[[Αρχείο:Miniature_Philippe_III_Courronement.jpg|thumb|right|250px|Στέψη του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου Γ']]
[[Αρχείο:MariaofBrabantMarriage.jpg|thumb|right|250px|Γάμος του Φιλίππου Γ' με την Μαρία της Βραβάντης - χειρόγραφο του 14ου αιώνα.]]
Ο '''Φίλιππος ο Γ΄ ο Τολμηρός''' (''Philippe III le Hardi'', <ref>Elizabeth M. Hallam, Capetian France: 987-1328, (Longman House, 1980), 275.</ref> Πουασί, [[1 Μαΐου]] [[1245]] - [[5 Οκτωβρίου]] [[1285]]) βασιλιάς της Γαλλίας ([[1270]] - [[1285]]), μέλος του [[Οίκος των Καπέτων|Οίκου των Καπετιδών]] ήταν δεύτερος γιος και διάδοχος του [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου του Αγίου]] και της [[Μαργαρίτα της Προβηγκίας|Μαργαρίτας της Προβηγκίας.]] <ref>Jim Bradbury, The Capetians: The History of a Dynasty, (Continuum, 2007), 237.</ref> Το προσωνύμιο ''Τολμηρός'' ήταν μάλλον ειρωνικό, ο ίδιος ήταν δειλός, άτολμος και αναποφάσιστος σαν χαρακτήρας, επηρεαζόταν εύκολα από τις αποφάσεις των συγγενικών του προσώπων, ιδιαίτερα του θείου του [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Καρόλου του Ανζού]] και του συμβούλου του [[Πέτρος του Μπρος|Πέτρου του Μπρος]]. Ο πατέρας του Λουδοβίκος Θ΄ πέθανε στην [[Η΄ Σταυροφορία]] από επιδημία που θέρισε τον στρατό του, ο ίδιος σαν πρωτότοκος γιος και διάδοχος στέφθηκε κατόπιν βασιλιάς στο [[Ρενς]] (1271). Ο Φίλιππος Γ' έκανε πολλές προσαρτήσεις στο Γαλλικό στέμμα, η πιο σημαντική ήταν η κομητείας της Τουλούζη (1271). Κατά την διάρκεια του Σικελικού Εσπερινού (1282) οργάνωσε Σταυροφορία εναντίον του [[Πέτρος Γ΄ της Αραγωνίας|Πέτρου Γ' της Αραγωνίας]] για να υποστηρίξει τον θείο του Κάρολο τον Ανδεγαυό, απέτυχε ο στρατός του θερίστηκε από επιδημία δυσεντερίας και ο ίδιος πέθανε από αυτήν. Τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του [[Φίλιππος Δ΄ της Γαλλίας]].
==Διάδοχος του Γαλλικού θρόνου==
Στην παιδική του ηλικία σαν δεύτερος γιος δεν προοριζόταν για διάδοχος, έγινε διάδοχος σε ηλικία 15 ετών (1260) με τον πρόωρο θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του [[Λουδοβίκος της Γαλλίας (1244 - 1260)|Λουδοβίκου]]. Στην παιδική του ηλικία ήταν τόσο ανίκανος και ατονικός που η μητέρα του ορκίστηκε να τον έχει υπό την επίβλεψη του μέχρι τα 30 του χρόνια. Ο πατέρας του προσπάθησε να τον καλλιεργήσει και να τον εκπαιδεύσει κατάλληλα προσπαθώντας να πείσει τον πάπα [[Πάπας Ουρβανός Δ΄|Ουρβανό Δ']] στις 6 Ιουνίου 1263 να τον απαλλάξει από τον όρκο της μητέρας του. Ανέθεσε στον γνωστό δάσκαλο Πέτρο του Μπρος την εκπαίδευση του, προσπάθησε με κάθε μέσο να τον διδάξει τα καθήκοντα του ως βασιλιάς ιδιαίτερα στον τομέα της δικαιοσύνης.
