Λικίνιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 38:
Ο '''Λικίνιος''' (''Valerius Licinianus Licinius, Iovius Licinius''<ref>Στα κλασικά λατινικά, το όνομα του Λικίνιου θα γραφόταν ως GAIVS VALERIVS LICINIANVS LICINIVS AVGVSTVS.</ref><ref>Alexander Canduci, ''[https://books.google.gr/books?id=-ssESQAACAAJ&dq=9781741965988&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwijmIjOseHZAhWDZpoKHaqNBO4Q6AEIJzAA Triumph and Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors]'', σελ. 125, Murdoch Books Pty Limited (2010) ISBN 978-1-74196-598-8</ref>, [[263]] - [[325]])<ref>[http://www.livius.org/articles/person/licinius/? Licinius] Livius</ref> ήταν [[Ρωμαίος αυτοκράτορας]] από το [[308]] έως το [[324]]. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του, ήταν συνάδελφος και αντίπαλος του [[Κωνσταντίνος Α΄|Κωνσταντίνου Α']], με τον οποίο συνέταξαν το [[Διάταγμα των Μεδιολάνων]] που χορήγησε επίσημη ανοχή στους χριστιανούς της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Ο Λικίνιος καταγόταν από την [[Ιλλυρία]]. Το [[307]] ανακηρύχθηκε [[Αύγουστος]] στην Ανατολή. Μετά το [[313]] απέμεινε μοναδικός κυρίαρχος της Ανατολής. Το [[314]] συγκρούσθηκε με τον [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μέγα Κωνσταντίνο]] στην Κάτω [[Παννονία]] και υποχρεώθηκε να αποσυρθεί στο [[Σίρμιο]]. Στη συνέχεια εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, παραβιάζοντας το περί ανεξιθρησκίας [[Διάταγμα των Μεδιολάνων|Διάταγμα του Μεδιολάνου]]. Παρόλα αυτά ο ίδιος ο Λικίνιος είχε μια εύνοια προς την αίρεση των Αρειανών, αφού ο ίδιος ο [[Ευσέβιος ο Νικομηδείας|Ευσέβιος Νικομηδείας]] είχε τιμηθεί από αυτόν με τον τίτλο του θησαυροφύλακα. Το αναφέρει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος σε επιστολή του και οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Σωκράτης Σχολαστικός και Σωζομενός. Ηττήθηκε στην [[Αδριανούπολη]] και τη [[Ουσκουντάρ|Χρυσούπολη]] το [[324]] και τέθηκε σε περιορισμό στη [[Θεσσαλονίκη]] μετά από ναυτικό αποκλεισμό του μεγαλύτερου γιου του Κωνσταντίνου
== Παραπομπές ==
| |||