Ισλάμ,εκδ.Π.Πουρναράς,Θεσσαλονίκη,1991,σελ.377</ref> Προς το 1/40 των οικονομιών του πιστού αντιστοιχεί το ποσό της ελεημοσύνης. Πολλοί ερμηνευτές των ισλαμικών κοινωνιών θεωρούν πως αυτή η ελεημοσύνη παράλληλα με την κανονική κρατική φορολογία μπορεί να καλύψει τον προϋπολογισμό των μουσουλμανικών κρατών και να αντισταθμίσεις το καπιταλιστικό ή κομμουνιστικό οικονομικό μοντέλο<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ.180</ref> Αποδέκτες της ελεημοσύνης είναι οι φτωχοί,οι απελευθερωμένοι δούλοι,οι χρεωμένοι, οι οδοιπόροι και οι ανάπηροι των θρησκευτικών πολέμων.<ref>Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία θρησκευμάτων, Β' Ισλάμ,εκδ.Π.Πουρναράς,Θεσσαλονίκη,1991,σελ.377</ref>
# Η νηστεία, ''σάουμ''. Kατά τη διάρκεια του [[Ραμαντάν]] (Ραμαζανιού), του 9ου μήνα του ισλαμικού ημερολογίου, απαγορεύεται το φαγητό, το ποτό<ref>Για το αλκοόλ δες και Κυριάκος Νικολάου-Πατραγάς,«Μέθη και καταλογισμός εις το Ισλάμ», Εκκλησιαστικός Φάρος, τομ.81(2010), σελ170-173</ref> (ακόμα και νερό), το κάπνισμα και οι σαρκικές σχέσεις από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου. (Σούρα 2:180-182). Οι απαγορεύσεις εκτείνονται μέχρις και της όσφρησης αρώματος και της χρήσεως ενέσεως.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ.181</ref> Επίσης απαγορεύται ο ασπασμός και το φτύσιμο.<ref>Γρηγόριος Ζιάκας, Ιστορία θρησκευμάτων, Β' Ισλάμ,εκδ.Π.Πουρναράς,Θεσσαλονίκη,1991,σελ.378</ref> Βάση αυτών των απαγορεύσεων είναι να μην μπει τίποτε εντός του σώματος. Η νηστεία αφορά άνδρες και γυναίκες άνω των 14 ετών και όσων είναι σωματικώς και ψυχικώς υγιείς. Της νηστείας εξαιρούνται οι γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης, οι ταξιδιώτες. Εκ των υστέρων όμως είναι υποχρεωμένοι να νηστέψουν.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ.181</ref> Η νηστεία έχει αξία σε συνδυασμό με την τήρηση και άλλων εντολών: κατά τον Abu Haira ο Προφήτης είπε πως αν κάποιος κατά τον μήνα Ραμαντάν λέει ψέματα ή πράττει πονηρές πράξεις καθόλου δεν ευχαριστεί τον Θεό αν νηστεύει. Αν κάποιος μουσουλμάνος παραβιάσει την νηστεία τιμωρείται και για να εξιλεωθεί παραγματοποιεί ελεημοσύνες. Η νηστεία λειτουργεί εξιλεωτικά για τη διάπραξη αμαρτιών αλλά δεν πρέπει να γίνεται την Παρασκευή, το Σάββατο ή την Κυριακή.<ref>Αναστάσιου Γιαννουλάτου, Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι1990, σελ.182</ref>
Γραμμή 188 ⟶ 189 :
 
==Το Ισλάμ στην Ευρώπη==
Η ραγδαία ανάπτυξη του Ισλάμ στην Ευρώπη έχει προκαλέσει έναν δημόσιο διάλογο σχετικά με την θέση της θρησκείας στο χώρο των κοσμικών, μη θεοκρατικών κρατών και διαφωνίες πάνω σε θέματα όπως είναι η χρήση της Niqab στην [[Γαλλία]] και της Burga στο [[Βέλγιο]], η απαγόρευση κατασκευής των μιναρέδων <ref>Μιναρέδες, οι λόγχες του Ισλάμ στην Ευρώπη, Χρήστος Τσιαχρής, Δικαστικό σώμα Ενόπλων Δυνάμεων, εκδόσεις Θούλη, σελ. 05-24</ref> (εξαιρουμένων των τζαμιών) στην [[Ελβετία]] και την [[Ολλανδία]], ο αναγκαστικός ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων και ο γάμος μεταξύ ανηλίκων και ενήλικων <ref>Η γυναίκα στο Ισλάμ: Μύθος και πραγματικότητα, Αθανασίου Δ. Στεφανίδη, εκδόσεις Τέρτιος</ref> και η εφαρμογή της [[Σαρία]]. Το Ισλάμ είναι η ταχύτερη αναπτυσσόμενη θρησκεία στην Ευρώπη, ώστε σήμερα οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί στην Ευρώπη κυμαίνονται μεταξύ των 4% - 10% του συνολικού πληθυσμού στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη. Στην Γαλλία, Γερμανία και Ολλανδία το ποσοστό κυμαίνεται μεταξύ 5%-6% ενώ, στην Ελβετία λίγο πιο πάνω από το 4%. <ref>Μιναρέδες, οι λόγχες του Ισλάμ στην Ευρώπη, Χρήστος Τσιαχρής, Δικαστικό σώμα Ενόπλων Δυνάμεων, εκδόσεις Θούλη, σελ. 05-24</ref>Ολόκληρες περιοχές στην Ευρώπη έχουν γκετοποιηθεί με την εγκληματικότητα να αυξάνεται σταδιακά. Οι έρευνες στην Γαλλία για τις τρομοκρατικές επιθέσεις έδειξαν ότι η γκετοποιημένη περιοχή Μόλενπεκ, στο Βέλγιο, ήταν η επιχειρησιακή βάση των τρομοκρατών. Το βίαιο και καθαρό μήνυμα του Ιερού Πολέμου που η ισλαμική τρομοκρατία έχει κηρύξει ενάντια στις Αξίες του δυτικού πολιτισμού έχει διευρύνει κατά πολύ τις επιχειρησιακές δυνατότητες των τρομοκρατών.
 
Αντιδρώντας στα στρατιωτικά πλήγματα που δεχόταν το [[Ισλαμικό Κράτος]] μετέφερε το πολεμικό κλίμα της ανατολής στην Ευρώπη μέσω τρομοκρατικών χτυπημάτων. Κατάφερε να ανατινάξει το αεροπλάνο ρωσικών αερογραμμών που εκτελούσε πτήση από την Αίγυπτο. Τον Γενάρη του 2015 εξαπέλυσε επίθεση στην Γαλλία στο σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo, όπως επίσης η επίθεση στο [[Μπατακλάν]], ακόμη και λίγο πιο πριν στην Μαδρίτη(2003) και στο Λονδίνο (2004). Τέτοιες επιθέσεις ''μοναχικών λύκων'' στην διετία 2014-2015 έχουν καταγραφεί πάνω από 75 τρομοκρατικές επιθέσεις σε 20 χώρες. <ref>Ισλαμική τρομοκρατία, Σταύρος Λυγερός, εκδόσεις Παττάκη, σελ 175-185</ref> To Ισλαμικό κράτος, πάντως, για τους συντριπτικά περισσότερους μουσουλμάνους δεν αντιπροσωπεύει το πραγματικό Ισλάμ και οι ισλαμιστές θρησκευτικοί ηγέτες έχουν κατ επανάληψη καταδικάσει δημοσίως την ιδεολογία και τις πράξεις του ΙΣΙΣ<ref name="ns10Mar2015">{{cite magazine|last=Hasan|first=Mehdi|authorlink=Medhi Hasan|date=10 March 2015|title=Mehdi Hasan: How Islamic is Islamic State?|url=http://www.newstatesman.com/world-affairs/2015/03/mehdi-hasan-how-islamic-islamic-state|work=[[New Statesman]]|accessdate=7 July 2015|quote=Consider the various statements of Muslim groups such as the Organisation of Islamic Co-operation, representing 57 countries (Isis has "nothing to do with Islam"); the Islamic Society of North America (Isis's actions are "in no way representative of what Islam actually teaches"); al-Azhar University in Cairo, the most prestigious seat of learning in the Sunni Muslim world (Isis is acting "under the guise of this holy religion . . . in an attempt to export their false Islam"); and even Saudi Arabia's Salafist Grand Mufti, Abdul Aziz al ash-Sheikh (Isis is "the number-one enemy of Islam").}}</ref>
 
== Κριτική ==
{{κύριο|Ισλαμισμός}}
Σύμφωνα με τους κριτικούς του Ισλάμ, το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία αλλά ένα πολιτικό και πολιτιστικό σύστημα αξιών.<ref>Το πολιτικό Ισλάμ, Χαλαζιάς Χρήστος, εκδόσεις ΔΟΜΙΟΣ</ref> Δεν συνιστά μια αραβική μονοθεϊστική κίνηση υπέρβασης του αραβικού πολυθεϊσμού ούτε ένα πολιτικοθρησκευτικό κίνημα υπέρβασης του φυλετικού συστήματος οργάνωσης και του φυλετικού τρόπου σκέψης. Το Ισλάμ δεν ήταν μόνο μια εθνογενετική διαδικασία των Αράβων ή μια συγκυρία ένταξης των αραβικών φυλών στο πεδίο της ιστορίας των λαών της ανατολικής Μεσογείου μέσα από την πρόσμειξη στοιχείων πολιτιστικών των Αράβων και των λαών που κατέκτησαν οι Άραβες. Επίσης δεν ήταν μόνο η νεότερη μονοθεϊστική θρησκεία που εμφανίστηκε στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου με σκοπό την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό της θρησκείας της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.<ref>Hasan Badawi, «Μορφές του αραβικού Ισλάμ», στο: Φωτεινή Τσιμπιρίδου, Δημήτρης Σταματόπουλος, Οριενταλισμός στα ορια. Από τα οθωμανικά βαλκάνια στη σύγχρονη μέση Ανατολή, εκδ.Κριτική, Αθήνα, 2008, σελ71 υποσ. 1</ref> Η κριτική του Ισλάμ υπήρξε από τα στάδια της διαμόρφωσης. Η πρόωρη γραπτή κριτική προέρχεται από χριστιανούς, πριν από τον ένατο αιώνα, πολλοί από τους οποίους θεωρούσαν το Ισλάμ ως μια ριζοσπαστική χριστιανική αίρεση. Αργότερα, ο ίδιος ο μουσουλμανικός κόσμος υπέστη κριτική.<ref name="John of Damascus2">De Haeresibus by [[John of Damascus]]. See [[Migne]]. ''[[Patrologia Graeca]]'', vol. 94, 1864, cols 763–73. An English translation by the Reverend John W Voorhis appeared in ''The Moslem World'' for October 1954, σσ. 392–98.</ref><ref name="WarraqPoetry">{{cite book|last=Warraq|first=Ibn |title=Leaving Islam: Apostates Speak Out |publisher=Prometheus Books |year=2003 |isbn=1-59102-068-9 |page=67}}</ref> Η κριτική στο ισλάμ ανανεώθηκε μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στους [[Δίδυμοι Πύργοι|Δίδυμους Πύργους]]. Τα αντικείμενα της κριτικής περιλαμβάνουν την ηθική της ζωής του Μωάμεθ, του τελευταίου προφήτη σύμφωνα με το Ισλάμ, τόσο στη δημόσια όσο και στην προσωπική του ζωή. Θέματα σχετικά με την αυθεντικότητα και την ηθική του Κορανίου, το ιερό ιερό βιβλίο, συζητούνται επίσης από τους κριτικούς. Άλλη κριτική επικεντρώνεται στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον ισλαμικό κόσμο ιστορικά και στα σύγχρονα ισλαμικά έθνη, συμπεριλαμβανομένης της μεταχείρισης γυναικών, [[ΛΟΑΤ]] ατόμων και θρησκευτικών και εθνικών μειονοτήτων στον ισλαμικό νόμο και πρακτική. Μετά την πρόσφατη τάση της πολυπολιτισμικότητας, η επιρροή του Ισλάμ στην ικανότητα ή την προθυμία των μουσουλμάνων να αφομοιωθούν στον δυτικό κόσμο.<ref>{{cite news|url=https://www.nytimes.com/2015/01/14/opinion/islams-problem-with-blasphemy.html|title=Islam’s Problem With Blasphemy|last=Akyol|first=Mustafa|date=13 Ιανουαρίου 2015|work=|newspaper=[[The New York Times]]|archive-url=|archive-date=|accessdate=16 Ιανουαρίου 2015|via=}}</ref>
 
Αντιδρώντας στα στρατιωτικά πλήγματα που δεχόταν το [[Ισλαμικό Κράτος]] μετέφερε το πολεμικό κλίμα της ανατολής στην Ευρώπη μέσω τρομοκρατικών χτυπημάτων. Κατάφερε να ανατινάξει το αεροπλάνο ρωσικών αερογραμμών που εκτελούσε πτήση από την Αίγυπτο. Τον Γενάρη του 2015 εξαπέλυσε επίθεση στην Γαλλία στο σατυρικό περιοδικό Charlie Hebdo, όπως επίσης η επίθεση στο [[Μπατακλάν]], ακόμη και λίγο πιο πριν στην Μαδρίτη(2003) και στο Λονδίνο (2004). Τέτοιες επιθέσεις ''μοναχικών λύκων'' στην διετία 2014-2015 έχουν καταγραφεί πάνω από 75 τρομοκρατικές επιθέσεις σε 20 χώρες.<ref>Ισλαμική τρομοκρατία, Σταύρος Λυγερός, εκδόσεις Παττάκη, σελ 175-185</ref> To Ισλαμικό κράτος, πάντως, για τους συντριπτικά περισσότερους μουσουλμάνους δεν αντιπροσωπεύει το πραγματικό Ισλάμ και οι ισλαμιστές θρησκευτικοί ηγέτες έχουν κατ επανάληψη καταδικάσει δημοσίως την ιδεολογία και τις πράξεις του ΙΣΙΣ<ref name="ns10Mar2015">{{cite magazine|last=Hasan|first=Mehdi|authorlink=Medhi Hasan|date=10 March 2015|title=Mehdi Hasan: How Islamic is Islamic State?|url=http://www.newstatesman.com/world-affairs/2015/03/mehdi-hasan-how-islamic-islamic-state|work=[[New Statesman]]|accessdate=7 July 2015|quote=Consider the various statements of Muslim groups such as the Organisation of Islamic Co-operation, representing 57 countries (Isis has "nothing to do with Islam"); the Islamic Society of North America (Isis's actions are "in no way representative of what Islam actually teaches"); al-Azhar University in Cairo, the most prestigious seat of learning in the Sunni Muslim world (Isis is acting "under the guise of this holy religion . . . in an attempt to export their false Islam"); and even Saudi Arabia's Salafist Grand Mufti, Abdul Aziz al ash-Sheikh (Isis is "the number-one enemy of Islam").}}</ref>
 
== Κλάδοι του Ισλάμ ==
Γραμμή 208 ⟶ 214 :
Madhhab Map3.png|Κατανομή των Σουνιτικών, Σιιττικών και Ιμπάντι κλάδων του Ισλάμ
</gallery>
 
== Κριτική ==
{{κύριο|Ισλαμισμός}}
Σύμφωνα με τους κριτικούς του Ισλάμ, το Ισλάμ δεν είναι μόνο θρησκεία αλλά ένα πολιτικό και πολιτιστικό σύστημα αξιών.<ref>Το πολιτικό Ισλάμ, Χαλαζιάς Χρήστος, εκδόσεις ΔΟΜΙΟΣ</ref> Δεν συνιστά μια αραβική μονοθεϊστική κίνηση υπέρβασης του αραβικού πολυθεϊσμού ούτε ένα πολιτικοθρησκευτικό κίνημα υπέρβασης του φυλετικού συστήματος οργάνωσης και του φυλετικού τρόπου σκέψης. Το Ισλάμ δεν ήταν μόνο μια εθνογενετική διαδικασία των Αράβων ή μια συγκυρία ένταξης των αραβικών φυλών στο πεδίο της ιστορίας των λαών της ανατολικής Μεσογείου μέσα από την πρόσμειξη στοιχείων πολιτιστικών των Αράβων και των λαών που κατέκτησαν οι Άραβες. Επίσης δεν ήταν μόνο η νεότερη μονοθεϊστική θρησκεία που εμφανίστηκε στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου με σκοπό την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό της θρησκείας της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.<ref>Hasan Badawi, «Μορφές του αραβικού Ισλάμ», στο: Φωτεινή Τσιμπιρίδου, Δημήτρης Σταματόπουλος, Οριενταλισμός στα ορια. Από τα οθωμανικά βαλκάνια στη σύγχρονη μέση Ανατολή, εκδ.Κριτική, Αθήνα, 2008, σελ71 υποσ. 1</ref> Η κριτική του Ισλάμ υπήρξε από τα στάδια της διαμόρφωσης. Η πρόωρη γραπτή κριτική προέρχεται από χριστιανούς, πριν από τον ένατο αιώνα, πολλοί από τους οποίους θεωρούσαν το Ισλάμ ως μια ριζοσπαστική χριστιανική αίρεση. Αργότερα, ο ίδιος ο μουσουλμανικός κόσμος υπέστη κριτική.<ref name="John of Damascus2">De Haeresibus by [[John of Damascus]]. See [[Migne]]. ''[[Patrologia Graeca]]'', vol. 94, 1864, cols 763–73. An English translation by the Reverend John W Voorhis appeared in ''The Moslem World'' for October 1954, σσ. 392–98.</ref><ref name="WarraqPoetry">{{cite book|last=Warraq|first=Ibn |title=Leaving Islam: Apostates Speak Out |publisher=Prometheus Books |year=2003 |isbn=1-59102-068-9 |page=67}}</ref> Η κριτική στο ισλάμ ανανεώθηκε μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στους [[Δίδυμοι Πύργοι|Δίδυμους Πύργους]]. Τα αντικείμενα της κριτικής περιλαμβάνουν την ηθική της ζωής του Μωάμεθ, του τελευταίου προφήτη σύμφωνα με το Ισλάμ, τόσο στη δημόσια όσο και στην προσωπική του ζωή. Θέματα σχετικά με την αυθεντικότητα και την ηθική του Κορανίου, το ιερό ιερό βιβλίο, συζητούνται επίσης από τους κριτικούς. Άλλη κριτική επικεντρώνεται στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον ισλαμικό κόσμο ιστορικά και στα σύγχρονα ισλαμικά έθνη, συμπεριλαμβανομένης της μεταχείρισης γυναικών, [[ΛΟΑΤ]] ατόμων και θρησκευτικών και εθνικών μειονοτήτων στον ισλαμικό νόμο και πρακτική. Μετά την πρόσφατη τάση της πολυπολιτισμικότητας, η επιρροή του Ισλάμ στην ικανότητα ή την προθυμία των μουσουλμάνων να αφομοιωθούν στον δυτικό κόσμο.<ref>{{cite news|url=https://www.nytimes.com/2015/01/14/opinion/islams-problem-with-blasphemy.html|title=Islam’s Problem With Blasphemy|last=Akyol|first=Mustafa|date=13 Ιανουαρίου 2015|work=|newspaper=[[The New York Times]]|archive-url=|archive-date=|accessdate=16 Ιανουαρίου 2015|via=}}</ref>
 
== Εικόνες ==
Γραμμή 227 ⟶ 229 :
<references />
==Πηγές==
*Glen W. Bowersock,«Ελληνισμός και Ισλάμ», Ο Ελληνισμός στην ύστερη αρχαιότητα,μτφρ.Μαίρη Γιόση, εκδ.Μ.Ι.Ε.Τ.,Αθήνα, 1996, σελ.149-171
*Hasan Badawi, «Μορφές του αραβικού Ισλάμ», στο: Φωτεινή Τσιμπιρίδου, Δημήτρης Σταματόπουλος, Οριενταλισμός στα ορια. Από τα οθωμανικά βαλκάνια στη σύγχρονη μέση Ανατολή, εκδ.Κριτική, Αθήνα, 2008, σελ.63-80
*[[Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος|Αναστάσιου Γιαννουλάτου]], Ισλάμ, θρησκειολογική επισκόπησις, εκδ.Πορευθέντες, Αθήναι, 1990
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ισλάμ"