Μάχη του Κρεμμυδίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

== Η εξέλιξη των γεγονότων ==

Ο Σκούρτης έδωσε στις δυνάμεις του ημικυκλική παράταξη όπου στο άκρο αριστερό, στους λόφους γύρω από το χωριό, οχυρώθηκαν σε [[Ταμπούρι|ταμπούρια]] οι Καρατάσος, Μπότσαρης και Χατζηχρήστος. Στο δεξιό άκρο των επαναστατών, μέσα στο χωριό, πήραν θέσεις οι Καραϊσκάκης και Τζαβέλλας. Στο κέντρο των Ελλήνων, σε μικρή κοιλάδα, στάθηκαν οι άνδρες του Σκούρτη, χωρίς να έχουν κατασκευάσει ταμπούρια, καθώς ο αρχηγός τους έλεγε πως δεν τα χρειάζονταν αφού είχαν για ταμπούρια τα σπαθιά τους.<ref>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, σσ. 379-380</ref>

ΟΌπως ήταν φυσικό, ο ικανότατος Ιμπραήμ δεν θα μπορούσε να αφήσει αυτή την ιδανική ευκαιρία ανεκμετάλλευτη και επέλεξε να χτυπήσει τους Έλληνες στο ασθενέστεροευάλωτο σημείο της παράταξής τους, δηλαδή στο κέντρο που κατείχε ο Σκούρτης, διατάζοντας έφοδο με εφ' όπλου λόγχη. Ο Μπότσαρης επιχείρησε να βοηθήσει τον Σκούρτη, αλλά δεν μπόρεσε, καθώς το αιγυπτιακό ιππικό, διαβαίνοντας με ταχύτητα μια ανηφορική χαράδρα που θεωρούνταν απροσπέλαστη στους ιππείς, περικύκλωσε τα άκρα των Ελλήνων. Ο ίδιος ο Μπότσαρης κυκλώθηκε και παραλίγο να πιαστεί αιχμάλωτος. Τελικά, οι Έλληνες, κυκλωμένοι από παντού, διέσπασαν πολεμώντας τον κλοιό, αφήνοντας πίσω τους 600γύρω περίπουστους 600 νεκρούς.<ref name=":0">''Ιστορία του Ελληνικού Έθνους'', σ. 380</ref>

== Συνέπειες ==

Η διάλυση του στρατού του Σκούρτη από τον Ιμπραήμ στο Κρεμμύδι είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τους Έλληνες. Οι επαναστάτες σκορπίστηκαν στα γύρω χωριά και εντάθηκε και πάλι η διαμάχη Ρουμελιωτών και Πελοποννησίων, πολλοί δε Ρουμελιώτες δολοφονήθηκαν. Οι Ρουμελιώτες οπλαρχηγοί επιτέθηκαν με σκληρές και υβριστικές εκφράσεις στον Σκούρτη, ιδιαίτερα μάλιστα ο Καραϊσκάκης και τελικά, οι Ρουμελιώτες αποσύρθηκαν με τους άντρες τους στη Στερά Ελλάδα, η οποία είχε αρχίσει ήδη να υφίσταται την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων του [[Μεχμέτ Ρεσίτ πασάς Κιουταχής|Κιουταχή]].<ref name=":0" />

Από άποψη τακτικής, η μάχη αυτή έδειξε στους Έλληνες την ανωτερότητα της ευρωπαϊκής τακτικής και την ανάγκη να γενικευθεί ο θεσμός του τακτικού στρατού. Χαρακτηριστικά, ο φιλλέλληνας Ιταλός Ρομέι (Romei), ο οποίος υπηρετούσε στον στρατό του Ιμπραήμ, έγραψε την επομένη της μάχης στον συμπατριώτη του στρατηγό Ροσαρόλ (Rosaroll) στο Ναύπλιο, συνιστώντας να εφοδιαστούν οι Έλληνες με [[Ξιφολόγχη|ξιφολόγχες]] ώστε να μπορούν να αντιστέκονται στις επιθέσεις του τακτικού πεζικού και ιππικού. Χωρίς αυτές, θα αμύνονταν αποκλειστικά από απόσταση, επιφέροντας μικρές μόνο απώλειες στον εχθρό. Οι πρώτοι που κατανόησαν την ανωτερότητα της τακτικής των Αιγυπτίων ήταν οι Στερεοελλαδίτες, παρά το ότι, προκειμένου να ενθαρρύνουν τον Κουντουριώτη, απέδωσαν την ήττα στην κακή τύχη. Οι Πελοποννήσιοι οπλαρχηγοί χρειάστηκε να υποστούν τις δικές τους σοβαρότατες ήττες από τον Ιμπραήμ, με νέες τραγικές απώλειες, προκειμένου να κατανοήσουν κικαι εκείνοι τη δυσάρεστη αυτή αλήθεια.<ref name=":0" />

== Πηγές ==