Κόμμα των Ριζοσπαστών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι Ριζοσπάστες με την πολιτική τους καθοδήγηση ξεσήκωναν τον λαό ενάντια στην Βρετανία και υπέρ της ενώσεως. Στις [[26 Νοεμβρίου]] [[1850]] ο Ριζοσπάστης βουλευτής [[Ιωάννης Δετοράτος Τυπάλδος]] σε μια ενθουσιώδη βουλή προτείνει το ψήφισμα για την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Το ψήφισμα το υπέγραψαν και οι Γεράσιμος Λιβαδάς, Ναδάλης Δομενεγίνης, Γεώργιος Τυπάλδος, Φραγκίσκος Δομενεγίνης, [[Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος]], Ιωσήφ Μομφεράτος, Τηλέμαχος Παΐζης, Ιωάννης Τυπάλδος, Άγγελος Σιγούρος – Δεσύλλας, Στ. Πυλαρινός, Χριστόδουλος Τοφάνης. Η Βρετανία απάντησε με διωγμούς, συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίες και κλείσιμο των εφημερίδων. Οι δύο μεγάλοι πρωταγωνιστές εξορίζονται, ο [[Ηλίας Ζερβός]] στα [[Αντικύθηρα]] και ο [[Ιωσήφ Μομφεράτος]] στην [[Ερικούσα]]. Η οργάνωση των Ριζοσπαστών ουσιαστικά διαλύεται , Τότε στον χώρο των ριζοσπαστών εμφανίζετε ο [[Κωνσταντίνος Λομβάρδος]] επικεφαλής των ''νέων Ριζοσπαστών''. Ο Λομβάρδος ακολούθησε διαφορετική πολιτική πολιτική από τους προκατόχους του , και επιζητούσε μόνο την ένωση .