Μάχη της Κρήτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Σαν δεν ντρέπεσαι.Για την Κρήτη ο Ρίχτερ είναι εχθρός.Αλλά εσύ κάνεις κόντρα στον V/m.Ντροπή.
Γραμμή 23:
|απώλειες2=Νεκροί 1.990, αγνοούμενοι 1.995 και σοβαρός αριθμός τραυματιών. Συνολικά οι απώλειες του επίλεκτου σώματος των Γερμανών αλεξιπτωτιστών ξεπέρασαν τους 8.000 άνδρες. Οι απώλειες σε αεροσκάφη ανήλθαν σε 220 τελείως κατεστραμμένα και 150 περίπου με σοβαρές ζημιές
||πλευρά1=|πλευρά2=|έναρξη=|τερματισμός=}}
 
{{απόσπασμα|Το να χάσουμε την Κρήτη λόγω ανεπαρκών δυνάμεων - αυτό θα ήταν έγκλημα. — [[Γουΐνστον Τσώρτσιλ]], 7 Νοεμβρίου 1940}}
 
'''Μάχη της Κρήτης''' (Γερμανικά '''Luftlandeschlacht um Kreta''') ονομάζεται η επιχείρηση κατάληψης της [[Κρήτη]]ς από τους [[Ναζιστική Γερμανία|Γερμανούς]] κατά το [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], και συγκεκριμένα από το πρωί της [[20 Μαΐου|20ής Μαΐου]] [[1941]], όταν ξεκίνησε η [[αεραπόβαση|αεροπορική έφοδος]] των Γερμανών με συνθηματικό όνομα '''«Unternehmen Merkur»''' (''Επιχείρηση [[Ερμής (μυθολογία)|Ερμής]]'') εναντίον του νησιού, ως την 1η Ιουνίου. Με την επιχείρηση αυτή οι Γερμανοί κατάφεραν να καταλάβουν το νησί από τις αγγλοελληνικές συμμαχικές δυνάμεις, ωστόσο αυτή τους η επιτυχία κόστισε τόσο πολύ ώστε να μην επιχειρήσουν ξανά άλλη αεροπορική έφοδο της ίδιας κλίμακας κατά την διάρκεια του πόλεμου.
Γραμμή 29 ⟶ 31 :
 
== Πρόλογος ==
Οι βρετανικές δυνάμεις ανέλαβαν την κατοχή της Κρήτης από την περίοδο της Ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα την [[28η Οκτωβρίου]] [[1940]]. Ο Ιταλικός στρατός [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος|αρχικά απωθήθηκε]] από τους Έλληνες, στην συνέχεια όμως Γερμανικές ενισχύσεις ανέτρεψαν τα δεδομένα. Με την επιτυχή [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα]], 57.000 σύμμαχοι στρατιώτες διώχθηκαν από την ηπειρωτική Ελλάδα από το [[Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό]], εκ των οποίων αρκετοί κατέληξαν στην Κρήτη, οπού ενίσχυσαν την υπάρχουσα στρατιωτική δύναμη των 14.000 ανδρών.
Η Κρήτη βρισκόταν στα σχέδια των Βρετανών από τα πρώτα στάδια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τον Απρίλιο του 1940 εξετάστηκε το ενδεχόμενο κατάληψης της νήσου σε περίπτωση εισόδου στον πόλεμο της Ιταλίας, η οποία έως τότε κρατούσε ουδέτερη στάση. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους με την [[Μάχη της Γαλλίας (1940)|κατάρρευση της Γαλλίας]], συμμάχου του Ηνωμένου Βασιλείου, και την είσοδο τελικά της Ιταλίας στον πόλεμο, οι Βρετανοί έθεσαν ως στρατηγικούς στόχους στην ανατολική Μεσόγειο να μην πέσει η Κρήτη στα χέρια των Ιταλών και να εξουδετερωθούν οι ιταλικές δυνάμεις στα Δωδεκάνησα.{{efn|Τα Δωδεκάνησα ήταν ιταλική κτήση από το 1915.}} Παράλληλα εξασφάλισαν τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης να καταλάβουν την Κρήτη και τη Μήλο σε περίπτωση που η Ελλάδα δεχόταν επίθεση από την Ιταλία.{{sfn|Richter|σ=118}}
 
Όταν άρχιζε η ένταση με την Ιταλία η ελληνική κυβέρνηση εκπόνησε αμυντικά σχέδια και έλαβε μέτρα για την απόκρουση της ιταλικής εισβολής. Η άμυνα της Κρήτης ήταν έργο της 5ης Μεραρχίας Πεζικού, της Μεραρχίας Κρητών, δύναμης 22.000 ανδρών. Αποτελούνταν από 3 συντάγματα Πεζικού, το 14ο, το 43ο και το 44ο που βρίσκονταν στα Χανία, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο, καθώς και το 5ο Σύνταγμα Πυροβολικού που ήταν εγκατεστημένο στον όρμο της Σούδας. Με την έναρξη του [[Ελληνοϊταλικός Πόλεμος|ελληνοϊταλικού πολέμου]] η ελληνική κυβέρνηση κάλεσε του Βρετανούς να αναλάβουν την άμυνα της Κρήτης και μετέφερε την 5η Μεραρχία στο μέτωπο της Ηπείρου με εξαίρεση κάποιες μονάδες του εφοδιασμού και τη Χωροφυλακή.{{sfn|Richter|σ=397}}. Η άμυνα της Κρήτης πέρασε στην ευθύνη του βρετανικού Αρχηγείου της Μέσης Ανατολής με επικεφαλής το στρατηγό Άρτσιμπαλντ Ουέηβελ. Οι πρώτες δυνάμεις που στάλθηκαν στο νησί ήταν στις 31 Οκτωβρίου ένα τάγμα Πεζικού στον κόλπο της Σούδας και ακόμη 2.500 άνδρες που αφίχθησαν στις 6 Νοεμβρίου, εξοπλισμένοι με αντιαεροπορικά πυροβόλα. Πρώτος διοικητής των βρετανικών δυνάμεων στην Κρήτη ήταν ο ταξίαρχος Ορντ Τίντμπουρι.{{sfn|Richter|σ=118–119}}
 
Ο Ιταλικός στρατός [[Ελληνοϊταλικός πόλεμος|αρχικά απωθήθηκε]] από τους Έλληνες, στην συνέχεια όμως Γερμανικές ενισχύσεις ανέτρεψαν τα δεδομένα. Με την επιτυχή [[Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα]], 57.000 σύμμαχοι στρατιώτες διώχθηκαν από την ηπειρωτική Ελλάδα από το [[Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό]], εκ των οποίων αρκετοί κατέληξαν στην Κρήτη, οπού ενίσχυσαν την υπάρχουσα στρατιωτική δύναμη των 14.000 ανδρών.
 
Στην πραγματικότητα, στην αρχή της μάχης οι σύμμαχοι είχαν το πλεονέκτημα της αριθμητικής ανωτερότητας και της ναυτικής υπεροχής. Οι Γερμανοί είχαν αεροπορική υπεροχή και μεγαλύτερη κινητικότητα, κάτι που τους επέτρεπε να συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους πιο αποτελεσματικά.
Γραμμή 99 ⟶ 97 :
 
Τα αντίποινα στην Κρήτη ήταν σφοδρά, όπως η πλήρης καταστροφή και ισοπέδωση του χωριού της [[Κάντανος Χανίων | Κανδάνου]]. Ένας Γερμανός αλεξιπτωτιστής θυμάται την κατάσταση του πολέμου στην Κρήτη. ''Οι Κρητικοί πολίτες για να μας ξεγελούν κουβάλαγαν σημαίες με την Σβάστικα. Δεν τους κάλυπτε ούτε ο Κανονισμός Πολέμου Εδάφους της Χάγης, ούτε η σύμβαση της Γενεύης. Τους αποκαλούσαμε ελεύθερους σκοπευτές και ήμασταν πολύ θυμωμένοι.''<ref>Αρχείο Μ. Φαφαλιού, Μαρτυρία Άντολφ Στράους, Ε.Λ.Ι.Α</ref><ref>Η συνομωσία της Αγγλίας κατά της Ελλάδος (1935-1944), Ιακωβος Χονδροματίδης, εκδόσεις Θούλη </ref>
 
== Σημειώσεις ==
{{notelist}}
 
== Παραπομπές ==
<references />
 
== Βιβλιογραφία ==
=== Στα Ελληνικά ===
Γραμμή 116 ⟶ 110 :
*Παναγιωτάκης, Γεώργιος. ''Η Μάχη της Κρήτης.''
*Παναγιωτάκης, Γεώργιος. ''Ντοκουμέντα από τη Μάχη και την Αντίσταση της Κρήτης'' ISBN 960-86570-3-2. (Τρίγλωσσο:Ελληνικά - Γερμανικά - Αγγλικά).
* {{cite book|συγγραφέας=Richter, Heinz A. |τίτλος= ''Η μάχη της Κρήτης'', |εκδότης=Εκδόσεις Γκοβόστη |ISBN= 960-446-147-8, |τόπος-έκδοσης=Αθήνα |έτος=2011 |ref={{SfnRef|Richter}} }}.
* Φιλιππίδης, Ηλίας. ''Κρήτη 1941 - Η «παράδοσή» της από τον Τσόρτσιλ στο Χίτλερ'', εκ. Ιωλκός, Αθήνα 2007.