Κίνημα Εθνικής Αμύνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μία ομάδα πολιτών της [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονίας]] και αξιωματικών, βλέποντας τον κίνδυνο να δώσουν οι σύμμαχοι τη [[Θεσσαλονίκη]] και τη [[Μακεδονία (διαμέρισμα)|Μακεδονία]] στο [[Βασίλειο της Σερβίας]], αλλά και πιστεύοντας στις ωφέλειες για την Ελλάδα από πιθανή νίκη των δυτικών συμμάχων, σκέφθηκε την κήρυξη επανάστασης για την έξοδο της Ελλάδας στον πόλεμο. Η ομάδα αυτή ονομάσθηκε ''«Επιτροπή Εθνικής Αμύνης»'' και την αποτελούσαν οι [[Δημήτριος Δίγκας]], [[Περικλής Ι. Αργυρόπουλος|Περικλής Αργυρόπουλος]], [[Αλέξανδρος Ζάννας]], [[Κωνσταντίνος Αγγελάκης]], [[Νικόλαος Μάνος (δήμαρχος)|Νικόλαος Μάνος]], [[Δημήτριος Πάζης]], Π.δικηγόρος Παναγιώτης Γραικός ''(εκπρόσωπος [[Νομός Φλώρινας|Φλώρινας]])'', βουλευτής Γεώργιος Ζερβός ''(εκπρόσωπος [[Νομός Δράμας|Δράμας]])'', [[Εμμανουήλ Χ. Ζυμβρακάκης]], [[Νικόλαος Πλαστήρας]], Θαλής Κουτούπης κ.ά. Η αρχηγία δόθηκε στον ηθικό αυτουργό του κινήματος τον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]], ο οποίος όμως για να την αναλάβει έθεσε ως όρο τη συμμετοχή στρατιωτικών μονάδων στο κίνημα, το οποίο επιθυμούσε πανελληνίως και όχι μόνο στη Μακεδονία.